دانلود ترجمه مقاله واقعیت های توسعه شهری لاگوس در زمینه زندگی فقیران

نتیجه گیری:
برای تحقق چشم انداز کلان شهر مدل آفریقایی و مرکز مالی و اقتصادی جهانی امن، ایمن، کاربردی و کارآمد، دولت لاگوس شروع به اجرای مقررات توسعه و برنامه ریزی شهری و چارچوب سیاست و همچنین پروژه های توسعه شهری پرداخت. این مقاله، نشان داد که اقدامات دولت با کل توسعه و برنامه ریزی شهری پایدار و کاهش فقر در تناقض است. آینده فقر شهری در لاگوس، مبهم و غیرقطعی است، چون چارچوب و سیاست مقررات توسعه و برنامه ریزی شهری آنها را از خانه های خود و جاییکه زندگی می کنند خارج می سازد. بسیاری از سکونتگاه های غیررسمی پیرامون مرکز کلان شهر لاگوس، در نتیجه طرح شهر مدل در معرض تخریب قرار دارند. اخراج اجباری هیج جبران یا اقدام جایگزینی ندارد. وقتی این طرح اجرا شد، ساکنین به مناطق دور انتقال یافتند، جاییکه با چالشهای مختلفی مواجه شدند. دولت لاگوس، فقر شهری را بویژه در سکونتگاه های غیررسمی بعنوان موانع حصول توسعه شهری پایدار و مدرنیته شهری می بیند. باری غلبه بر این موانع و دستیابی به توسعه پایدار شهری، دولت اغلب به دستکاری در برنامه ریزی و چارچوب مقررات توسعه شهری موثر بر فقرا می پردازد. دولت لاگوس، این کار را از طریق اجرای سیاست ها و مقررات توسعه شهری نامناسب انجام می دهد. چنین سیاست ها و مقرراتی نقاط قوت و تلاش فقرای شهری را کم اهمیت می سازد. تحقق نشان می دهد که بین سیاستها، واقعیت ها، خواستها و نیازهای فقرا اختلاف وجود دارد. اجرای چارچوب مقررات توسعه شهری نامناسب به تخریب واقعی، اخراج اجباری و جابجایی فقرای شهری منجر شد. اجرای مقررات ترافیکی جدید- منع موتورسیکلت بعنوان وسیله حمل و نقل- باعث شد تا وسیله معیشت خود را از دست دهند. این کار چالشهای حمل و نقل شهری را بدتر ساخت. دوره گردی مولفه اصلی بخش کسب و کار غیررسمی است. منع اینگونه فعالیتها به کاهش کسب و کار در این بخش منجر شد. تاثیر جمعی این پروژه های توسعه شهری و سیاست ها، به افزایش فقر شهری از طریق کاهش فرصتهای معیشتی منتهی شد. پیامدهای پروژه توسعه شهری از نظر اجتماعی و فضایی ناعادلانه است. این تحقیق پیشنهاد می دهد که یکی از مولفه های مهم کاهش فقر، چارچوب سیاستی است که توسعه شهری را تضمین کرده و واقعیت معیشت اکثریت فقرا را درنظر دارد.

Conclusion:
To actualise the vision of becoming ‘an African model megacity’ and a global economic and financial hub that is safe, secure, functional and productive, the Lagos State government embarked on the implementation of various urban planning and development regulatory and policy frameworks as well as urban development projects.’ The policy thrust of the vision is to achieving poverty alleviation and sustainable urban development. This paper, however, demonstrated that the actions of the state government contradict the whole essence of sustainable urban planning and development and poverty alleviation, but reflect an agenda deliberately targeting the activities of the urban poor and informal sector. The future of the urban poor in Lagos continues to be blurred and remain uncertain, as urban planning and development regulatory frameworks and policies, across the state, are evicting them from their homes and where they make their daily living. Many of the informal settlements around the core of Lagos metropolis have been earmarked for either demolition or relocation through various model city plans. Usually, forced eviction comes with no compensation or alternative arrangements. When alternatives are given, the evictees are relocated to remote areas, where they are faced with more livelihood challenges. The Lagos State government often sees the urban poor, particularly in informal settlements, as obstacles to the attainment of sustainable urban development and urban modernity. In order to overcome these obstacles and achieve what they considered as a sustainable urban development, the state government often manipulates planning and urban development regulatory frameworks to afflict the poor. The Lagos State government has consistently done this through implementation of inappropriate urban development policies and regulations, which are disconnected from the complex realities of the urban poor. Such policies and regulations undermine the strengths and efforts of the urban poor and, therefore, further impoverish them. The study reveals that there is a disconnection between policies, and realities, aspirations and needs of the poor, as urban development policies largely work against the ingenuity of the urban poor. The implementation of inappropriate urban development regulatory frameworks resulted in actual and threat of demolition, forced eviction and relocation of the urban poor from their established social networks. The implementation of the new traffic regulation – ban of motorcycles as means of public transport in Lagos – resulted in the harassment of the operators and confiscation of their means of livelihoods. It equally worsens urban mobility challenges in Lagos. Hawking and street trading are major components of informal sector, which provide employment for the majority of the population of Lagos. The prohibition on these activities also resulted in the harassment and extortion of the operators and confiscation of the goods. Consequently, the cumulative effects of these urban development projects and policies resulted in more hardship for the urban poor, through reduction in livelihood opportunities or complete loss of means of livelihoods. The outcomes of urban development projects are socially and spatially inequitable. This study, therefore, suggests that one important element in reducing poverty is a policy framework that guarantees inclusive urban development and takes into consideration livelihood realities of the poor majority.