دانلود ترجمه مقاله استفاده از تکنولوژی در راستای کاهش ریسک کلاهبرداری در حسابرسی

تاریخچه ای از کلاهبرداری های تائید ممیزی:
با توجه به کلاهبرداری هایی شامل اختلاس در داده ها، وجوه نقد در 82.8% موارد هدف بوده است (انجمن آزمونگران کتائید شده کلاهبرداری). نمونه های زیر از کلاهبرداری های تائید وجه نقد نشان می دهد که اشتباه نمایش دادن درآمد چقدر راحت است. پارمالات (Parmalat) یکی از بزرگترین شرکت های لبنیات متعلق به یک خانواده ایتالیایی بود (اکونومیست 2003، بیزنس ویک 2004). اگرچه کلاهبرداری در سال 2003 کشف شد، احتمالاً حداقل برای ده سال ادامه داشته است. وقتی شرکت در یک پرداخت مبلغ تضمینی 185 میلیارد دلاری در نوامبر 2003 کوتاهی کرد، ممیزها نگاه دقیق تری بعه دارایی های مالی آن انداختند. مشخص شد که 4.9 میلیارد دلار گزارش شده در حساب بانک کریمانز آیلند (Caymans Island) تنها بر مبنای یک سند جعلی وجود ندارد. این تنها بخش نوشته های خلاقانه شرکت نبود. اسناد دیگری برای نشان دادن ترازهای نقد متورم بر مبنای فصلی جعل شد. پارمالات برنامه ربزی کرده بود تا در مدتی طولانی (از مالیات) بگریزد، چراکه میز آن یعنی شرکت ایتالیایی گرنت تورنتون همه اطلاعات مالی را از سیستم ایمیل داخلی شرکت درخواست کرده بود. ممیزها هیچ گاه درخواست تائید را مستقیماً به بانک های شرکت یا دیگر اشخاص ثالث نفرستاده بودند. بطور خلاصه آنها اطلاعات شرکت را بطور اسمی پذیرفته بودند. جالب است بدانیم اگر ممیزها از فرآیندهای تائید الکترونیک به جای فناوری کاغذی قرن نوزدهمی استفاده می کردند، این کلاهبرداری چقدر طول می کشید. در اوایل 2009 خدمات کامپیوتری ساتیام (Satyam) که یک شرکت هندی است، در یک کلاهبرداری تائید نقدی بیش از یک میلیارد دلاری گرفتار شد. این کلاهبرداری توسط ممیز مستقل شرکت یعنی PricewaterhouseCoopers کشف نشد. بلکه پس از اعتراف رئیس شرکت به این جرم مشخص شد. یک داستان در نیویورک تایمز 2011 به بیانیه کمیسیون مبادلات و امنیت (SEC) اشاره داد که ممیزهای ساتیام اطلاعات ترازهای نقد را از بانک های مربوطه نمی گرفتند، بلکه به جای آن برای تهیه این ترازها به مدیریت تکیه می کردند. این بیانیه اشاره می کند که مشکلات ممیزهای ساتیام روند استاندارد کاری PricewaterhouseCoopers بوده است.

A Brief History of Audit Confirmation Frauds:
With regard to frauds involving the misappropriation of assets, cash was targeted 82.8 percent of the time (Association of Certified Fraud Examiners 2012). The following examples of cash confirmation frauds demonstrate how easy it is to misrepresent revenue. Parmalat was one of Italy’s largest family-owned dairy companies (The Economist 2003, Business Week 2004). Although the fraud was uncovered in 2003, it may have gone on for at least ten years. When the company defaulted on a $185 million bond payment in November 2003, auditors started taking a closer look at its financial assets. It turns out that the $4.9 billion reported in a Caymans Island bank account was nonexistent, based only on a forged document. Nor was that Parmalat’s only bit of creative corporate writing. Other documents were forged to reflect inflated cash balances on a quarterly basis. Parmalat managed to evade detection for so long because its auditor, Grant Thornton—Italy, requested all financial information through the company’s internal mail system. The auditors never sent any confirmation requests directly to the company’s banks or other third parties. In short, they accepted Parmalat’s information at face value. One has to wonder how long the fraud would have gone on if the auditors had used electronic audit processes instead of nineteenth-century paper-based technology. In early 2009, Satyam Computer Services, an Indian firm, was caught in a cash confirmation fraud that exceeded $1 billion. The fraud was not uncovered by its independent auditor, PricewaterhouseCoopers – India. It came to light only after Satyam’s chairman confessed to the crime. A 2011 story in The New York Times cites a Securities and Exchange Commission (SEC) statement that Satyam’s auditors “did not seek confirmation of cash balances from the banks involved, but instead relied on management to provide them...” The statement goes on to note that the problems with Satyam’s audits were typical of PricewaterhouseCoopers—India’s substandard work.