دانلود ترجمه مقاله بازتابی از سیر آتی پژوهش های مدیریت بحران مقصد

نتیجه گیری:
درست از آنجا که مقصدها و تقاضایشان برای مدیریت بحران کیفیت تحت تحولات هنگفت قرار گرفته است، بنابراین نیاز به پژوهش های بیشتر در این زمینه احساس می شود. هرگز در گذشته تمایل مبرم به پیشبرد دانش مان در مورد مدیریت بحران مقصد وجود نداشته است. این مقاله تلاش داشته است تا شکاف ها در ادبیات پژوهشی را شناسایی کند و تلاش داشته است تا نشان دهد که چرا نیاز به پیشبرد این زمینه پژوهشی داریم. به عنوان یک زمینه پژوهشی، مدیریت بحران مقصد هنوز راه درازی برای رفتن دارد. پژوهش های آکادمیک می توانند روشی برای پیشبرد این صنعت رو به جلو باشند. پژوهشگران مسئولیت کمک به فراهم کردن نگرش های جدید، روش های پژوهش جدید و رویکردهای جدید برای کمک به این صنعت، بخصوص در زمان بحران دارند. موسسات آموزشی و دانشگاهی، فرصت بر عهده گرفتن نقش رهبری در زمینه مدیریت بحران مقصد را دارند. فراهم کردن شواهد تجربی برای ایجاد یک پیام هوادارانه برای این صنعت، در سراسر جهان، بسیار لازم است. برای آن محققانی که در زمینه مدیریت بحران مقصد متمرکز هستند، اکنون زمانش رسیده است. حرکت دادن این بدنه از پژوهش به سمت جلو با یک دستور کار پژوهشی شفاف برای صنعت که از نظر نظری و روش شناختی صحیح است، گام اول می باشد. این امید می رود که این مقاله باعث زده شدن جرقه بحث و جدل هایی شود و همچنین دیگران را ترغیب به کمک به شکل دادن جهت این رشته مهم مدیریت بحران مقصد، کند.

Conclusions:
Just as destinations and their demand for quality crisis management is undergoing massive evolutions, so to is the need for scholarship in this area. Never before has there been such a pressing desire to advance our knowledge of destination crisis management. This paper has tried to identify gaps in the scholarly literature and has attempted to illustrate why we need to move this area of research forward. As a field of inquiry, destination crisis management still has a long way to go. Academic research can be a way to move the industry forward. Scholars have a responsibility to help provide new insights, new methods of inquiry, and new approaches to aid the industry, especially in times of crisis. Academic institutions have an opportunity to take a leadership role in the area of destination crisis management. Provision of empirical evidence to build an advocacy message for the industry is desperately needed all over the world. For those scholars who are focused in the area of destination crisis management, now is the time. Moving this body of knowledge forward with a clear research agenda for the industry which is theoretically and methodologically sound is the first step. It is hoped that this paper will spark some controversy, as well as encourage others to help shape the direction of this vital discipline of destination crisis management.