دانلود ترجمه مقاله ارزیابی اهمیت زنجیره تامین سبز در بهبود بازده صادراتی

مقدمه:
بروز مسائل زیست محیطی و تخلیه منابع، قانونگذاران را به تصویب مقررات سختیگرانه تر مجبور ساخته است. همزمان، آگاهی عموم نسبت به مسائل زیست محیطی افزایش یافته است. با توجه به این تغییرات، تولیدکنندگان مجبور به شروع اقدامات زیست محیطی برای بهبود عملکرد زیست محیطی خود (EP) می باشند. بعلاوه، مقررات اخیر همچون محدودیت های استفاده از مواد خطرناک، از شرکتها می خواهد تا اقدامات زیست محیطی خود را به مشتریان و عرضه کنندگان خود توسعه دهند. در نتیجه، مدیریت زنجیره تامین سبز (GSCM) که مسائل زیست محیطی را با مدیریت زنجیره تامین (SCM) یکپارچه می سازد، توسط سازمانها اجرا شده است (زوو و همکارانش، 2010). هدف GSCM کاهش تاثیر زیست محیطی محصولات و خدمات درطول چرخه عمر آنهاست (زوو و همکارانش 2005، هندریکز و سینگهال 2005، ناوارو- گارسیا 2016). افزودن مولفه سبز به SCM شامل انتقال اثر فرایندهای زنجیره تامین به فرایندهای زیست محیط دوست می باشد. بنابراین، توسعه فرایندها، محصولات و خدمات زیست محیط دوست نیازمند تلاشهای مشترک تمام شرکای زنجیره تامین جهت اجتناب از بهینه سازی فرعی در سطح شرکا می باشد (گرین و همکارانش 2012). سازمانها در پاسخ به نیاز مشتری به محصولات و خدماتی که از نظر زیست محیطی معقول می باشند و محصولات و خدمات پایدار و در پاسخ به قوانین زیست محیطی، شروع به پیاده سازی شیوه های GSCM کردند (تستا و ایرالدو 2010). شیوه های SCM زیست محیطی متفاوتی وجود دارند که توسط سازمانها و جهت حداقل سازی اثرات زیست محیطی اتخاذ شده اند (حسن 2013). میرهدایتیان و همکارانش (2014) اظهار داشتند که روشهای GSCM با هدف بهبود EP می باشند، بشرط اینکه روشهای GSCM فرصت کاهش انتشارات و زباله ها را فراهم آورند، بنابراین ارزیابی GSCM برای EP هرشرکت مهم است. همسو با مقررات زیست محیطی بین المللی، دولت اردن چندین قانون زیست محیطی را اتخاذ کرد که از مفهوم "سبز" حمایت می کنند. این قوانین شامل مقررات حمایت از کیفیت هوا، حمایت از خاک، جلوگیری از آلودگی محیط زیست در موقعیت های فوریتی، مدیریت زباله های جامد و غیره می باشد (عمر و همکارانش 2016). اردن قصد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای خود به میزان 14 درصد تا سال 2030 را دارد. با این حال، اردن به خاطر حمایت های بین المللی و کمک های مالی جهت اجرای این کار، متعهد به کاهش انتشارات GHC تا 2030 به میزان حداقل 12.5 درصد شده است (INDC, 2017). دولت اردن، شرکتهای بخش خدمات و تولید را متعهد به درنظر گرفتن این قوانین می سازد (شهاده و همکارانش 2016، MOENV 2017). بعلاوه، اردن متعهد به چندین توافق در زمینه حمایت های زیست محیطی از جمله کنوانسیون چارچوب سازمان ملل در زمینه تغییرات جوی، رویکرد استراتژیکی برای مدیریت بین المللی مواد شیمیایی، کنوانسیون میناماتا در زمینه جیوه، توافقنامه پاریس و غیره می باشد. این نیز شرکتهای اردنی را به ارتقاء EP خود و تامین استانداردهای زیست محیطی اعمالی بر صادرات آنها، بویژه صادرات صنعتی قادر می سازد که حدود 85 درصد کل صادرات اردن را تشکیل می دهد (JCI، 2018). در این زمینه، شرکتهای تولیدی اردن به خاطر "بهار عربی"، چندین بازار منطقه ای را طی چندسال گذشته از دست داده اند و در نتیجه، بر صادرات به شرق آسیا، اروپا و آمریکای شمالی متمرکز شده اند. کشورهای موجود در این مناطق دارای مقررات و استانداردهای زیست محیطی شدید همچون برنامه انرژی استار آمریکا، ISO 14001، برنامه گواهی محافظت سبز، استاندارد انرژی پاک، استاندارد اعتماد کربن، سیستم اکوبرچسب اروپا و مارک CE می باشند. شرکتهای اردنی بدون تامین این استانداردها قادر به صادرات محصولات خود به این بازارها نخواهند بود. تعادل بین عملکرد اقتصادی و EP به خاطر مقابله با فشارهای رقابتی، مقرراتی و اجتماعی، رفته رفته برای سازمان اهمیت زیادی کسب می کند. بنابراین ترغیب شرکتها به قبول روشهای GSCM از طریق بررسی بهبودهایی شروع می شود که این روشها نه تنها برای تصویر زیست محیطی بلکه برای دیگر ابعاد عملکرد شرکت دارند (یونیس و همکارانش 2016).

