دانلود ترجمه مقاله بررسی ارتباط بین اجتناب مالیاتی شرکت ها و سررسید بدهی

سررسید بدهی:
تحقیقات مربوط به ساختار سرمایه بر اهمیت هزینه های نمایندگی و عدم تقارن اطلاعات برای نسبت های اهرمی بهینه و سررسید بدهی بهینه تأکید کرده است. هم اصطکاک های بازار میتوانند به تهدید فشار قابل توجه بدهی منجر شوند و هم مشکلات جایگزینی دارایی، که هر دو بطور بالقوه بر تصمیمات سرمایه گذاری شرکت تاثیر می گذارند (جنسن و مکلینگ، 1976؛ مایرز، 1977). با وجود یک بدهی تسویه نشده پرریسک، مدیران با "مشکل تهدید فشار" و انگیزه های صرفنظر کردن از پروژه های دارای ارزش فعلی خالص مثبت، رو به رو می شوند، زیرا دارندگان اوراق قرضه سهم بیشتری از ارزش این پروژه ها را به دست خواهند آورد. همچنین مدیران با "مشکل جایگزینی دارایی" و انگیزه هایی برای پذیرش برخی پروژه های دارای ارزش فعلی خالص منفی رو به رو هستند که این پروژه ها دارای سود سرمایه گذاری صعودی بزرگ اما سود سرمایه گذاری نزولی پایین تر(محتمل تر) هستند. سرمایه گذاران بدهی، قدرت این انحرافات سرمایه گذاری (براساس نتایج به دست آمده از گذشته) را شناسایی می کنند، و پیش بینی قیمت گذاری وام، ایمنی، ارشد بودن، سررسید، و سایر ویژگی های قرارداد بدهی، از موقعیت خود حفاظت می کنند (به عنوان مثال، جنسن و مکلینگ، 1976؛ و ...). مایرز (1977) تاکید می کند که سررسید بدهی می تواند یک راه حل مهم برای هزینه های نمایندگی بدهی باشد، هزینه هایی که از مشکلات جایگزینی دارایی و فشار تهدید، ناشی می شوند. در اصل، وقتی مدیران باید به زودی برای بدهی موجود چانه زنی مجدد کنند، انگیزه های آنها برای ترک سیاست های ماکزیمم سازی ارزش شرکت کاهش می یابد. چایلدز و همکاران (2005) تعامل سرمایه گذاری و سیاست های تامین مالی در مدلی که شامل هزینه های نمایندگی بدهی (ناشی از اختلافات سهامداران و دارندگان اوراق قرضه درمورد سیاست های سرمایه گذاری) است را بررسی کردند. آنها تاکید کردند که چانه زنی مجدد / قیمت گذاری مجدد و مداوم بر سر بدهی (به عنوان مثال، با توجه به سررسید کوتاه تر) باعث می شود ارزش بدهی حساسیت کمتری نسبت به تغییرات ارزش شرکت داشته باشد. بنابراین، وام دهندگان برای حفاظت از سرمایه گذاری خود، یک ابزار موثر در سررسید وام دارند. این تفسیر از سررسید بدهی در کار فلانری (1986)، دیاموند (1991)، نیز مدل سازی شده است، در کار ایستربروک (1984) و راجان و وینتون (1995)، مورد بحث قرار گرفته است و مورد تمرکز دی آنجلو، دی آنجلو، و راک است (2002).

Debt maturity:
Capital structure research has emphasized the importance of agency costs and information asymmetries for optimal leverage ratios and optimal debt maturity. Both market frictions can result in significant debt overhang and asset substitution problems, potentially affecting the firm's investment decisions (Jensen & Meckling, 1976; Myers, 1977). With risky debt outstanding, managers face an “over-hang problem” with incentives to pass-up some positive net present value projects because bondholders will gain a larger share of the project's value. Managers also face an “asset substitution problem” with incentives to accept somenegative net present value projects that have a large upside return but (a more probable) lower downside return. Debt investors recognize the potential for these ex post investment distortions, and protect their positions ex ante by adjusting loan pricing, security, seniority, maturity, and other debt contract features (e.g., Jensen & Meckling, 1976; Myers, 1977; Barclay & Smith, 1995; Rajan & Zingales, 1995; Kim & Mauer, 1997; Goswami, 2000; Johnson, 2003; Gottesman & Roberts, 2004; Billett, King, & Mauer, 2006; Daniels, Ejara, & Vijayakumar, 2010). Myers (1977) emphasizes that debt maturity can be one important solution to the agency costs of debt that result from the overhang and asset substitution problems. Essentially, the manager's incentives to depart from firm value-maximizing policies are decreased when they soon have to renegotiate existing debt. Childs et al. (2005) study the interaction of investment and financing policies in a model including agency costs of debt resulting from shareholder-bondholder conflicts over investment policy. They emphasize that frequent renegotiation/re-pricing of debt (e.g., due to shorter maturity) makes the value of the debt less sensitive to changes in firm value. Therefore, lenders have an effective tool in debt maturity to protect their investment. This interpretation of debt maturity is also modeled in Flannery (1986), Diamond (1991), discussed in Easterbrook (1984) and Rajan and Winton (1995), and is the focus of DeAngelo, DeAngelo, and Wruck (2002), among others.