عنوان فارسی |
محرکان سیاست زیست محیطی محلی در چین: آنالیز سیستم مدیریت عملکرد زیست محیطی شِنزِن: 2015 – 2007 |
عنوان انگلیسی |
The drivers of local environmental policy in China: An analysis of Shenzhen’s environmental performance management system, 2007–2015 |
کلمات کلیدی |
مدیریت عملکرد زیست محیطی؛ دولت محلی؛ تکامل سیاسی؛ شنزن |
درسهای مرتبط |
مدیریت صنعتی |
تعداد صفحات انگلیسی : 11 | نشریه : ELSEVIER |
سال انتشار : 2017 | تعداد رفرنس مقاله : 54 |
فرمت مقاله انگلیسی : PDF | نوع مقاله : ISI |
آیا این مقاله برای بیس پایان نامه مناسب است؟ : بله | آیا این مقاله برای ارائه کلاسی مناسب است؟ : بله |
وضعیت شکل ها و عنوان شکل ها: ترجمه شده است. | وضعیت جداول و عنوان جداول : ترجمه شده است. |
وضعیت تایپ فرمول ها : فرمول ندارد | نام مجله مقاله : Journal of Cleaner Production (مجله تولید پاک) |
تعداد صفحات ترجمه تایپ شده با فرمت ورد با قابلیت ویرایش : 27 صفحه با فونت ۱۴ B Nazanin | آیا در بسته تبلیغات سایت نیز قرار داده شده است؟: محتوی بسته این محصول فاقد هر گونه تبلیغات می باشد. |
پاورپوینت : ندارد | گزارشکار : ندارد | شبیه سازی : ندارد |
سطح کیفیت ترجمه و ضمانت فراپیپر برای این مقاله چگونه است؟ |
ترجمه دارای وضعیت طلایی بوده و تا 24 ساعت در صورت عدم رضایت مشتری مبلغ مورد نظر عودت داده خواهد شد. |
بعد از خرید این محصول یک فایل برای شما قابل دانلود خواهد بود که دارای ورد (word) ترجمه مقاله است که قابل ویرایش است و همچنین pdf ترجمه مقاله به همراه pdf مقاله انگلیسی برای شما قابل مشاهده خواهد بود. در فایل های دانلود هیچگونه تبلیغاتی وجود ندارد و شما با خیال راحت میتوانید از ترجمه مقاله استفاده کنید.
1. مقدمه
2. بررسی منابع
3. روش پژوهش
4. سیستم EPPE شنزن
5. نتایج
6. نتیجه گیری
نتیجه گیری:
به منظور اجراء کارامدتر سیاست زیست محیطی، مدیریت عملکرد به طور گسترده در سیستم بورکراسی چین مورد استفاده قرار می گیرد. با در نظر گرفتن شهر شنزن به عنوان یک مورد، این مثاله به صورت تجربی به بررسی و ارزیابی سیستم EPPE از سال 2007 تا 2015 و آنالیز عوامل محرک سیاستگذاری با چارچوب سیاسی – مساله MSA پرداخته است. در نهایت، پنج محرک اصلی جداسازی و آنالیز شد. اولین عامل مهم در تصمیم گیری EPPE، پروفیل ها و تصمیمات کارکنان است. کارکنان توسط انگیزه حرفه ای برای دستیابی به یک سیستم سیاسی موثر، پاسخگو و منصفانه تشویق می شوند. آن ها با گزینه منطقی به منظور متناسب تر کردن عملکرد خود برای تحت تاثیر قرار دادن کارکنان سطح بالاتر که نوآوری سیاسی محلی را به نوعی نوآوری سیاسی در دولت چین تبدیل کرده اند، روبرو هستند. در این راستا، کارکنان با سطح نسبتا بالا اختیار بیشتری در تصمیم گیری شخصی دارند، در حالی که کارکنان با سطح پایین تر به شیوه ای رفتار می کنند که بیشتر نیازمند بازنگری مکرر EPPE جهت تضمین انجام کار قابل توجه می باشند. بنابراین، برخی تغییرات غیرضروری در تکامل EPPE شنزن مشاهده شده که بسیاری از آن ها در واقع چندان قابل توجه نیستند، اعتبار سیستم را زیر سوال برده و باعث افزایش هزینه های اداری می شوند. دوما، تحت سیستم سیاسی بالا – پایین چین، EPPE شنزن از سیاست های سطح بالاتر مهمی به عنوان راهنمای اصلی جهت تضمین مشروعیت و اقتدار استفاده می کنند. سوما، به عنوان یک سیاست سطح شهرداری، EPPE شنزن سیاست های مربوطه از ادارات شهری مختلف را به عنوان منبعی برای تسهیل همکاری میان این بخش ها در نظر می گیرد. بخش های مختلف نسبت به همکاران دیگر رقابتی تر است، بنابراین، بخش های دیگر ممکن است خواهان پوشش دادن هزینه های اداری به منظور همکاری در یک شغل نباشند. چنین تعاملاتی بین بخش ها به طور اجتناب ناپذیری مانع از اجراء سیاست گذاری می گردد. چهارما، درجه ضرورت در رابطه با یک مساله زیست محیطی نیز مهم است که منعکس کننده هدف و عملکرد اصلی سیستم EPPE به منظور حل مسائل زیست محیطی می باشد. با این حال، پاسخگویی EPPE به عقاید عمومی به چنین مشکلی صورت نگرفته است.
Conclusions:
In order to create more effective environmental policy implementation, performance management has become widely used in China’s bureaucratic system. Taking Shenzhen as a case, this paper empirically tracked the evolution of its EPPE system from 2007 to 2015 and analyzed the driving factors of policymaking with the “Problem-Politics-Policy” framework of MSA. Finally, five underlying drivers were distilled and analyzed. The first dominant factor in decision-making of the EPPE was the profiles and individual decision-making of cadres. Cadres were motivated by professional obligation to make an equitable, responsive and effective policy system. They also faced a rational choice to better tailor their performance to impress higher-level cadres, who hold significant sway over their career prospects, when local institutional innovation has become a kind of political zeitgeist in Chinese governance. In this process, relatively high level cadres have more discretion in personal choice while lower level cadres have to behave in a way that is more concerned with pleasing their superiors by frequently revising the EPPE to assure substantial work has been done. Therefore, a number of unnecessary changes were observed in the evolution of the Shenzhen EPPE, many of which actually undermined the sustainability and credibility of the system as well as increasing administrative costs. Secondly, under China’s top-down political system, the Shenzhen EPPE takes important higher-level policies as its basic guide to ensure legitimacy and authority. Thirdly, being situated as a municipal-level policy, the Shenzhen EPPE takes relevant policies from different municipal departments as references to facilitate cooperation among these departments e which has proven difficult. The different departments are more competitive than cooperative with one another, so other departments may not want to cover administrative costs to cooperate on a job that is credited to the SHSEC. Such interactions between departments inevitably impair policymaking and implementation. Fourthly, the degree of urgency over an environmental issue is also relevant, which reflects the main intention and function of the EPPE system: to solve environmental problems of public concern. However, the responsiveness of the EPPE to public opinion in such problems has been lacking.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.