دانلود ترجمه مقاله بررسی نقش تضادهای عملکردی در قابلیت های بازاریابی

اشتراک گذاری دانش:
به اشتراک گذاری دانش یک فرآیند است که از طریق آن اطلاعات و دانش تخصصی سازمان تبادل می شود (ظهیر و ونکاترامان، 1995). به اشتراک گذاری دانش می تواند در لایه های مختلف رخ دهد. در لایه متقابل سازمان، با توجه به نظریه مدیریت استراتژیک انتقال فنی تانگ، مو، و مک لاشلان (2008)، به اشتراک گذاری دانش می تواند هم از طریق روابط درون سازمانی رسمی و هم از طریق تعاملات غیررسمی کانال، به وقوع بپیوندد. تجربه تعارض، تأثیرات مختلف بر رفتار را اعمال می کند (پاندی، 1967). به اشتراک گذاری دانش یک نوع رفتار متعاقب برجسته است که بر عملکرد سازمانی تاثیر می گذارد. مطالعات موجود نشان می دهند که در زمان مواجهه با دیدگاه های مختلف ناشی از تعارض های کاربردی، اعضاء به منظور حل و فصل اختلاف نظرها و ارزیابی مجدد فرضیات خود، اطلاعات (سندی، بردمن، و دویچ، 2006)، تبادل نظرات و به اشتراک گذاری دانش مرتبط با وظیفه را دنبال می کنند (چن، شارما، ادینگر، شاپیرو، و فرح، 2011، پانتیلا و شاکالینگام، 2005). همچنین، به اشتراک گذاری دانش در نتیجه یک شکل از اجماع گروه همبستگی، است که دسترسی به استفاده از دانش و شبکه های دانش را فراهم و ایجاد می کند ( هوگل، پرابوتا و مانسون، 2003). به اشتراک گذاری دانش می تواند اثرات جانبی مثبت را تولید و آن را برای یک سازمان برای به دست آوردن سرریز دانش شرکاء، ممکن سازد( لورنزونی و لیپارینی، 1999). سویبی (2001)، نشان می دهد که به اشتراک گذاری دانش درون سازمانی می تواند قابلیت تمام طرف ها را بهبود ببخشد و توانایی های آنها برای تولید ‫ دانش جدید را ارتقاء ببخشد. موهر و سنگوپتا (2002) استدلال می کنند که به اشتراک گذاری دانش می تواند یک سازمان را قادر به پاسخ سریع به تغییرات، نوآوری، و ایجاد موفقیت کند. به اشتراک گذاری دانش می تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد سازمانی از طریق تبادل ضمنی و دانش صریح داشته باشد (نوناکا و تاکوچی، 1995). سازمان، دانش مفید را برای گروه ها در نتیجه یک انتظار مشترک فراهم می کند (ژانگ، کاوسگیل و راث، 2003). که به دستیابی به یک همکاری موثر بین سازمان، کمک می کند ( مدهوک و تالمن، 1998). جوشی و شارما (2004) نشان می دهند که به اشتراک گذاری دانش مرتبط به ساختار هزینه های تولید و انتخاب اجازه می دهد تا شرکاء نقص های سازمانی را شناسائی کنند، از این رو، به ایجاد تنظیمات مناسب و موثر و انتقال پروژه، کمک می کنند.

Knowledge sharing:
Knowledge sharing is a process through which organizations exchange information and specialized knowledge (Zaheer & Venkatraman, 1995). Knowledge sharing can occur in different layers. At the cross-organization layer, according to Tang, Mu, and MacLachlan (2008) strategic management theory of technical transfer, knowledge sharing can take placewithin both formal inter-organizational relationships and through informal interactions and channels. Conflict experience exerts different influences on behavior (Pondy, 1967), and knowledge sharing is one type of salient subsequent behavior that affects organizational performance. Extant studies suggest that when faced with different viewpoints caused by functional conflict, members tend to settle the disagreement by re-evaluating their assumptions, searching for information (Sandy, Boardman, & Deutsch, 2006), exchanging ideas, and sharing task-related knowledge (Chen, Sharma, Edinger, Shapiro, & Farh, 2011; Pantelia & Sockalingam, 2005). Knowledge sharing is thus a formof group correlation consensus, which provides access to knowledge utilization and conveniently establishes and uses knowledge networks (Hogel, Parboteeah, & Munson, 2003). Knowledge sharing can generate positive externalities and make it possible for an organization to acquire knowledge overflow fromits cooperative partners (Lorenzoni & Lipparini, 1999). Sveiby (2001) indicates that inter-organizational knowledge sharing can improve the capabilities of all of the parties and promote their abilities to generate new knowledge. Mohr and Sengupta (2002) argue that knowledge sharing can enable an organization to respond quickly to changes, to innovate, and to create success. Knowledge sharing can have a positive influence on organizational performance through the exchange of implicit and explicit knowledge (Nonaka & Takeuchi, 1995). The knowledgedispensing party provides useful knowledge for the receiving party, resulting in a common expectation (Zhang, Cavusgil, & Roath, 2003) that helps to achieve effective cooperation between organizations (Madhok & Tallman, 1998). Joshi and Sharma (2004) show that sharing relevant knowledge of the production cost structure and selection allows cooperative partners to identify organizational defects, thus helping to make proper and effective adjustments and project transfers.