دانلود ترجمه مقاله رابطه بین میزان حقوق و تمایل به ادامه شغل با رضایت شغلی

نتیجه گیری:
یافته های کلیدی بدست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که متخصصان تغذیه اردنی از تمامی زمینه های رضایت شغلی به جز حقوق، نه ناراضی و نه راضی بوده اند. همچنین، متغيرهاي اجتماعي- جمعيت شناختي با مجموع رضايت شغلي به جز درآمد ماهانه (حقوق و ساير منابع) و محل كار دارای ارتباط معناداري بوده اند. همچنین، قصد ادامه شغل به طور مثبت و معناداری با کل رضایت شغلی و تقریباً با تمام حوزه های فردی رضایت شغلی دارای همبستگی بوده است. همچنین، شناسایی عوامل احتمالی که ممکن است به رضایت شغلی و در نتیجه تمایل به ادامه شغل در بین متخصصان تغذیه اردنی منجر شده باشد، به عنوان یک کل، نه تنها بر خود متخصصین تغذیه، بلکه بر سیستم مراقبت های بهداشتی در اردن نیز تأثیر گذار است. بنابراین، از آنجائیکه متخصصان تغذیه نقش مهمی را در سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایفا می‌کنند، این مطالعه در پی ارائه راهکارهایی برای بهبود سیاست‌های مراقبت‌های بهداشتی مرتبط با متخصصان تغذیه است. از اینرو، محققان و تصمیم گیرندگان بایستی بر آنچه از لحاظ سیاست های شغلی متخصصان تغذیه در اردن در حال رخ دادن است بیشتر تمرکز کنند. همچنین مطالعه حاضر بر نیاز به انجام اصلاحات اساسی در زمینه حقوق متخصصان تغذیه و تدوین مقررات جدیدی که از نقش مهم متخصصان تغذیه در سیستم مراقبت های بهداشتی در اردن حمایت می کند، تأکید می کند. همچنین برای دستیابی به نتایج بهینه سلامت، عاملان مختلف (دولتی و غیردولتی) بایستی در تشخیص نقش متخصصین تغذیه، بیان نظرات آنها و تقویت تصمیمات اتخاذ شده توسط متخصصان تغذیه سهیم باشند. علاوه بر این، یافته‌های مطالعه حاضر مسیری را برای تحقیقات تکمیلی در خصوص تشخیص عوامل دقیق مؤثر بر رضایت شغلی در بین متخصصان تغذیه اردنی هموار کرده و برای غلبه بر احساس نارضایتی موجود در بین متخصصان تغذیه اردنی و کاهش تمایل آنها به استعفای شغلی، راه‌حل‌های ممکن را ارائه می دهد.

Conclusion:
Overall, the main significant key finding of the current study was that Jordanian dietitians were neither dissatisfied nor satisfied toward all job satisfaction domains except for salary. Socio‐demographic variables showed insignificant correlation to the total job satisfaction except for the monthly income (salary and other sources) and the workplace. Furthermore, the intention to stay correlated positively and significantly with the total job satisfaction and with almost all individual domains of job satisfaction. The identification of the possible factors that may have rendered the job satisfaction and in turn the intension to stay among Jordanian dietitians, not only affects the dietitians themselves, but the healthcare system in Jordan as a whole. Hence, the outcomes of this study look forward to recommending improvement of the healthcare policies related to dietitians as they play an undeniable crucial role within the healthcare system. The study also wishes to further draw the attention of both; researchers and decision‐makers for the need to focus on what is happening in terms of dietitians ' job policies in Jordan. The study also emphasizes on the need for fundamental reforms regarding dietitians’ salary and the introduction of new regulations that support dietitians’ vital role within the healthcare system in Jordan. Various actors (governmental as well as non‐governmental) should be involved in acknowledging dietitians’ roles, voicing their opinions, and strengthening the decisions given by dietitians to achieve the optimum health outcomes. The findings of the current study sets the path for additional investigations needed to underpin the exact factors affecting the job satisfaction among Jordanian dietitians, and to delineate the possible solutions in overcoming the feeling of dissatisfaction present among Jordanian dietitians and minimize their intension to leave.