دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر یک چارچوب سلسله مراتبی در مورد بازاریابی اجتماعی

معیارهای مبنا و مشارکت بازاریابی اجتماعی:
بازاریابی اجتماعی در سالهای اخیر بعنوان بخشی از یک تغییر وسیع تر در زمینه های سیاست اجتماعی بسرعت توسعه پیدا کرده است تا بر روی شهروندان تأثیر بگذارد و آنها را ترغیب کند تا به شیوه ای مسئول در مقابل جامعه عمل کنند. نقش بازاریابی اجتماعی در شکل های گسترده تری از اقدامات شامل می باشد اما محدود به این موارد نیست: اقتصاد رفتاری، روانشناسی اجتماعی، تعهد اجتماعی، بهبود سلامتی، طرح اجتماعی و کاربرد رسانه های دیجیتالی و شبکه های اجتماعی. البته فرنچ و گوردون (2015) گفته اند که بازاریابی اجتماعی طبقه مشکلی از اقدامات اجتماعی است. بازاریابی اجتماعی بجای اینکه قالب منفردی از مراجع باشد، تلاش میکند تا از طریق یک راهکار مهم و سیستماتیک همه درک ها، داده ها و آگاهی ها را با هم ترکیب کند تا به توسعه و اجرای برنامه های اجتماعی کمک کند. بازاریابی اجتماعی برای انجام اینکار، تلاش میکند تا نسبت به بعضی از انتقاداتی واکنش نشان دهد که نسبت به راهکارهای واحد تغییر رفتار (مانند کاربرد اقتصاد رفتاری بیان شده اند (مجلس اعیان کمیته علم و تکنولوژی 2011). برای متمایزسازی همکاری های بازاریابی اجتماعی به ترغیب رفتار شهروندان، تعدادی از معیارهای مبنا ایجاد شده اند که شامل اندریسن (2002)، فرنچ و بلر-استیونز (2005) می باشد. این تلاش ها برای تنظیم عناصر اصلی تکنیک های بازاریابی اجتماعی بعنوان راهکار مجزایی از تغییر رفتار اجتماعی به رفتار بهتر انجام شده اند. این اقدامات خصوصاً درصدد بوده اند تا بازاریابی اجتماعی را از شکل های دیگر اقدامات اجتماعی متمایز سازند. با اینکه معیارهای بازاریابی اجتماعی که تاکنون ایجاد شده است بخوبی مورد استقبال قرار گرفته اند و در سراسر جهان اعمال شده اند، با اینحال توسعه تئوری و راهکارهای عملی بازاریابی در دهه گذشته سوالاتی را در مورد رابطه معاصر همه معیارهای شناسایی شده پیش می آورد (وارگو و لوش 2004، باگوزی 1975).

Benchmark criteria and the contribution of social marketing:
Social marketing has developed rapidly over recent years as part of a wider movement in social policy circles that seeks to engage and influence citizens to act in socially responsible ways. Social marketing’s role within a broader array of forms of intervention encompasses but is not limited to: behavioral economics, social psychology, community engagement, health promotion, social design and the application of digital media and social networks. It has been argued, however, by French and Gordon (2015) that social marketing is a different category of social intervention. Rather than being a single frame of reference it seeks, through a critical and systemic approach, to bring together all understanding, data and insights to assist in the development and implementation of effective, efficient and ethical social programs. In doing so, it seeks to respond to some of the criticisms that are directed at singular approaches to behavior change, such as the application of behavioral economics (House of Lords Science and Technology Committee, 2011). To differentiate social marketing contributions to influencing citizens’ behavior, a number of French and Blair-Stevens sets of benchmark criteria have been developed to date, including Andreasen (2002), French and Blair-Stevens (2005). These attempts have sought to codify the core elements of social marketing practice as a distinct approach to behavior change intended to bring about social good. In particular, these attempts have sought to distinguish social marketing from other forms of social intervention. While social marketing “criteria” developed to date have been well-received and globally applied, developments in marketing theory and practice over the past decade raise questions about the contemporary relevance of all the criteria identified (Vargo and Lusch, 2004; Bagozzi, 1975).