دانلود ترجمه مقاله ارزیابی ارتباط میان توانایی مدیریتی و هزینه های ممیزی

مقدمه:
مدل مهم ریسک حسابرسی سیمونیک (1980) که در سه دهه اخیر مورد حمایت قوی تحقیقات تجربی قرار گرفته است (رجوع کنید به مقالات مربوط به حق الزحمه حسابرسی در های و همکارانش، 2006)، حاکی از این است که حق الزحمه حسابرسی بر اساس کار حسابرسان در پاسخ به ارزیابی آنها از ریسک های حسابرسی تعیین می شود. استدلال کریشنا و ونگ (2015) این است که توانایی مدیریت به دو طریق ریسک پروژه حسابرسی را کاهش می دهد: با بهبود کیفیت درآمدها و یا با کاهش ریسک شکست کسب و کار مشتری. ممکن است در نتیجه این کاهش ریسک، حق الزحمه پایین تری برای حسابرسی تعیین شود. کریشنا و ونگ در تحقیق خود شواهد تجربی ارائه کردند مبنی بر اینکه حسابرسان اطلاعات نرم درباره توانایی مدیران را در قیمت گذاری حسابرسی بکار می گیرند، منظور توانایی مدیریت توانایی تیم مدیریت در تبدیل منابع شرکت به درآمد است و می توان آن را با نمره توانایی مدیریت که اخیراً دمیرجیان و همکارانش (2012) ایجاد کرده اند، سنجید. این تحقیق رابطه غیرخطی بین حق الزحمه حسابرسی و توانایی مدیریت را بررسی می کند و بر این استدلال است که ممکن است توانایی مدیریت در زمینه های مختلف تاثیر متفاوتی بر برداشت از ریسک حسابرسی داشته باشد. برای مثال، وقتی شرکت مشتری با ریسک بالای تعقیب قضایی مواجه است آیا توانایی مدیریت بازهم برداشت از ریسک حسابرسی را کاهش می دهد؟ وقتی حسابرسان با مشتریان آشنایی کمتری دارند، آیا بازهم به تیم مدیریت دارای توانایی بیشتر تخفیف می دهند؟ این سوالات جالب و مهم هستند زیرا استانداردهای حسابرسی مبتنی بر اصول آمریکا فقط دستورالعمل های کلی درباره ادغام اطلاعات نرمی مثل توانایی مدیریت در ارزیابی ریسک، برنامه ریزی حسابرسی و مدل های قیمت گذاری فراهم می کنند (رجوع کنید به استانداردهای حسابرسی تایید شده AU 12.10, 12.13; AU 312.60 در AICPA، 2006؛ PCAOB، 2010)، و اتخاذ اطلاعات نرم در تصمیمات حسابرسی را تا حد زیادی به اختیار حسابرسان واگذار می کنند. بنابراین، به طوریکه لیبای و لافت (1993) نیز عنوان کرده اند، شناخت اینکه زمینه های مختلف و توانایی مدیریت چگونه قیمت گذاری را تحت تاثیر قرار می دهند، در تحقیقات حسابداری حائز اهمیت است. این تحقیق با بسط کار کریشنا و ونگ، بر ماهیت زمینه ای ارتباط بین توانایی مدیریت و حق الزحمه حسابرسی تمرکز دارد و زمینه هایی را که ممکن است توانایی مدیریت کمابیش تاثیر قابل توجهی بر حق الزحمه حسابرسی داشته باشد، مورد بررسی قرار می دهد.

Introduction:
Simunic’s (1980) seminal audit risk model, which has been strongly supported by empirical studies in the recent three decades (see the audit fee literature reviewed in Hay et al., 2006), suggests that audit fees are determined by auditors’ efforts in response to their assessments of audit risks. Krishnan and Wang (2015) argue that managerial ability mitigates auditors’ engagement risk through two channels: by improving earnings quality and/or by reducing the risk of a client’s business failure. This risk reduction can result in lower audit fees. In their study, Krishnan and Wang provide empirical evidence that auditors do incorporate soft information about managers’ ability into audit pricing, where managerial ability is defined as a management team’s ability to transform corporate resources into revenues, and it can be measured by the managerial ability score recently developed by Demerjian et al. (2012). This study examines the non-linear relationship between audit fees and managerial ability and argues that managerial ability might affect the perceived audit risk differently in various contexts. For example, when client firms face higher litigation risk, would managers’ ability still reduce the perceived audit risk? When auditors are less familiar with clients, would they still grant a discount to a more able management team? These are interesting and important questions because the US principle-based auditing standards only provide general guidelines on how soft information, such as managerial ability, should be incorporated into risk assessment, audit planning, and pricing models (see Generally Accepted Auditing Standards AU 12.10, 12.13; AU 312.60 in AICPA, 2006; PCAOB, 2010), leaving the incorporation of soft information into pricing decisions largely at the auditors’ discretion. Hence, understanding how contexts modify and how managerial ability is priced is important in accounting research, as suggested by Libby and Luft (1993). Extending Krishnan and Wang’s work, this study focuses on the contextual nature of the association between managerial ability and audit fees and examines the contexts in which managerial ability is likely to have a more or less pronounced effect on audit fees.