دانلود ترجمه مقاله ارتباط مشتری با عرضه کننده و شاخص هزینه بدهی

نتیجه گیری:
نشریات موجود در تامین مالی اوراق قرضه نشان می دهد که از بین بردن عدم تقارن اطلاعاتی میان وام گیرنده ها و بستانکاران هزینه بدهی را کاهش می دهد. فرضیه تصدیق یک مکانیزم نظارت و تایید ارائه می کند که از طریق آن وجود روابط مشتریان عمده-تامین کننده می تواند عدم تقارن اطلاعاتی میان وام گیرنده ها و بستانکاران را کاهش دهد و به دان وسیله هزینه بدهی تامین کننده را پایین بیاورد. در این مقاله با استفاده از 5704 اوراق قرضه شرکتی ایالات متحده منتشر شده در فاصله 2013-1983، یک رابطه منفی میان هزینه بدهی تامین کننده و روابط مشتریان عمده-تامین کننده پیدا کردیم. همچنین از معیارهای جایگزین روابط مشتریان عمده- تامین کننده، تحلیل های نمونه فرعی، یک تحلیل نمونه تطبیق داده شده امتیاز تمایل، و یک روش متغیرهای ابزاری برای تایید قدرت نتایج خود استفاده کردیم. یافته های ما با فرضیه تصدیق تطابق دارد. به طور خاص وقتی یک تامین کننده مبنای مشتریان عمده بزرگی دارد، این مشتریان انگیزه های قوی تری برای نظارت بر تامین کننده دارند که بدان وسیله هزینه بدهی تامین کننده را کاهش می دهند. این نتایج با نتایج حاصل از بازار وام بانکی مستند شده توسط چن و همکاران (2016) تطابق دارد. در شرکت هایی که مشتری عمده دارند، دریافتیم که تمرکز مشتری هزینه بدهی را در بازار اوراق قرضه شرکتی کاهش می دهد، این بر خلاف پژوهش هوانگ و همکاران (2015) و کامپلو و گائو (2017) بود که دریافتند تمرکز مشتری هزینه وام بانکی را افزایش می دهد. یافته های مختلف از مبنای متفاوت سرمایه گذار و مجموعه های اطلاعات متمایز ناشی می شود. مبنای سرمایه گذار در بازار وام بانکی بیشتر موسسات بانکی هستند که می توانند وام گیرنده های خود را تحت نظارت قرار دهند، بنابراین نقش نظارتی مشتری عمده اهمیت کمتری دارد. با این حال سرمایه گذاران در بازار اوراق قرضه شرکتی توان یا انگیزه برای نظارت بر انتشار دهنده اوراق قرضه ندارند؛ آنها برای نظارت بیشتر بر روابط مشتری- تامین کننده تکیه می کنند. همراستا با فرضیه تصدیق جانسون و همکاران (2010)، وقتی دارایی تامین کننده برای مشتری عمده اختصاصی تر باشد، مشتری عمده هزینه هایی برای تغییر تامین کننده متحمل می شوند، بنابراین انگیزه های قوی تری برای نظارت بر تامین کنندگان خود دارند. یافته های ما نشان می دهد که برای تامین کنندگان انتشار دهنده با اختصاصی بودن بیشتر دارایی، رابطه منفی میان روابط مشتری- تامین کننده و هزینه بدهی برجسته تر است. از سودی دیگر وقتی تامین کننده انتشار دهنده در بازار رقابتی تری فعالیت می کند، مشتری عمده به سادگی می توانند تامین کننده را تغییر دهند. بنابراین انگیزه برای نظارت بر تامین کننده ضعیف تر است و مزیت نظارت قابل توجه نیست. تحلیل های بیشتر نشان می دهد که تامین کننده در صنایع به شدت رقابتی هزینه بدهی خیلی پایینی متحمل نمی شوند.

Conclusion:
The extant literature in bond financing suggests that mitigating information asymmetry between borrowers and creditors reduces the cost of debt. The certification hypothesis provides a monitoring and certifying mechanism through which the presence of major customer-supplier relationships might reduce information asymmetry between borrowers and creditors, thereby lower a sup- plier’s cost of debt. In this paper, using 5704 U.S. corporate bonds issued in 1983–2013, we find a negative relationship between a supplier’s debt costs and major customer-supplier relationships. We also use alternative measures of major customer-supplier relationships, subsample analyses, a propensity score matched sample analysis, and an instrumental variables approach to verify the robustness of our results. The findings are consistent with the certification hypothesis. In particular, when a supplier has a large base of major customers, these customers have stronger incentives to monitor the supplier, thereby reducing the supplier’s debt costs. The results are also consistent with the results from the bank loan market documented by Cen et al. (2016). Within firms that have major customers, we find that customer concentration reduces the cost of debt in the corporate bond market, in contrast to Huang et al. (2015) and Campello and Gao (2017), who find that customer concentration increases the cost of bank debt. The different findings result from distinctive investor bases and information sets. The investor base in the bank loan market is mainly banking institutions, which can monitor their borrowers, thus, the monitoring role of major customers is less important. However, investors in the corporate bond market do not have ability or incentive to monitor bond issuers; they rely more on the customer-supplier relationship for monitoring. In line with the certification hypothesis of Johnson et al. (2010), when the supplier’s asset is more specific to major customers, the major customers incur costs to switch suppliers, thus they have a stronger incentive to monitor their suppliers. Our findings suggest that the negative relationship between major customer-supplier relationships and the cost of debt is more pronounced for issuing suppliers with higher asset specificity. On the other hand, when an issuing supplier operates in a more competitive market, it is easier for major customers to switch suppliers. Therefore, the incentive to monitor the supplier is weaker and the benefit of monitoring is not significant. Further analyses show that suppliers in highly competitive industries do not incur significantly lower debt costs.