دانلود ترجمه مقاله سوگیری های سیاسی و روش تحقیق در مطالعات کارآفرینی

نتیجه گیری:
هدف این مقاله خاطر نشان کردن این است که چقدر تفکر آکادمیک کنونی روز افزون با جنبه غالب کارآفرینی در سیاست عمومی، در تناقض است، که تقریباً بصورت انحصاری فرض می کند که این یک چیز مثبت است. ارزش کارآفرین ، چنین سهمی از جو فکری فرهنگی دارد و شواهد درخواست شوند یا حتی در مورد اعتبار و قوت آن شواهد پرسش شود، این اوج نادرستی سیاستی است. با این وجود، با وزن کردن شواهد، بنظر می رسد که تاثیر کارآفرینی بر اقتصاد و عملکرد نسبی شرکت های کارآفرین در مقایسه با متصدیان جا افتاده، اغلب ضعیف است. بنظر می رسد این برای سطوح دستمزدی منفی؛ سطوح حق الزحمه، ناپایداری حق الزحمه، مزایا، تعداد بر فراوانی حق امتیازها، محصولات و تکنولوژی های جدید، درصد نوآوری های بنیادی، اهمیت نوآوری ها، بکار گیری نوآوری، بهره وری شغلی و بهره وری عاملی کلی، منفی باشد (همچنین وان پراگ و ورسلوت، 2007) را ببینید. این برای خوشحالی و رضایت از شغلی و برای ایجاد شغل در سال اول بسیار مثبت و پایدار است. با این وجود، این یافته دوم از نظر ساختاری مثبت است و هنگام تفسیرآن باید احتیاط به خرج داد، زیرا با بیش از حد بودن ورود به بازار، اینکه تشکیلشرکت جدید رفت و آمد شدید اشتغال را تولید می کند ، و کاهش ورود به بازار باعث افزایش اشتغال کلی می شود، همخوانی دارد. تازه کاران رشد ارزش افزوده بیشتر، رشد بهره وری شغلی ، و رشد بهره وری کلی بالاتر دارند، ااما این به دلیل ساده است که با عملکرد بسیار کمتر شروع می کنند (یعنینرخ بالاتر تغییر منعک کننده سطوح شروع پایین تر است، نه بالاتر). این شواهد مطمئناً از این دیدگاه حمایت می کنند که بعضی از تازه واردان به بازار تاثیر مثبت بر اقتصاد دارند، اما این با دیدگاه سیاستی عمدتاً پذیرفته شده از تاثیر مثبت یکتای کارآفرینان، مخالفت دارد. تقاضا برای این دیدگاه در دهه 1970، و ریشه های آن به گروه کوچکی از نخبگان اروپایی که خارج از جریان اصلی در دهه 1950 ، برمی گردد، کسانی که به نوبه خود ریشه های نبوغی خود را در تفکر سیاسی دهه 1930 اروپای مرکزی داشته اند. کارآفرینان به عنوان یک دسته سیاستی، از تلاشهای پس از دوران جنگ برای یافتن روش های اجتناب از دولت فعال پدیدار شده اند و این ریشه ها نمی توانند همچنان بر این موضوع تاثیر داشته باشند. برای مثال، کیزنر، با مرور ادبیات در سال 1997، تقریباً یک دهه بعد از فروپاشی دیوار برلین، هنوز کارآفرینی را مخالف برنامه ریزی مرکزی سوسیالیستی می دانست. با درنظر گرفتن اینکه این احتمال ندارد که بسیاری از خوانندگان «مجله ادبیات اقتصادی»، برنامه ریزی مرکزی را به عنوان یک مدل اقتصادی ماندگار در سال 1997، درنظر گرفته باشند، بیان می کند که تاریخ به هم ریخته وین هنوز بر تفکر آکادمیک تاثیر دارد.

Conclusion:
The aim of this article has been to highlight how current academic thinking is increasingly at odds with the predominant perspective of entrepreneurship in public policy, which almost exclusively assumes it is a positive thing. The value of entrepreneurs has become such a part of the cultural zeitgeist that to ask for evidence, or even question the robustness of that evidence, has become the height of political incorrectness. However, weighing up the evidence, it seems that both the impact of entrepreneurship on the economy and the relative performance of entrepreneurial firms compared with established incumbents are often weak. It seems to be negative for wage levels; remuneration levels; remuneration volatility; benefits; number/frequency of patents; new products and technologies; percent of radical innovations; importance of innovations; adoption of innovation; labor productivity; and total factor productivity (see also van Praag and Versloot, 2007). It is robustly positive for happiness and job satisfaction and for job creation in the first year. However, this latter finding is positive by construction, and care must be taken when interpreting it, as it is consistent with market entry being excessive, new firm formation generating employment churn, and decreasing market entry leading to increases in total employment. Start-ups have higher growth of value added, growth of labor productivity, and growth of total factor productivity, but this is for the simple reason that they start off with much lower performance (i.e., higher rates of change reflecting lower not higher starting levels). The evidence certainly supports the view that some new market entrants have a positive influence on the economy, but it is at odds with the widely held policy view of the uniquely positive impact of entrepreneurs. Demand for this view emerged in the 1970s, and its roots go back to a small group of European intellectuals working outside the mainstream in the 1950s who in turn had their intellectual roots in the political thought of 1930s central Europe. Entrepreneurs as a political category emerged from postwar attempts to find ways of avoiding active government, and these roots continue to influence the subject even now. For example, Kirzner, reviewing the literature in 1997 nearly a decade after the Berlin Wall fell, still contrasted entrepreneurship against socialist central planning (Kirzner, 1997: 77ff). Given that it is unlikely that many readers of the Journal of Economic Literature regarded central planning as a viable economic model in 1997, it illustrates how much Vienna’s tumultuous history still influences academic thinking.