Introduction:
Rising environmental issues and resource depletion concerns have made regulators move to stricter regulations. Simultaneously, the public’s environmental consciousness has increased. Given these changes, manufacturers have been compelled to start environmental initiatives to improve their environmental performance (EP). In addition, recent regulations, such as the restrictions on the use of hazardous substances, require firms to extend their environmental initiatives to their customers and suppliers. As a result, green supply chain management (GSCM), which integrates environmental issues into supply chain management (SCM), has been increasingly implemented by organizations (Zhu et al., 2010). The GSCM aims to reduce the environmental impact of products and services through their life cycle (Zhu et al., 2005; Hendricks and Singhal, 2005; Navarro-García et al., 2016). Adding the “green” element to SCM involves moving the impact of supply chain processes to eco-friendly processes. Therefore, the development of environmentally friendly processes, products and services requires joint efforts by all partners in the supply chain to avoid sub-optimization at the partner level (Green et al., 2012). Organizations have begun to implement GSCM practices in response to customer demand for products and services that are environmentally sound and that are produced through environmentally sustainable processes and in response to environmental laws (Testa and Iraldo, 2010). There are different environmental SCM practices that are adopted by organizations to minimize environmental impacts (Hasan, 2013). Mirhedayatian et al. (2014) indicated that GSCM practices aim toward improving EP, given that GSCM practices make chances to decrease emissions and waste, therefore, the GSCM evaluation is important for any company’s EP. In line with international environmental regulations, the Jordanian government has adopted many environmental laws that support the notion of “greening.” These include regulations for the protection of air quality, soil protection, protection against pollution of the environment in emergency situations, management of solid waste and others (Omar et al., 2016). Jordan nationally determines to reduce its greenhouse gas emissions by 14 percent until 2030. However, Jordan, conditionally and subject to availability of international support and financial aid to means of implementation, obliged to reduce its GHGs emissions by additional, at least, 12.5 percent by 2030 (INDC, 2017). The Jordanian government obliges companies in both the service and manufacturing sectors to take these laws into account (Shehadeh et al., 2016; MOENV, 2017). In addition, Jordan has committed to several agreements in the field of environmental protection, including United Nations Framework Convention on Climate Change, the Strategic Approach to International Chemicals Management, Minamata Convention on Mercury, Paris Agreement and others. This enables Jordanian companies enhancing their EP and meeting environmental standards that are imposed on their exports, especially, industrial exports that contribute to about 85 percent of the total exports of Jordan ( JCI, 2018). In this context, Jordanian manufacturing companies lost many regional markets in the past several years due to the “Arab Spring” and, as a result, started focusing on exporting to East Asia, Europe and North America. Countries in these regions have strict environmental regulations and standards, such as US Energy Star program, ISO 14001, Green guard Certification Program, Clean Energy Standard, Carbon Trust Standard, EU Eco-label system and CE mark. Without meeting these standards, Jordanian companies will be unable to export their products to these markets. Balancing between economic performance and EP has become increasingly significant for organizations to meet competitive, regulatory and community pressures. Therefore, motivating firms to adopt GSCM practices starts through exploring the improvements these practices can bring about, not only for the environmental image but also on other firms’ performance dimensions (Younis et al., 2016).