دانلود ترجمه مقاله مدیریت دولتی همکارانه: گزینه های ارزشی در بخش خدمات عمومی

نتیجه گیری:
با شدت گرفتن پیچیدگی‌های چالش‌های پیش روی PSO ها، تناسب ایده‌های مدیریتی که مستلزم تمرکز درون‌سازمانی هستند، مانند بسیاری از ایده‌های NPM، سخت‌تر می‌شود. PSL ، آلترناتیوی امیدوارکننده ارائه می‌کند که در آن حالت مشارکتی تعدد مشارکت عاملین برای ارزش‌آفرینی خدمات عمومی کاربر تایید شده است. علاوه بر این، آنچه که برای کاربر اتفاق می‌افتد، محوریت می‌یابد و نه به گونه‌ای که در فرآیندهای درونی PSO روی می‌دهد. با استفاده از ادبیات مدیریت عمومی مشارکتی و به ویژه جنبه‌های سیستم‌های اجتماعی، این مقاله از طریق تمرکز بر فعالیت‌هایی که کمتر شرح داده است به PSL کمک می‌کند: گزاره‌های ارزشی که بر ارزش‌آفرینی کاربر تقدم دارد. به صورت جامع‌تر، این مقاله به PSL به چهار روش کمک می‌کند. ابتدا، به تبیین اهمیت عملکرد همکاری و ساختارهای پشتیبانی می‌پردازد تا همکاری مشترک را حفظ کند. دوم، به این واقعیت می‌پردازد که می‌توان بر دشواری‌های همکاری از طریق اعتماد متقابلی که حاصل می‌شود و در روابط بین احزاب مشارکتی حفظ می‌شود، فائق آمد، اگرچه حصول به اعتماد زمان‌بر است. سوم، این مقاله مشخص می‌کند که سیستم‌های خدماتی مراقبت از سالمندان، همانگونه که در مورد حاضر آمده، همیشه در سیستم‌های اجتماعی چندگانه تعبیه می‌شود که در آن عاملین قوانین هنجارها و قوانین مختلفی را مطرح می‌کنند. در نهایت، با تاکید بر اهمیت این سه نکته مذکور، همکاری در تحول موارد مشترک و گزاره‌های ارزشی هماهنگ، مانعی بر سر راه این «فلسفه» باشند. گزاره هماهنگ باید از معلومات مکانی ارزش آفرینی مورد استفاده بیمار ناشی شود یا ارزشی که در خانه‌های آنها در مورد مسئله حاضر محقق می‌شود را نشان دهند. کمک به این شیوه و خط مشی موجب افزایش درک چگونگی همکاری PSO ها با یکدیگر در پرداختن به چالش‌های پیچیده مانند آنهایی است که موجب پیری جوامع می‌شود و مضاف بر این، با انجام چنین امری می‌توان بر چندپارگی‌ها از طریق ارائه خدمات رفاهی منسجم برای کاربران / شهروندان غلبه نمود. تمرکز بر ارزش‌های عمومی مشترک مانند «بیمارمحوری» می‌تواند ایجاد روابط را تسریع نموده و در نتیجه همکاری‌های موفقی را به ارمغان آورد.

Conclusion:
As the challenges that many PSOs face become increasingly complex, the worse the fit of management ideas entailing an intra-organizational focus, such as in many NPM ideas. PSL offers a promising alternative in that the collaborative fashion of multiplicity of actors’ contribution to the public service user’s value creation is acknowledged. In addition, what happens to the user becomes central, not what happens within the PSO’s internal processes. By drawing from collaborative public management literature – and especially aspects of social systems – the article contributes to PSL by focusing on a less elaborated activity: value propositions that precede the user’s value creation. More concretely, the article contributes to PSL in four ways. Firstly, it highlights the importance of a coordinating function and supporting structures to hold the collaboration together. Secondly, it addresses the fact that difficulties in collaborating may be overcome through mutual trust that derives from and is maintained in relationships between the collaborative parties, although it may take time to establish trust. Thirdly, the article recognizes that the service system – care for the elderly, as in the present case – is always embedded in multiple social systems that entail that actors bring various rules and norms to the table. Finally, by emphasizing the importance of the three preceding points, ‘siloisation’ may be hindered by collaborating in developing joint and coordinated value proposition. The coordinated proposition needs to stem from knowledge of where the patient creates value-in-use, or realizes value – in their homes, in the present case. The contribution to practice and policy is to increase understanding of how PSOs may work together to address complex challenges, such as those caused by ageing societies, and by so doing overcome fragmentation by offering coherent welfare services to users/citizens. Focus on shared public values – such as the principle ‘patient-cent redness’ – may quicken relationship-building and, as a consequence, successful collaborations.