دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر کارآفرینی دولتی: لفاظی و واقعیت

نتیجه گیری:
گفتمان و بحث در مورد کارآفرینی به قسمتی از گفتمان مدیریت گرایی تبدیل شده است. به این صورت، افرادی که به سمت این مفهوم جذب می شوند، متوجه می شوند که از این مفهوم حمایت می کند که باید به مدیران آزادی و اجازه داده شود تا مدیریت کنند (بخصوص برای افرادی که از بخش خصوصی به بخش دولتی آورده شه اند) و به آنها اختیار داده شود. همچنین می تواند یک خدمت دولتی که به روش تجاری، خود را به عنوان ضدفساد، نوآور و ریسک پذیر تعریف می کند، را مشروعیت بخشد. ما استدلال کردیم که درحالی که نمونه هایی از نوآوری، گشتن به دنبال فرصت های تجاری جدید، خم دادن قوانین یا فعالیت های دیگر به صورت مثلاً مشخص شده توسط اوسبورن و گابلر، [2] بی تردید در کل جهان وجود دارند، اما مفهوم کارآفرینی به عنوان یک سبک حاکمیت، ممکن است خاص تعداد اندکی از کشورهای غربی توسعه یافته و سرمایه دار باشد. آیا این مفهوم برای جای دیگر صدق می کند و کاربرد دارد، به نقش مشروعیت بخش و اختیار، آن سازمان هایی که به دنبال توسعه مثالهای درک شده از بهترین شیوه در سطح جهان می باشند، برای مثال OECD، بستگی دارد. اما، کارآفرینی دولتی یک مفهوم متمایز شده هم از نظر داخلی و هم از نظر بین المللی است. این موضوع هم از نظر کاربرد برای همه قسمت های خدمات دولتی و هم از نظر کاربرد برای هه خدمات دولتی، مورد مقاومت و مخالفت قرار می گیرد. برای اینکه همگرایی رخ دهد، لازم است کارآفرینی به سمت فراتر از سطح گفتمن و بحث برود و به یک روش قابل قبول از انجام کسب و کار خدمات دولتی تبدیل شود. این تاحدی به میزان ملاحظه کارآفرینی به عنوان یک روش قابل قبول عموماً کسب و کار، بستگی دارد. ما بیان کردیم که به مفهوم مدیریت، معانی مختلفی در کشورهای مختلف داده شده است و بنابراین میزانی که یک رفتار کارآفرینی، یک نقش مشروع برای مدیریت خدمات دولتی تعریف می شود، را شکل خواهد داد.

CONCLUSION:
The discourse of entrepreneurship has become part of the discourse of managerialism. As such, those who are attracted towards the concept find that it supports the notion that managers should be allowed the freedom to manage (particularly embraced by those brought into the public services from the private sector) and be given discretion. It may also legitimate a public service acting in a commercial way defining itself as anti-bureaucracy, innovative and risk-taking. We have argued that whilst examples of innovation, seeking new commercial opportunities, bending the rules or other activities as identified by, for example, Osborne and Gaebler,[2] undoubtedly exist throughout the world, the notion of entrepreneurship as a style of government may be peculiar to a small number of western, developed, capitalist countries. Whether the concept will take hold elsewhere will depend upon the legitimating role, and authority, of those organisations that seek to develop perceived examples of best practice world-wide e.g., OECD. Yet, public entrepreneurship is a contested concept both domestically and internationally. It is contested both in terms of its application to all parts of the public service and in terms of its application to all public services. For convergence to occur, entrepreneurship needs to move beyond the level of discourse and to become an acceptable way of doing public service business. This will partly depend upon the extent to which entrepreneurship is considered to be an acceptable way of doing business generally. We have suggested that the concept of management is given different meanings in different countries and this will shape the extent to which entrepreneurial behaviour is deemed a legitimate role for public services management.