دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر شهر هوشمند و مدیریت بحران

نکات پایانی، پیامدهای سیاستی و مسیرهای تحقیقاتی آتی:
فناوری نقشی حیاتی در مدیریت بلایای امروز ایفا می کند. تجربه کووید-19 نشان داده است که هوشمندی شهرها می تواند اختلالات شهری را کاهش داده و رفاه جوامع را افزایش دهد. این مطالعه به بررسی ادبیات و تمرکز بر موارد تجربی پرداخته تا نشان دهد که چگونه هوشمندی شهرها و استقرار فناوری بر تاب‌آوری شهر و رفاه ساکنان تأثیر گذاشته است. در حالی که فناوری مراحل مختلف مدیریت بحران را از دیدگاه برنامه ریزی شهری بهبود بخشیده است، اثرات ملموس آن عبارتند از: اولاً، افزایش مشارکت ساکنان، ارتقای شفافیت فرآیندهای دولتی، و ارتباط اجتماعی؛ ثانیاً، بهبود سلامت جسمی و روانی ساکنان؛ و در آخر، افزایش کارایی شهری در نظام های آموزش و اشتغال. نتیجه بررسی ادبیات ما نشان داد که استقرار فناوری در هر سه این حوزه ها رفاه جامعه را افزایش داده و کارایی سیستم های شهری را ارتقا داده است. علاوه بر این، تحلیل ما در دوران کووید-19 نشان داد که شهرهای هوشمند از قابلیت های بیشتر و قابل اعتمادتری برای بهبود رفاه ساکنان خود و حفظ عملکرد آنها در طول همه گیری ها برخوردار هستند [55، 113، 122]. با این حال، چالش ها و موانعی در مورد استقرار فناوری در مدیریت بحران وجود داشت، از جمله حفظ حریم خصوصی، محرمانه بودن و اعتماد، شمول اجتماعی، سوگیری های سیاسی و انتشار اطلاعات نادرست، مسائل فنی، و عملکردهای شهری در بخش آموزش و اشتغال.

Concluding Remarks, Policy Implications, and Future Research Pathways:
Technology plays a critical role in today’s disaster management. The COVID-19 experience has shown that the smartness of cities could mitigate urban dysfunctionalities and enhance the well-being of communities. This study has reviewed the literature and focused on empirical cases to show how cities’ smartness and technology deployment have affected the resiliency of the city and the well-being of residents. While technology has improved different stages of crisis management, from an urban planning perspective, its tangible effects have been by: firstly, increasing the participation of residents, enhancing the transparency of governmental processes, and social connectedness; secondly, improving the physical and mental health of residents; and lastly, increasing urban functionality in education and employment systems. The result of our literature review showed that technology deployment in all these three areas has increased the well-being of the community and enhanced the functionality of urban systems. Moreover, our analysis in the COVID-19 era revealed that smart cities are more capable and reliable to improve the well-being of their residents and maintain their functionality during pandemics [55,113,122]. However, there were some challenges and barriers regarding technology deployment in crisis management, including privacy, confidentiality and trust issues, social inclusiveness, political bias and misinformation dissemination, technical issues, and urban functions in the education and employment sectors.