دانلود ترجمه مقاله تعلیم تصمیم گیرندگان: راهبردهایی جهت مدیریت بحران طبیعی و فناورانه

نتیجه گیری:
وضعیت‌های اضطراری با سازمانهای دارای مشکلات بحرانی، ذینفعان با استرس و تعهد برای به حداقل رساندن پیامدهای بالقوه بر عناصر دارای ریسک بالا مواجه هستند. در یک سلول بحرانی تصمیم گیرندگان باید مهارتهای فنی و غیر فنی را از طریق کار گروهی بسیج کنند. با این حال، ما تاکید کرده‌ایم که نیاز به تجربه نشان‌دهنده آموزش منظم ذینفعان است. مطالعه پیشرفته در پژوهش ما در تلاقی مشکلات آموزشی و تکنولوژیکی به طور معمول برخورد شده‌است. بازیهای شبیه‌سازی اغلب به عنوان نوعی از یادگیری تجربی توصیف شده‌اند، زیرا فرآیند ایجاد دانش بر تغییر تجربه خود متکی است. ما یک سلسله یادگیری ساختارگرای اجتماعی را شناسایی کرده‌ایم که سه مرحله از " حالت مبتدی " را از طریق یک " حالت متوسط " به یک " حالت متخصص " ترکیب می کند. استفاده از تمرین های آموزشی کارکردی می‌تواند اهمیت تصمیم گیری در یک گروه بسته را تقویت کند. اساس این رویکرد مبتنی بر رویداد برای آموزش، شبیه‌سازی رویدادها است که می‌توانند به منظور آگاهی از مفاهیم کلیدی موجود در شرایط، رخ دهند. در طول یک تمرین مجازی، فراگیران باید با مشکلاتی مواجه شوند که نیازمند تصمیم گیری طبیعی هستند و در نتیجه به راحتی می‌توانند مدلهای ذهنی موجود یا جدید را به اشتراک بگذارند. همچنین توصیه میکنیم که بعد اضطراری با استفاده از یک روش آموزشی تفکر انتقادی برای افزایش آگاهی دانش‌آموزان نسبت به بهینه سازی نسبت زمان واکنش در مقابل مقدار اطلاعات موجود ادغام شود. گونه شناسی اهداف آموزشی، با شش مهارت کلی، پنج مجموعه میانی وظایف، و ۱۶ گروه از اقدامات مورد انتظار شناسایی شد. تمام این نوع رفتار مورد انتظار با مفهوم DOT ها (درجه آموزش) متناسب است و باید توسط رویدادها در سناریوی بحرانی تحریک شود. در این مقاله ما رویکرد جدیدی را برای آموزش مدیریت اضطراری و مجموعه‌ای از مشخصات را به منظور طراحی یک محیط نیمه مجازی پیشنهاد میکنیم. مطالعه ما نشان می‌دهد که بازیهای جدی مبتنی بر شبیه سازی نیاز به تعریف مدل‌ها، سناریو، رویدادهای غیر منتظره، فرایند های زمانی، راهنما های نقش، رویه ها، تصمیمات، نتایج، نشانه‌ها، نمادها و یک زیرساخت خاص دارند. از نقطه نظر آموزشی و فنی، سناریوهای بوم مرتبط با شبیه سازی های مجازی به نظر میرسد راه خوبی برای شبیه سازی و نشان دادن یک موقعیت واقعی یا فرضی باشند.

Conclusion:
Emergency situations confront organizations with critical problems, stakeholders with stress and the obligation to minimize the potential consequences on high-stake elements. In a crisis cell, decision-makers have to mobilize various technical and nontechnical skills through teamwork. However, we have highlighted that the need for experience implies regular training of the stakeholders involved. The state-of-the-art study situated our research at the confluence of the pedagogical and technological difficulties typically encountered. Simulation games have mostly been characterized as a form of experiential learning, because the process of knowledge creation relies on the transformation of self-experience. We have identified a social constructivist learning continuum which integrates three steps from a ‘‘beginner mode” through an ‘‘intermediate mode” to an ‘‘expert mode”. The use of functional training exercises may reinforce the importance of the decision-making within a closed group. The basis of this event-based approach to training is the simulation of events that can occur in order to make learners aware of the key concepts put at stake. During a virtual exercise, the learners must be faced with dilemmas requiring naturalistic decision-making, and thus be able more easily to share existing or new mental models. We also recommend that the emergency dimension can be integrated using a critical-thinking training approach to raise the learners’ awareness of optimizing the ratio of reaction time versus the amount of available information. A typology of educational objectives was identified, with six general skills, five intermediate sets of tasks, and sixteen groups of expected actions. All these expected forms of behavior fit our concept of DOTs (Degrees Of Training), and must be stimulated by events in a crisis scenario. In this paper we propose a new approach to emergency management training and suggest a set of specifications in order to design a semi-virtual environment. Our study shows that simulation-based serious games need to define models, scenarios, unexpected events, timed processes, role guides, procedures, decisions, consequences, indicators, symbols and a specific infrastructure. From educational and technical points of view, canvas-scenarios linked with virtual simulations seem to be a good way to simulate and represent a real or a fictitious situation.