دانلود ترجمه مقاله ساختار مالی اجتماعی: دیدگاه های جدید در تایید پروژه های محیطی

بحث و نتیجه گیری:
یافته ‌های بالا منجر به چند مفهوم عملی می‌ شود: (۱) سرمایه گذاران اروپایی باید به SF به عنوان یک حوزه در مرحله پیش پارادایمی رجوع نمایند که در آن (۲) SII و EB به عنوان اشکال غالب نهادینه اجتماعی در حال ظهور هستند؛ (۳) کارآفرینان سازمانی عوامل کلیدی در ساختاربندی SF به عنوان یک پارادایم جدید در مشروعیت بخشی SII و EB به عنوان اشکال غالب هستند؛ (۴) ابزار، زبانها و رویکردهای جدید را می توان برای افزایش هم گرایی نسبت به این اشکال اصلی به کار برد؛ (۵) در کنار شبکه ها و بنیادهای بین المللی، دولت ها همچنین می توانند عوامل مؤثری باشند که مشروعیت و در نتیجه ساختار در SF را تحت تاثیر قرار می دهند. این نتایج مکمل متون فعلی در زمینه SF است که بر رویکردها و ابزارهای جدید اتخاذ شده توسط SFIها در اجرای سرمایه‌ گذاری در پروژه ‌های اجتماعی متمرکز است و هم‌گرایی در برابر SII یا EB را مورد تاکید قرار می دهد. بنابراین انتظار داریم که SFIهای همگرا با SII به طور فزاینده‌ ای بر ایجاد تاثیر اجتماعی بلند مدت تحت محدودیتهای پایداری مالی با بهبود بهره‌ وری سرمایه ‌گذاری در بخش سوم تمرکز کند که به طور سنتی با نظارت و ابزارهای ارزیابی ناکافی مختل می ‌شود. از سوی دیگر، SFIهای همگرا با EB، انتظار می‌ رود که ایجاد ارزش اجتماعی را به عنوان یک معیار اولیه برای تعیین ابزارهای ارزیابی سرمایه‌ گذاری، مشروعیت ببخشند. این امر همچنین بر روش مدیریت سرمایه ‌گذاری EB نیز تاثیر خواهد گذاشت که باعث افزایش انعطاف و سفارشی سازی محصولات مالی در یک ترتیب مورد به مورد می ‌شود. از یک دیدگاه نظریه سازی ما دریافتیم که ساختار بندی پیرامون دو شکل اصلی SF یعنی SII و EB، نشان می دهد که تکامل SF در مرحله پیش پارادایمی است. در حالی که منطقهای سرمایه‌ گذاری و عقلانیت سرمایه ‌گذار در SII و EB با هم تفاوت دارند، در هر دو مورد هدف آنها برهم زدن منطقهای سنتی برای طراحی ابزارهای مالی با معرفی ارزیابی اثرات اجتماعی در کنار بازده های مالی است. در کوتاه‌ مدت، این امر سناریوی "نهادینه‌ سازی موازی" نیکولز را تایید می ‌کند (نیکولز، ۲۰۱۴)، که SF را به عنوان یک حوزه در حال ظهور فعال در حاشیه های جریان اصلی مفهوم سازی نموده و نشان‌ دهنده یک سیستم موازی جداگانه پشتیبانی از اقتصاد اجتماعی گسترده‌ تر به شیوه سنتی است. در بلند مدت، ما تشخیص می دهیم که تکامل SFIها هنوز پتانسیل افزایش دهی در تحول سازمانی را دارد که یک مدل انسانی تر مبادله و تعامل اقتصادی را ایجاد نموده است. در این فرآیند، ما کارآفرینان سازمانی را شناسایی کردیم که به عنوان عوامل مشروعیت طلب در چشم ‌انداز SF عمل می ‌کردند.

Discussion and conclusions:
The above findings lead to a number of practical implications: (1) European investors should refer to SF as a field in a preparadigmatic stage where (2) SII and EB are emerging as sociallyembedded dominant forms; (3) institutional entrepreneurs are key agents in structuring SF as a new paradigm by legitimising SII and EB as dominant forms; (4) exchange of new instruments, languages and approaches can be used to boost convergence towards these dominant forms; (5) beside international networks and foundations, also governments can be effective agents influencing legitimation and consequently structuration in SF. These results complement current literature on SF that focuses on new approaches and instruments adopted by SFIs in carrying out investment in social projects, highlighting convergence towards SII or EB. We thus expect that SFIs converging towards SII will increasingly focus on generating long-term social impact under financial sustainability constraints by improving the funding efficiency to the third sector that is traditionally hampered by inadequate monitoring and assessment tools. SFIs converging towards EB, on the other hand, are expected to legitimate social value creation as a primary criterion for setting investment assessment tools. This will produce impacts also on the way EB investments will be managed, allowing an increased flexibility and customization of financial products on a case-by-case basis. From a theory-building perspective, we found that the structuration around two polar forms of SF, i.e. SII and EB, reveals that the evolution of SF is at a pre-paradigmatic stage. While investment logics and investor rationalities differ in SII and EB, in both cases they aim to disrupt traditional logics for the design of financial tools by introducing the assessment of social impacts beside financial returns. In the short-term, this confirms Nicholls's “parallel institutionalization” scenario (Nicholls, 2014), which conceptualizes SF as an emerging field operating on the margins of the mainstream and representing a separate parallel system supporting the wider social economy in a traditional manner. In the long-term, we recognize that the evolution of SFIs still has the potential to give rise to an institutional transformation built a more humanistic model of exchange and economic interaction. Within this process, we identified institutional entrepreneurs acting as legitimation-seeking agents within the SF landscape.