دانلود ترجمه مقاله محرک های مدیریتی و خط مشی های مدیریت مطالبات

نتیجه گیری:
جهت آزمون فرضیه تخصیص داخلی، به بررسی نحوه تاثیر انگیزه های جبران خدمات مدیریتی بر سیاست مدیریت مطالبات می پردازیم که بیان می دارد مدیرانی با وگای بالا، مطالبات خود برای پیگیری سیاست های ریسک دار را کاهش می دهند. ما دریافتیم که مطالبات با وگا رابطه منفی دارند و این نشان می دهد که وگای بزرگتر، کاهش مطالبات بیشتر را ترغیب می کند. این رابطه منفی برای نمونه های سئو و مدیر صدق کرده و برای مدلهای رگرسیون متفاوت و معیارهای ارزیابی انگیزه مدیریتی متفاوت دقیق است. این یافته نشان می دهد که مدیرانی با وگای بالا، مطالبات خود را جهت حمایت از سرمایه گذاری R&D و نقدینگی بیشتر در زمان مشابه کاهش می دهند. این تحقیق به فرانکل و همکارانش (2016) از این جهت مربوط است که مستقیما نشان می دهیم که چگونه انگیزه های جبران خدمات مدیریت، مدیران را به دستکاری در مدیریت سرمایه کاری خود ترغیب می کنند. هیچ شواهد سازگاری درباره رابطه بین مطالبات و دلتا نمی یابیم. با استفاده از رویکردهای فالکندر و وانگ (2006) و هیل و همکارانش (2012)، به بررسی رابطه بین مقدار حاشیه تغییرات مطالبات و وگا می پردازیم. ما دریافتیم که بازار سود سهام، مقدار مطالبات شرکتهایی با وگای بالای را کاهش می دهد. این رابطه منفی بین ارزش بازاری مطالبات و وگا، برای نمونه های سئو و مدیریت صدق کرده و برای ملدهای رگرسیون متفاوت و معیارهای ارزیابی انگیزه مدیریت دقیق است. یافته ما به تحقیق هیل و همکارانش (2012) مربوط بوده و نشان می دهد که ارزش بازاری مطالبات با وگا رابطه منفی دارد. تحقیق ما با تبیین وجود و کاربرد مطالبات، تست اینکه سیاست مطالبات نتیجه تخصیص داخلی مدیران می باشد، در آثار مالی مشارکت دارد. به هنگام تنظیم انگیزه های جبران مدیریت، شرکتها باید محتاط باشند.

Conclusions:
We examine how managerial compensation incentives influence accounts receivable management policy to test the internal allocation hypothesis, which states that high vega managers reduce their accounts receivable to pursue risky policies. We find that accounts receivable is significantly negatively related to vega, which suggests that greater vega encourages greater accounts receivable reduction. This negative relation holds for both the executive and the CEO samples and is robust for different regression models and different managerial incentive measures. This finding shows that higher vega managers reduce their accounts receivable to support greater R&D investment and more cash holdings at the same time. This research is also related to Frankel et al. (2016) in that we show directly how managerial compensation incentives motivate managers to manipulate their working capital management. We find no consistent evidence about the relation between accounts receivable and delta. Using the Faulkender and Wang (2006) and Hill et al. (2012) approaches, we examine the relation between the marginal value of accounts receivable changes and vega. We find that the equity market discounts the value of account receivable for high vega firms. This negative relation between the market value of accounts receivable and vega holds for both executive and CEO samples and is robust for different regression models and different managerial incentive measures. Our finding is related to Hill et al. (2012) by showing that the market value of receivables is negatively related to vega. Our research contributes to the finance literature of explaining the existence and use of accounts receivable by testing that the accounts receivable management policy is a result of internal allocation managed by managers. Firms should be very cautious when setting their managerial compensation incentives.