دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر افشای کارمزدهای حسابرسی و قدرت چانه زدن میان مشتری و حسابرس

محيط اطلاعات قبل از افشاء عمومي هزينه حسابرسي:
حسابرسي را مي‌توان به عنوان تجربه خوبي مشخص كرد كه مشتري مي‌تواند قبل از خريد قيمت را تعيين كند اما كيفيت را نه (Craswell و Francis، 1999)، چون ارزيابي كيفيت حسابرسي از قبل، هزينه‌بر و دشوار است (DeAngelo، b1981). به علاوه، Causholli و Knechel (2012) حسابرسي را به عنوان اعتباري خوب توصيف مي‌كنند كه مزاياي عدم تقارن اطلاعات مابين حسابرسي‌شونده و حسابرس، به حسابرس تعلق مي‌گيرد «چون، در نهايت، تنها حسابرس مي‌تواند بگويد كه واقعاً چه مقدار تلاش لازم است تا استانداردهاي حرفه‌اي، با توجه به ويژگي‌هاي حسابرسي‌شونده، تأمين شود». مشكل در مشاهده و ارزيابي كيفيت و تلاش حسابرسي، احتمال دارد اين انگيزه را به حسابرس بدهد تا حسابرسي كمتر، حسابرسي بيشتر انجام دهد، يا هزينه بيشتري تحميل كند (Causholli و Knechel، 2012). براي پيچيده‌تر كردن اين موضوع، حسابرسي‌شونده معمولاً در روشي كه هزينه‌هاي حسابرسي به صورت عمومي در دسترس نيستند، دسترسي محدودي به حسابرسان دارد و بنابراين دسترسي به اطلاعات قميت‌گذاري حسابرسي محدود است. هنگامي كه قرارد مربوط به خدمات حسابرسي منعقد شد، حسابرسي‌شونده در دوره قرارداد موثر با شركت حسابرسي در ارتباط است. به علاوه، حسابرسان وقت داراي مزاياي رقابتي نسبت به رقباي بالقوه در حسابرسي‌هاي آتي مشتري موردنظر هستند، كه به نبود حسابرسان جايگزين عالي در دوره‌هاي آتي، دلالت دارد (DeAngelo، b1981). يك رويكرد براي دسترسي به حسابرسان جايگزين در روش افشاء غيرعمومي، از طريق درخواست‌هاي دعوت شده يا دعوت نشده است (Chaney، Jeter و Shaw، 1997؛ Jeter و Shaw، 1995). اما، جريان اطلاعات مابين مشتريان و حسابرسان جايگزين هنوز محدود است و هزينه تراكنش مي‌تواند بالا باشد. در روش‌هايي كه درخواست‌هاي غيردعوت شده ممنوع است، تبادل اطلاعات مابين حسابرسان غيردعوت شده و مشتريان آينده، تنها زماني رخ مي‌دهد كه مشتريان نسبت به حسابرسانشان ناراضي باشند (Jeter و Shaw، 1995). حتي در روش‌هايي كه درخواست‌هاي دعوت نشده مجاز است، هزينه‌هاي جستجو و درخواست نيز بالا است. براي مثال، مشتري معمولاً، هنگام شناسايي حسابرس جديد قابل قبول، به دليل فاصله جغرافيايي و هزينه‌هاي بالقوه شروع آينده، با حوزه محدودي مواجه مي‌شوند. به‌طور خلاصه، براي مشتريان تعيين هزينه‌هاي حسابرسي تحميل شده بر ديگر مشتريان يا قيمت‌هاي پيشنهادي درخواستي از جانب ديگر حسابرسان، بدون افشاء هزينه‌هاي عمومي، هزينه‌بر خواهد بود (Mayhew، 2005). اما، حسابرسان قبلاً اطلاعات خصوصي زيادي در مورد قيمت‌گذاري حسابرسي، در روشي كه هزينه‌هاي حسابرسي به صورت عمومي در دسترس قرار نگرفته، دارند (Mayhew، 2005). هر شركت حسابرسي داراي مجموعه بزرگي از مشتريان است كه مجموعه‌اي غني از اطلاعات قيمت‌گذاري حسابرسي به حسابرس، هم به صورت سطح مقطعي و هم به صورت طولي، ارائه مي‌كنند. بنابراين، حسابرسان هميشه مي‌توانند از اين اطلاعات براي مذاكره با مشتريان فردي استفاده كنند و قدرت چانه‌زني بيشتري نسبت به مشتريان، هنگام مذاكره در خصوص هزينه‌هاي حسابرسي در روش غيرافشايي، داشته باشند.

Information environment before the public disclosure of audit fees:
Auditing can be characterized as an experience good of which consumers can determine the price but not the quality before purchase (Craswell and Francis, 1999), as audit quality is costly and difficult to assess ex ante (DeAngelo, 1981b).Moreover, Causholli and Knechel (2012) characterize auditing as a credence good by arguing that the benefit of information asymmetry between the auditee and auditor accrues to the auditor “because, ultimately, only the auditor can say how much effort is actually required to satisfy professional standards given the attributes of the auditee.” The difficulty in observing and assessing both audit quality and effort is likely to give the auditor incentives to under-audit, over-audit, or overcharge (Causholli and Knechel, 2012). To complicate this, an auditee usually has limited access to auditors in a regime where audit fees are not publicly available and thus access to audit pricing information is limited. Once a contract for an audit service is settled, an auditee is bonded with an audit firm within the effective contract period. Moreover, incumbent auditors possess cost advantages over potential competitors in future audits of a given client, which implies the absence of perfect substitute auditors in future periods (DeAngelo, 1981b). One approach to gaining access to alternative auditors in the non-public disclosure regime is through invited or uninvited solicitations (Chaney, Jeter and Shaw, 1997; Jeter and Shaw, 1995). However, the flow of information between clients and alternative auditors is still limited and the transaction cost can be high. In regimes where uninvited solicitation is banned, the exchange of information between non-incumbent auditors and prospective clients occurs only when clients are dissatisfied with their auditors (Jeter and Shaw, 1995). Even in regimes where uninvited solicitation is allowed, solicitation and searching costs still arise. For example, the client is usually faced with a limited scope when identifying an acceptable new auditor due to geographical distance and future potential start-up costs. To sum up, it would be costly for clients to determine audit fees charged to other clients or solicit bids from other auditors without public fee disclosure (Mayhew, 2005). However, auditors already possess a great deal of private information about audit pricing in a regime where audit fees are not publicly available (Mayhew, 2005). Each audit firm has a relatively large portfolio of clients that provides an auditor with a rich set of audit pricing information, both cross-sectionally and longitudinally. Therefore, auditors can always use this information to negotiate with individual clients and have relative bargaining power over clients when negotiating audit fees in a non-disclosure regime.