دانلود ترجمه مقاله تاثیر فشار مشتری و نوآوری بر چارچوب های زنجیره تامین پایدار

نتیجه گیری، محدودیت ها و تحقیقات آتی:
این تحقیق درک ما از اینکه چگونه SSCM در یک شرکت ایجاد می شود و از شیوه های درونی به برونی توسعه می یابد، را بهبود بخشید. نتایج بیان می کنند که مدیریت پایدار فرآیند مبنایی برای توسعه مدیریت پایدار تامین فراهم می سازد. فهمیده شده که فشار مشتری یک محرک اساسی است که شرکت ها را ترغیب به شروع و حفظ فرآیند توسعه SSCM می کند. نوآوری بجای یک عامل توانمند ساز اساسی است که این نیز به شرکت ها کمک می کند تا درخواست ها و نیازمندی های سهامدارن را برای حفظ پایداری پیش بینی/ شکل دهند. با این وجود، چنین پیشینه هایی، نمی توانند به شیوه های پایدار مبتنی بر بیرونی تعبیر شوند، اگر شیوه های داخلی وجود نداشته باشند. مشارکت تئوری اصلی این مقاله در ادبیات، برهمکنش و تعامل پیچیده بین گروه های مختلف شیوه های SSCM (یعنی SPM و SSM) و پیشینه های محرک و توانمند کننده آنها (یعنی CP و IN) می باشد. هیچ تحقیق قبلی چنین تعامل را برای توضیح و توجیه نحوه ایجاد SSCM بکار نگرفته است. بر مبنای نتایج ما، بین می کنیم که هنگامی تئوری سازی و تست تاثیر محرک ها و توانمندسازهای مختلف بر توسعه SSCM، وابستگی میان انواع مختلف شیوه های SSCM باید در نظر گرفته شوند تا درک غنی تری از آنچه که عملاً پایداری در زنجیره تامین را هدایت می کند، حاصل گردد. علاوه بر آن، تحقیق ما از نوآوری، اگرچه ماهیت اکتشافی داشت، اما دیدگاه های جدید برای توضیح اینکه چرا شرکت های خاص موثرتر از شرکت های دیگر در توسعه هستند و به فشار های برونی پاسخ می دهد، فراهم می سازد. استدلال های نظری و شواهد تجربی ما مبنایی برای بررسی ژرف فرآیندهایی که توانایی شرکت برای شناسایی و پاسخ به مسائل رو به ظهور زیست محیطی و اجتماعی را بهبود یا محدود می سازند، ایجاد می کند. این تحقیق برای مدیریت مهم است زیرا برای مدیران درک از اینکه چگونه SSCM باید ایجاد شود، فراهم می سازد. اول اینکه، ما توصیه می کنیم که مدیران آگاهی رو به رشد سهامدار را متوجه شوند و خود را آماده الزامات محیطی و اجتماعی سختگیرانه مشتریان کنند. علاوه بر آن، توصیه می کنیم که شرکت هایی که به دنبال ایجاد زنجیره های تامین پایدار هستند، ابتدا در سازمان های خود سرمایه گذاری کنند. سیستم های مدیریت زیست محیطی، طراحی اکوسیستمی، مجوز های سلامت و ایمنی و کمپین های اجتماعی به توسعه قابلیت های خاص که می توانند هنگام انجام شیوه های مبتنی برزنجیره تامین بکار گرفته شوند، مرتبط هستند. علاوه بر آن، به مدیران توصیه می شود ، ذهن خود را باز کنند، که این نوآوری سازمان خود را بهبود می بخشد. شرکت های نوآر نه تنها با موانع کمتری بر سر توسعه شیوه های پایدار جدید (یعنیSPM) مواجه می شوند، بلکه برای مواجهه با فشار وارد شده توسط سهامداران اصلی، بهتر مجهز هستند.

Conclusions, limitations and future research:
This study improved our understanding of how SSCM develops within a company and evolves from internal to external practices. The results suggest that sustainable process management forms the foundation for the development of sustainable supply management. Customer pressure is found to be an essential driver that motivates firms to begin and sustain the SSCM development process. Innovativeness is instead an essential enabling factor, which also helps companies in anticipating/shaping stakeholders' requests and requirements for sustainability. Such antecedents, however, cannot translate into externally oriented sustainable practices if internal ones are lacking. The main theoretical contribution of this paper is the complex interaction between different groups of SSCM practices (Le., SPM and SSM) and their driving and enabling antecedents (Le., CP and IN). No previous study considered such an interaction to explain how SSCM develops. On the basis of our results, we suggest that when theorising and testing the impact of various drivers and enablers on the development of SSCM, the interdependency among different types of SSCM practices should be taken into account to gain a richer understanding of what actually drives sustainability in the supply chain. Moreover, although explorative in its nature, our study of innovativeness provides new insights to explain why certain firms are more effective than others in developing SSCM and responding to external pressure. Our theoretical arguments and empirical evidence form the basis for a more in-depth exploration of the processes that enhance or constrain a firm's ability to identify and respond to emerging environmental and social issues. The study is also important for management because it pro-vides managers with some understanding of how SSCM should be developed. First, we recommend that managers acknowledge growing stakeholder awareness and prepare themselves to address customers' strict environmental and social requirements. Furthermore, we recommend that firms seeking to develop sustainable supply chains first invest in their organisations. Environmental management systems, eco-design, health and safety certifications and social campaigns are relevant to the development of specific capabilities that can be fully exploited when undertaking supply chain oriented practices. Moreover, managers are advised to be open-minded, which will enhance the innovativeness of their organisations. Innovative firms not only face fewer obstacles to the development of new sustainable practices (i.e., SPM), but they are also better equipped to cope with the pressure exerted by primary stakeholders.