دانلود ترجمه مقاله دیدگاه تئوری آشوب در مدیریت بحران مقصد

نتیجه گیری:
هدف از این مقاله در نظرگرفتن میزانی است که تا آن یک دیدگاه براساس تئوری بی نظمی درباره ی مدیریت بحران ممکن است یک چارچوب پایدار برای مکانهای توریستی در پاسخ به بحرانها ارائه کند. برای تکمیل پاسخ به اثرات وارده بر بخش توریسم در شیوع آنفولانزا AH1N1 در سال 2009 این برای شناسایی اینکه ایا محدودیت ها پیشنهاد شده ی مدلهای کنونی مدیریت بحران توریسم در عمل اشکار شده است. و ایا یک رویکرد جایگزین در پی اصول تئوری بی نظمی در آن بازتاب میشود یاممکن است واکنش پاسخ مسئولان توریسم مکزیک را به این بحران تسهیل کند. اما این تحقیق بیشتر مرتبط بودن تئوری بی نظمی با بحرانهای دیگر را توریسم را کاوش میکند. و نیازمند تایید نتایج این تحقیق است. 2 نتیجه کلی میتوان گرفت: اول اینکه که محدودیت های پیشنهادی در مدل های کنونی در مورد مکزیک اشکار بودو کارامدی بلقوه ی شان را در به عنوان طرح مدیریت بحران زیر سوال میبرد به طور ویژه رویکرد دیدگاه خطی و اصلی نه برای غیر قابل پیش بینی بودن بحران، تکامل سریعش مقیاس و اثر آن و نه برای شرایط فرهنگی / سیاسی که در آن بوقوع بپیوندد مناسب است. دوم اینکه این تحقیق پیشنهاد کرده که اشکار بودن پیامدهای شیوع آنفولانزا AH1N1 اصول تئوری بی نظمی را منعکس میکندد. و علاوه براین واکنش مسولان توریسم مکزیک بسیار منعکس کننده ی فعالیت های پیشنهادی در رویکردهای جایگزین است. قطعا تنها دو انشعاب شناسایی شد. اول اینکه سازمانهایی که دارای مسولان توریسم مکزیک بودند به وضوح ادعا نمیکنند که یک فرهنگ انعطاف پذیر و قابل وفق و یادگیری دارند. مانند سازمانهایی که از نظر فرهنگی برای بحران اماده نبودند. با نگاه مثبت تری انها از استراتژ ی زنده باد مکزیک در مراحل اولیه استفاده نکردند. که شاید از خود سازماندهی فازهای بحران حمایت می کنند. البته استراتژی های ارتباطی و بازاریابی که در این رویکرد جایگزین پیشنهاد شده بود جدید و نواورانه بود. انها در کل اثار نوشته شده درباب مدیریت بحران توریسم پیشنهاد شده اند. و بنابراین مدل های سنتی و و دیدگاه تئوری بی نظمی متقابلا انحصاری نیستند. چیزی که جدید است قرار گرفتن بحران توریسم در تئوری بی نظمی است. و این تحقیق پیشنهاد میکند که شناسایی سیستم توریسم به صورت بی نظم دیدگاهی که طرح مدیریتی سخت برای مدیریت مسایل غیر قابل مدیریت تلاش میکند- چارچوب معتبرتری را برای پیش بینی و واکنش مناسب به بحرانها به مدیران مکانهای توریستی ارائه می کند.

Conclusion:
The purpose of this paper was to consider the extent to which a chaos theory-based perspective on crisis management might represent a more viable framework for destinations to respond to crises. More specifically, drawing on research into the evolution of and responses to the impacts on the tourism sector of the 2009 Mexican AH1N1 influenza outbreak, it set out to identify whether the proposed limitations of contemporary tourism crisis management models are manifested in practice and whether an alternative approach, following the tenets of chaos theory, was reflected in or might have facilitated the response of the Mexican tourism authorities to the crisis. Although further research, exploring the relevance of chaos theory to other tourism crises, is required to validate the outcomes of this research, two broad conclusions can be drawn here. Firstly, the suggested limitations of contemporary models were clearly evident in the Mexican case, calling into question their potential effectiveness as a crisis management plan. In particular, their generic, linear and prescriptive approach was appropriate to neither the unpredictability of the crisis, its rapid evolution, scale and impact, nor the political/cultural context within which it occurred. Secondly, the research suggested that the unfolding and consequences of the AH1N1 outbreak reflected the tenets of chaos theory and, moreover, the responses of the Mexican tourism authorities largely mirrored the actions proposed in the alternative, chaos theory-based approach to crisis management. Indeed, only two divergences were identified. Primarily, the organisations comprising the Mexican tourism authorities could clearly not claim to have embraced a flexible, adaptive and learning culture; as organisations, they were culturally unprepared for the crisis. More positively, however, they did implement the 'Vive Mexico' strategy at an earlier stage than the model proposes, perhaps stimulating as well as supporting the 'self-organisation' phase of the crisis. Of course, the marketing and communication strategies pro-posed in this alternative approach are by no means novel or innovative. They are suggested throughout the tourism crisis management literature and, thus, traditional models and a chaos theory perspective are not mutually exclusive. What is novel, however, is the locating of a tourism crisis within chaos theory, and the research suggests that recognising the tourism system as potentially chaotic — that prescriptive, rigid management plans attempt to manage the unmanageable — presents destination managers with a more valid framework for anticipating and responding appropriately to crises.