دانلود ترجمه مقاله ریسک پذیری شرکت: نقش وابستگی دولت و مشوق مدیران اجرایی

نتیجه گیری:
پس از بحران مالی جهانی سالهای 2008-2007 که با اجرای مدل های تجاری ریسکی توسط بانک های مهم در سرتاسر دنیا مورد هدف قرار گرفت، مساله ریسک پذیری، بار دیگر مورد توجه عمده ای از سوی دانشگاهیان و کارشناسان قرار گرفت. این مطالعه به منظور ارزیابی روابط بین ریسک پذیری شرکتی، رده بندی سیاسی شرکت ها و انگیزه های مدیران ارشد شرکت ها با استفاده از یک نمونه بدیع از شرکت های چینی است. نتایج تجربی تایید می کند، مشخصات شخصی مدیران اجرایی رده بالا بر رفتار ریسک پذیری شرکتی اثر می گذارد؛ به طور ویژه، انگیزه های سیاسی و مفاهیم سیاسی شان. یافته ها برای مشخصات مدل گوناگون و زیرنمونه های مختلف، نیرومند است. اینجا مطالعه ما یکی از نخستین مطالعاتی است که بر رده سیاسی شرکت ها و انگیزه های مدیران ارشد به عنوان تعیین کننده های (دیترمینان های) بالقوه رفتار ریسک پذیری شرکتی تاکید می کند. ممکن است، ریسک پذیری ها به مدیران ارشد برای پیشبرد دستورکارهای سیاسی شان کمک کند اما ارزش ذینفعان شرکت ها را مورد تهدید قرار دهد اگر چنین رفتاری به درستی مدیریت نشود. در مطالعات آتی ریسک پذیری شرکتی، مشخص نمودن این مساله، جالب توجه است که آیا انگیزه های اقتصادی مدیران با انگیزه های سیاسی شان برهمکنش دارد. این مطالعه، مالکیت مدیران اجرایی در آزمون های تجربی را کنترل می کند اما حقوق و مزایای مبتنی بر انگیزه هم ممکن است بر رفتار ریسک پذیری این افراد تاثیر داشته باشد. شواهد اندکی پیرامون استفاده از چنین طرح های حقوق و مزایایی از سوی شرکت های وابسته به دولت در این نمونه وجود دارد اما مطالعات آینده، زمانیکه چنین اطلاعاتی در دسترس قرار گیرند، این عامل را در خود جای می دهند.

Conclusions:
Following the 2007–2008 global financial crisis, which was triggered by the implementation of risky business models by major banks worldwide, the question of risk-taking has once again received substantial attention from academics and practitioners. This study is intended to examine the relationships between corporate risk-taking, firms' political ranking, and the incentives of firms' senior managers, using a novel sample of Chinese firms. The empirical results confirm that personal characteristics of high-ranking executives influence corporate risk-taking behavior; specifically their political incentives and political connections. The findings are robust to various model specifications and different subsamples. The study here is one of the first to emphasize firms' political ranking and senior managers' incentives as potential determinants of corporate risk-taking behavior. Taking risks may help senior executives to advance their political agendas, but will threaten firms' stakeholder value if such behavior is not properly managed. In future studies of corporate risk-taking, it would be interesting to determine whether managers' economic incentives interact with their political motivations. This study controls for executives' ownership in empirical tests, but incentive-based compensation may also affect the risk-taking behavior of these individuals. Little evidence is available about the use of such compensation schemes by the government-affiliated firms in this sample, but future studies could incorporate this factor when such information becomes available.