دانلود ترجمه مقاله ورزش الکترونیک: ویژگی ها و دلالت ها در مدیریت ورزشی

ورزش الکترونیک، مدیریت ورزش و مجله‌ی مدیریت ورزش:
صرفنظر از اینکه آیا ورزش الکترونیک یک ورزش باشد یا نباشد (هالمن و گیل، ۲۰۱۷)، آیا ورزش الکترونیک یک موضوع برای محققان مدیریت ورزشی است؟ مرتبط با بحث پیشرو، ما باید به عنوان ویراستار مجله مدیریت ورزشی، مقالات را در مورد این موضوع بپذیریم و منتشر کنیم؟ همانطور که در بحث علمی در این موضوع مشهود است، بدیهی است که ورزش الکترونیک جایگاهی در گفتمان مدیریت ورزشی دارد و دلایل زیادی برای این موضوع وجود دارد. اول، از دیدگاه یک مجله، ما یک تعریف گسترده‌ای از ورزش داریم و تحقیقاتی را در نظر می‌گیریم که در آن نویسندگان به طور خاص بر ورزش تمرکز می‌کنند. با این حال، ما تحقیقاتی را در مورد فعالیت‌های فیزیکی مرتبط با ورزش (به عنوان مثال موضوع تناسب، گارسیا - فرناندز و همکاران، ۲۰۱۷)، عواملی که بر خرید لباس‌های ورزشی تمرکز دارند (لیراس و وتلی، ۲۰۱۱؛ یوکسل و همکاران، ۲۰۱۷)، و ورزش‌های فانتزی (اینو، هفرمن، یاماگوچی و فیلو) نیز منتشر کرده‌این. لیست مذکور نشان‌دهنده فعالیت‌ها و رویدادهایی می‌باشد که مرتبط با ورزش هستند و ممکن است در نهایت بر تحویل محصولات ورزشی و ورزشی تاثیر بگذارند. انسان می‌تواند به آسانی استدلال مشابهی برای ورزش الکترونیک داشته باشد. سازمان‌های ورزشی، مانند اتحادیه ملی بسکتبال، با ورزش الکترونیک و حتی تیم‌های اسپانسر هم‌کاری می‌کنند (ولف، ۲۰۱۷). مدیر اجرایی فیلادلفیا سونتی سیکسرز، اسکات اونیل، در این باره اظهار داشت: "این فرصت خوبی است که به طرفداران جوان به شیوه‌ای متفاوت دسترسی پیدا کنیم و امیدواریم آن‌ها را به جمع هواداران خود اضافه کنیم" (در ولف، ۲۰۱۷). بحثی که قبلاً ذکر شد (وولف, 2017) با بحث نیومن (2014), استیوارت, 2014 استوارت (2014), و زیگلر (2007) همخوانی دارد. دو پژوهشگر نامبرده به گفتگویی پیرامون نحوه تصور و بحث در مورد مباحث تئوری و عملی مدیریت ورزش پرداختند. نیومن تاکید کرد که تکامل یک جامعه بازار منجر به تجاری سازی ورزش شده‌است, که در آن این بحث می‌تواند از این ایده حمایت کند که دیدگاه مبتنی بر بازار ورزش (به عنوان مثال, ورزش الکترونیک برای به دست آوردن یک دیدگاه بازار بزرگ مفید است) برای خیلی‌ها پر فایده است (یعنی, سازمان‌ها)، اما برای برخی دیگر این موضوع صدق نمی‌کند (به عنوان مثال, کودکان و بزرگسالان کم تحرک). استوارت با برجسته کردن واقعیت سیستم ورزشی امروزی, به ادعای نیومن پاسخ داد, و نیاز به بررسی انتقادی ارتباط بین مدیریت ورزشی, بازاریابی, بازی, و سرگرمی برای آشکار کردن مکانی که فعالیت‌ها (مانند ورزش الکترونیک ) در ورزش را مورد تاکید قرار داد. این مساله ادعای زیگلر را تاکید می‌کند که نگرانی اجتماعی (یعنی, فعالیت فیزیکی, نرخ‌های بهداشتی, سلامت روانی) باید باعث شود تا محققین و پژوهشگران با این نظریه و به طور خاص ورز‌ش‌های الکترونیک مقابله کنند.

eSport, sport management, and Sport Management Review:
Irrespective of whether eSport is a sport, or even not yet a sport (Hallmann & Giel, 2017), should it be a focus for sport management scholars? More germane to the discussion at hand, should we, as the editors of Sport Management Review, accept and publish articles on the topic? As evidenced by the scholarly forum in this issue, we obviously believe that eSport has a place in the sport management discourse, and there are many reasons for this. First, from a journal perspective, we take a broad view of sport and consider research where authors specifically focus on sport. We also, however, review and publish scholarship where attention is on physical activities related to sport (e.g., fitness; García-Fernández et al., in press), sport for development and peace where activities can be cooperative rather than competitive in nature (Lyras & Welty Peachey, 2011), factors that influence the purchase of active wear (Zhou et al., 2017 in press), fantasy sports (Karg & McDonald, 2011; Yuksel et al., 2017), and running events (Inoue, Heffernan, Yamaguchi, & Filo, in press), among others. The aforementioned list is illustrative of activities and events that are associated with sport and might ultimately influence the delivery of sport or sport products. One could easily make a similar argument for eSport. Sport organizations, such as the National Basketball Association, are affiliating with eSport and even sponsoring teams (Wolf, 2017). Philadelphia 76ers chief executive Scott O’Neil commented, “it’s a good opportunity to reach younger fans in a different way and hopefully incorporate them into our fanbase and vice-versa” (in Wolf, 2017). The argument previously outlined (Wolf, 2017) is in line with the discussion of Newman (2014), Stewart, 2014 Stewart (2014), and Zeigler (2007). The former two scholars opened much needed dialogue around the way in which we conceptualize and discuss sport management theory and practice. Newman stressed that the evolution of a market society has led to the commercialization of sport, where this argument may lend support to the notion that a market-focused view of sport (e.g., eSport is useful to gain a larger fanbase) is good for some (i.e., organizations), but not the many (i.e., sedentary children and adults). Stewart responded to Newman’s claim by highlighting the reality of today’s sport system, and the need to critically review the connection between sport management, marketing, play, and fun to uncover the place that activities (such as eSport) have in the sport industry. This particular call by Stewart emphasizes Zeigler’s claim that social concern (i.e., physical activity, health rates, psychological well-being) must be at the forefront as scholars tackle theory developed generally, and around emerging trends such as eSport, more specifically.