دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر انواع هماهنگ کننده ها و ظرفیت های آنها در شبکه نوآوری

دلالت های مدیریتی:
مشارکت مدیریتی ما، ابتدا در شناسایی انواع هماهنگ کننده و فعالیت هایی که انجام می دهد، قرار خواهد گرفت. به همین صورت، نحوه تحقق این فعالیت ها ، در مجموعه ای از نقش های هماهنگ کننده، شناسایی می شود. چارچوب معرفی شده را می توان به عنوان یک ابزار تحلیلی، برای عواملی که فعالیت های نوآوری شبکه را مدیریت می کنند (و در آن، مشارکت می کنند)، استفاده کرد. با کمک این چارچوب، هماهنگ کننده های شبکه می توانند نوع ذاتی خود را تعریف نموده، نقش هایی که اتخاذ کرده و باید به دنبالش باشند را ارزیابی کرده و نحوه اختصاص فعالیت های هماهنگ سازی، در جایی که منابع، کم هستند را تعریف نمایند. در وهله دوم، چارچوب ما می تواند به چالش مدیریتی شناسایی نحوه تمرکز بر فعالیت های خاص، کمک کند (یعنی توانایی تغییر نقش یا گسترده کردن پورتفولیوهای هماهنگ سازی، با تکامل شبکه). پیشنهاد می کنیم که یک مشارکت مدیریتی مرکزی، در این تحقیق، در توصیف ویژگی های پویای مربوطه، قرار گرفته است. علاوه بر تعریف اهمیت قابلیتهای مرتبط با پیاده سازی نقش شخص و تعویض نقش (در جایی که نیاز است)، هدف ما تعریف قابلیت های مورد نیاز است؛ هنگامی که موقعیت، تغییرات عمیق تری را نیاز دارد. در محیط های شبکه پویا، این پدیده ممکن است یک سوال مدیریتی بسیار مهم باشد: نحوه پیاده سازی افزایش نقش، در حالت تعیین موقعیت جدید، با استفاده از قابلیت های اشترام گذاری رهبری و متقاعد کردن. ایجاد قابلیت های افزایش نقش می تواند بسیار چالش برانگیز باشد، زیرا تغییر فرضیات قالب و درک دشواری های موجود، در تغییر پورتفولیوی هماهنگ سازی، فراتر از محدودیت های طبیعی هماهنگ کننده را لحاظ می کند. تحقیقات ما می تواند رویکرد جدیدی، برای این انطباق ها را داشته باشد.

Managerial implications:
Our managerial contribution lies, first, in the identification of different types of orchestrators and the activities they carry out. Likewise, it is identified how those activities are realized in a variety of orchestrator roles. The introduced framework can be used as an analytical tool for actors managing (and taking part in) networked innovation activities. With the help of this framework, network orchestrators can define their intrinsic orchestrator type, evaluate which roles they can adopt and should pursue, and how to allocate variety of orchestration activities when there are scarce resources. Second, our framework helps in the managerial challenge of recognizing how to focus on specific activities, i.e., being able to change roles or widen out the orchestration portfolio as the network evolves. We suggest that one central managerial contribution in this research lies in describing the related dynamics. In addition to defining the importance of possessing capabilities related to implementing one's role and switching roles when needed, we aim to define capabilities needed when circumstances call for more profound changes. In dynamic network environments, this might be a highly relevant managerial question: How to implement role-augmentation in the form of repositioning, utilizing persuasion or leadership-sharing capabilities? Generating roleaugmentation capabilities can be extremely challenging, for it presumes changing prevailing assumptions and understanding the difficulties involved in changing the orchestration portfolio beyond the orchestrator's natural limitations. Our research can offer a new approach for these adjustments.