دانلود ترجمه مقاله تضادهای روانی و دیدگاه دانشجویان حسابداری به امور غیراخلاقی

بحث و بررسی:
پیامدهای این مطالعه عموما برای حرفه حسابداری مطلوب می باشند. قابل توجه است که متوسط سطح گرایشهای اختلال روانی درمیان دانشجویان حسابداری به میزان زیادی کمتر از اکثر نمونه های دانشجویان دیگر است. این مطالعه تاحدی خیال ما را راحت می کند از اینکه افراد دارای امتیاز بیشتر در اختلال روانی به سوی انتخاب رشته حسابداری جذب نمی شوند. به محض اینکه دانشجویان تحصیل خود را آغاز نمودند، مقادیر پائین اختلال روانی سماجت می ورزند (برمبنای داده های مقطعی)، که این نشان می دهد که هیچ انتخاب یا پاکسازی اتفاق نمی افتد، به طوری که ویژگیهای مشاهده شده در دانشجویان ممکن است در زندگیهای حرفه ای آنها نیز ادامه یابند. این موضوع، همراه با کشف سطوح بسیار پائینی از اختلال روانی در میان دانشکده حسابداری توسط بیلی (2015)، بخوبی حرفه حسابداری در ایالات متحده را می شناساند. حتی اگر سطح میانگین اختلال روانی در گروهی پائین باشد، همانطور که درمورد نمونه هایی از دانشجویان و دانشکده های حسابداری صدق می کند، واریانس قابل توجهی معمولا وجود خواهد داشت. این "داده های خارج از محدوده" بالاتر هستند که به احتمال زیاد باعث ایجاد مشکلات می شوند، و نگرشهای بروز داده شده توسط اکثر مشاهدات افراطی در نمونه حاضر نشان می دهند که چرا اینگونه است. میانگین سطح روانپریشی در نمونه دانشکده حسابداری بیلی (2015) به میزان قابل ملاحظه ای کمتر از نمونه دانشجویان حسابداری بود، اما این متغیر از لحاظ آماری با پذیرش نگرشهای تحقیق و انتشار غیراخلاقی ارتباط داشت، و به نوبه خود تعداد انتشارات افراد را تحت تاثیر قرار می داد. با توجه به پتانسیل افراد برای آسیب رساندن، مهم است تشخیص دهیم که گرایشهای اختلال روانی درمیان دانشجویان و شاغلین وجود دارند، و تحقیق بیشتری در این زمینه تضمین شده است. محققین باید زمانی که درمورد ساختارهای روانشناختی دیگرمطالعه می کنند، نقش اختلال روانی را بعنوان یک کوواریته یا یک تعدیل کننده، مورد توجه قرار دهند. کوک و همکارانش (2011) تشخیص دادند که اختلال روانی ممکن است توسعه هوش عاطفی (EI) را محدود سازد، و اختلال روانی را بعنوان یکی از کوواریته ها در مطالعه EI خود در میان دانشجویان گنجاندند. در حقیقت، روانپریشی مهمترین متغیر در هریک از ANCOVAs آنان محسوب می شود، و اگر آنها این را بعنوان یک کوواریته در مطالعه خود نمی گنجاندند، یافته های آنها درباره EI احتمالا با واریانسهای ناشناخته (خطا) مبهم می شد. بعنوان مثالی از یک اثر تعدیل کننده، درجه تاثیرگذاری آموزشهای اخلاقی احتمالا برای افرادی با سطوح بالاتری از اختلال روانی، که تنها به علائق و منافع شخصی خود متمایل می باشند، تقلیل خواهد یافت.

Discussion:
The implications of this study are generally favorable for the accounting profession. Notably, the mean level of psychopathic tendencies among accounting students is significantly lower than most other samples of students. The study provides some comfort that individuals higher on the psychopathy scale tend not to be attracted to accounting. Once students begin their studies, the favorably low psychopathy levels persist (based on cross-sectional data), suggesting that no selection or winnowing-out occurs, so that the characteristics seen in students may persist into their professional lives. Combined with Bailey’s (2015) finding of very low psychopathy levels among accounting faculty, this speaks well for the accounting profession in the US. Even if the average level of psychopathy within a group is low, as it is with the samples of accounting students and faculty, substantial variance typically will exist. It is the higher ‘‘outliers” that will likely cause problems, and the attitudes demonstrated by the most extreme observations in the current sample indicate why this is so. The average psychopathy level on Bailey’s (2015) sample of accounting faculty was significantly lower than the accounting student sample, but the variable was statistically associated with acceptance of unethical research-and-publication attitudes, and in turn affected individuals’ publication counts.16 Given the potential for harm, it is important to recognize that psychopathic tendencies exist among students and professionals, and more research is warranted. Researchers should consider the role of psychopathy, as a covariate or a moderator, when they study other psychological constructs. Cook et al. (2011) recognized that psychopathy might limit the development of emotional intelligence (EI), and they included psychopathy as a covariate in their study of EI among students. Indeed, psychopathy is the most significant variable in each of their ANCOVAs, and had they not included it as a covariate, their findings about EI likely would have been obscured by the unexplained (‘‘error”) variance. As an example of a moderating effect, the effectiveness of ethical training will likely be diminished for individuals with higher levels of psychopathy, who are swayed only by self-interest.