دانلود ترجمه مقاله تجزیه و تحلیل چارچوب قوی رویکردهای حسابداری دولتی مرکزی

نظریه ساختار سازی قوی در تحقیقات حسابداری:
استفاده از نظریه ساختار سازی گیدنز (ST) رویکرد جدیدی در تحقیقات حسابداری تفسیر گرایانه محسوب نمی شود (به فرض مثال اینگلاند و گردین، 2014 را مشاهده کنید). ST به تعاملات بین نمایندگی و ساختار ها می پردازد. ساختار ها در واقع مسیر های حافظه ی محاط شده در ذهن عوامل به شکل قوانین و منابع می باشند. گیدنز (1979, 1984) اصطلاح – خصوصیات ساختاری- را برای ادغام سه نوع ساختار انتزاعی مختلف – یعنی چشمگیری (طرح های تفسیری، مشروعیت و هنجارهایی که اشکال خاصی را رفتار را منع می کنند) و چیرگی (اعمال قدرت) بکار می گیرد که عوامل اجرایی هنگام ارتباط با سایرین بکار می گیرند و این خصوصیات اقدامات آن ها را توانمند سازی یا محدود می کند. بنابراین، هر اقدامی مستلزم نقش نمایندگی و معرض ساختار های شکل دهنده دوگانگی می باشد. مطالعات قبلی حسابداری مبتنی بر ساختار سازی نشان دادند که چگونه ادراک دوگانگی به دانشمندان کمک می کند تا حسابداری را به عنوان یک روش سازمانی و اجتماعی اثبات کرده و هم پیوستگی و هم تغییر حسابداری را نظریه پردازی کنند. اگر چه استفاده از ST در حوزه حسابداری مدیریت در کسب و کار های خصوصی فاحش تر است، اما محققان حسابداری بخش عمومی از این نظریه برای بررسی اصلاحات انجام شده، عمدتا در کشور های شرقی و در اقتصاد های نوظهور بهره می گیرند. به هرحال، ST بدون انتقاد نبوده و ادعا می شود مولفه های خاص این نظریه هنوز به خوبی توسعه نیافته اند. اینگلاند و همکارانش (2011) ذکر می کنند شاید این وضعیت تعجب برانگیز نباشد، چرا که خود گیدنز ذکر می کند که مفاهیم ST برای بسیاری از اهداف تحقیقاتی می بایستی به عنوان وسایل حساسیت سنجی و نه چیز دیگری در نظر گرفته شوند. منتقدان ST عمدتا بر این واقعیت متمرکز هستند که تاکید شدید بر تحلیل نسبتا انتزاعی (سطح کلان) ساختار های اهمیت، مشروعیت و چیرگی و همین طور اقتباس تحلیل سازمانی سطح بالا، و اغلب نادیده گرفتن نقش نمایندگی در دوگانگی ساختار ها نمی شود. مهم تر این که نقش ساختار خارجی، که با روابط موفقیت در عمل نشان داده شده و نقش اصلی در مفهوم سازی پیوند بین ساختار ها و نمایندگی ها در سطح میانی و کنونی ایفا می کند ظاهرا نقش چندانی در نظریه و ادبیات حسابداری مبتنی بر ساختار سازی پدیدار ندارد. بیش تر مطالعات الهام گرفته از ST ظاهرا از لحاظ نشان دادن تاثیر قدرت احاطه شده در روابط "ساختار- نماینده" و تشریح نحوه ی ترسیم و احیا ساختار ها (ساختار های حسابداری) توسط نمایندگان مجرب در محیط های خاص ضعیف عمل می کند. در مطالعات اخیر به ضرورت بهره برداری از پتانسیل کامل نظریه ساختار سازی با افشای نحوه دخیل شدن نمایندگی در فرایند ساختار سازی اشاره می شود.

Strong structuration theory in accounting research:
The use of Giddens’ (1979, 1984) structuration theory (ST) has not been a new tradition in interpretive accounting research(see e.g. Englund & Gerdin, 2014). ST concerns the interactions between agency and structures. The latter are memory traces embedded in the minds of agents in the form of rules and resources. Giddens (1979, 1984) has applied the term ‘structural modalities’ to incorporate three different types of abstract structures, i.e. significance (interpretative schemes), legitimation(norms which sanction certain forms of conduct), and domination (the exercise of power), which the actors instantiate when they interact with others, and which either enable or constrain their action. Every action therefore involves agency and the instantiation of structures forming a duality (Englund et al., 2011). Prior structuration-based accounting studies have illustrated how this understanding of duality has helped scholars conceptualise accounting as an organisational and social practice and theorise both accounting continuity and change (Englund, Gerdin, & Burns, 2011). Although the use of ST is more evident within the domain of management accounting in private enterprises (Englund and Gerdin, 2014),public sector accounting researchers have drawn on the theory to explore reforms taking place, mainly in western countries(Conrad, 2005; Seal & Ball, 2011; Moore, 2013; Lawrence, Alam, Northcott, & Lowe, 1997), as well as in emerging economies(Uddin & Tsamenyi, 2005).ST is not, however, without criticism and certain elements of the theory are claimed to be underdeveloped (Stones, 2005;Stones & Jack, 2016; Coad et al., 2015; Coad et al., 2016; Greenhalgh et al., 2014). Englund et al. (2011) state that this is perhaps not surprising as Giddens himself (1984, p. 327) has stated that “the concepts of ST should for many research purposes be regarded as sensitizing devices, nothing more”. Critics of ST mainly focused on the fact that there is an overemphasis on the relatively abstract (macro-level) analysis of the structures of signification, legitimation, and domination, as well as the adoption of high-level institutional analysis, often neglecting the role of agency in the duality of structure (Coad et al., 2015;Harris et al., 2016). More importantly, the role of external structure, which is represented by position–practice relations and which plays a central role in the conceptualisation of the link between structures and agencies at the meso and ontic levels, has been claimed to have been downplayed both in the theory and in the extant structuration-based accounting literature(Stones, 2005; Cohen, 1989). The majority of ST-inspired studies have therefore appeared weak in terms of empirically revealing the impact of power embedded in ‘structure-agent’ relationships and of explaining ‘how’ knowledgeable agents draw upon and reproduce the structures (accounting structures) in specific settings (Conrad, 2005; Englund et al., 2011).The need to exploit structuration theory’s full potential by unfolding how agency is implicated in the structuration process is called on in recent studies (Englund & Gerdin, 2014).