دانلود ترجمه مقاله گسترش تمایل به کارآفرینی از دوران نوجوانی

نتیجه گیری:
نتایج ما نشان می دهد چگونه فرهنگ کارآفرینی و مدل های نقش با برنامه های آموزش کارآفرینی و ویژگی های فردی کارآفرینان، تاثیر تمایلات کارآفرینی بر دانش آموزان دبیرستان در پرتغال ارتباط دارد. هم چنین توانستیم نشان دهیم که همیشه برای هر کشور امکان رشد تمایلات کارآفرینی وجود دارد و بنابراین توسعه مبتنی بر کارآفرینی، مستقل از شرایط حرکت، با فرض این که کشور قادر به یافتن ترکیب مناسبی از سیاست های برای ارتقاء متغیر مطلوب برابر ویژگی های جمعیت و مشخصه های سازمانی امکان پذیر است. از پژوهش کیفی و دنبال کردن رویکرد برای توصیه پیکربندی های احتمالی ارتقاء تمایلات کارآفرینی میان جمعیت مورد نظر، نتیجه می گیریم که فرهنگ و مدل های نقش برای توضیح تمایلات کارآفرینی در میان دانش آموزانی که دسترسی به برنامه های آموزش کارآفرینی دارند، اهمیت دارد. با این حال متوجه شدیم که این تاثیر تحت کنترل مسائل مختلفی مانند مدل های نقش مورد نظر بر حسب جنسیت، یا منشاء است و این به جنسیت یا نوع دوره عادی یا فنی و حرفه¬ای برای این دانش آموزان جوانان بستگی دارد. یکی از نتیجه گیری های مهم ما این است که تفاوت ناشی از مشخصه های ذاتی جمعیت (مانند جنسیت، سن، یا مسیر مدرسه) را می توان با ترکیب متغیرهای دیگر (مانند فرهنگ کارآفرینی، یا آموزش کارآفرینی) جبران کرد که بیشتر به سیاست های کشوری بستگی دارد. بنابراین در مقایسه با پژوهش قبلی ما، این نتایج برخی الگوهای ممکن که می تواند عملکرد بهتر برخی کشورها در خصوص پویایی کارآفرینی را توضیح دهد. بنابراین این نتایج تایید می کند که سیاست های عممی برای رشد کارآفرینی باید ترکیب مناسبی از متغیرهای سازمانی را برابر مشخصه های جمعیتی در نظر گیرد که در مجموع می تواند رشد اقتصادی مبتنی بر ظرفیت کارآفرینی را رشد دهد که در آن فرض می شود آموزش کارآفرینی نقش محوری دارد. نتیجه گیری های ما نشان می دهد که فرهنگ یک کشور و ویژگی های جمعیتی مربوط به آن، عامل تعیین کننده برای توسعه ظرفیت کارآفرینی نیست، با فرض این که آن کشور بتواند برنامه های موثر آموزش کارآفرینی ارائه کند و سیاست های که ترکیب درست این مسائل را در نظر می گیرند، پیاده کند. همزمان، نتیجه می گیریم که باید تفاوت هایی در خصوص توسعه احتمالی تمایلات کارآفرینی بسته به جنسیت دانش آموزان دبیرستانی وجود داشته باشد و این تفاوت ها را می توان برابر نوع مدل های نقش مورد نظر توسعه داد که خود ممکن است به تسلط فرهنگ کارآفرینی در آن کشور بستگی داشته باشد.

Conclusions:
Our results show how entrepreneurship’s culture and role models, linked to entrepreneurship education programmes and the personal characteristics of entrepreneurs, influence the entrepreneurial intentions of young secondary school students in Portugal. We have also been able to show that there is always a possibility for any country to develop entrepreneurship intentions, and thus development based on entrepreneurship, independently from the departing conditions, provided that the country is able to find an adequate combination of policies to promote the desirable variable according to the characteristics of its population and its institutional characteristics. From our qualitative research and following an approach where we intend to devise those possible configurations that promote entrepreneurship intentions among the target population, we conclude that culture and role models are important to explain entrepreneurial intentions in students that have had access to entrepreneurship education programs. However, we notice that this influence is affected by different issues, like the type of role models considered in terms of their gender, or origin, and also that this depends on the gender or type of course (regular or VET) followed by these young students. One of our main conclusions is that difference deriving from the intrinsic characteristics of the population (like gender, age, or school pathways) may be balanced with a combination of other variables (like entrepreneurship culture, or entrepreneurship education), that depend mostly on a country’s policies. Therefore, when compared to other previous research, our results shed light on some possible patterns that can explain the better performance of some countries regarding their entrepreneurship dynamics. Results thus support the idea that public policies to promote entrepreneurship development must consider an adequate combination of institutional variables according to the population characteristics that, altogether, may propel economic development based on entrepreneurial capacity, where entrepreneurship education assumes a crucial role. Our conclusions show that a country’s culture and related population characteristics may not be deterministic to develop its entrepreneurship capacities, providing that the country is able to promote effective entrepreneurship programs, and that policies implemented are able to consider the right combination of issues. Simultaneously, we conclude that there might be some differences regarding the potential development of entrepreneurship intentions depending on the gender of secondary school students, and that these differences may be developed according to the type of role models considered, which, in turn, may depend on the entrepreneurship culture dominant in the country.