دانلود ترجمه مقاله روایت شخصی حاضر در همه جا: تفسیری بر روایت ها

نتیجه گیری:
استفاده از داستان ها برای درک تغییر سازمانی، موضوع جدیدی نیست؛ اما، اینکه چگونه داستان ها مولفه های روایتی خود را بدست می آورند، توجه اندکی را به خود جلب می کند. این موضوع بخاطر حضور فراگیر روایت های فردی، مناسب نیست. بدون درک صحیح در مورد اینکه چگونه داستان ها اجزاء روایتی خود را بدست می آورند، تفسیر داستان ها، مشکل ساز می شود. وارد کردن مدل تدوین داستان و بحث محیط بر آن، برای متمرکز کردن توجه به این مسئله، در نظر گرفته شد. علاوه بر آن، از طریق وارد کردن مدل تدوین داستان، تعامل میان روایت ها و زمینه داستان گویی مورد بررسی قرار گرفت. بخصوص اینکه، مرور ادبی ما از پژوهش در مورد روایت و داستان آشکار می سازد که روایت های شخصی شامل تکه هایی از روایت های جمعی است. در مورد این یافته تا آنجا که می دانیم، قبلاً اظهار نظر نشده است. بنابراین، نقش محقق در تفسیر داستان ها با ملاحظه این یافته به بحث گذاشته شد. تفسیر داستان ها به زمینه سازی و تفسیر زمان وابسته است. به تاثیر مصاحبه گر بر خلق کمکی داستان با مصاحبه شونده، توجه داده شده است. علاوه بر آن، مرکزیت روایت فردی با تاکید بر اتخاذ یک رویکرد کل نگر برای پژوهش معرفی شده است تا کاملاً در مورد روایت های آشکار شده از طریق تحلیل داستان، درک شود و گزارش شود. همچنین تحلیل ما شامل بحث در مورد تعاملات روایتی در طی تدوین داستان و روایت، شامل شده است. در طی فرآیند تدوین داستان، روایت های مختلف با همدیگر درون داستان، متفاوت هستند. این کشش بخاطر سرنخ های زمینه داستان گویی رخ می دهد یا زیرا مصاحبه شونده معنای رویداد را تغییر می دهد و ترکیب روایت ها را تنظیم می کند. بخش فرمولاسیون روایت، از تحلیل تعارض روایتی اجتماعی و سازمانی کورولک و هالتمن (2012)، استخراج می شود. نشان داده شده که روایت های سازمانی و شخصی می توانند از حاکم شدن روایت های اجتماعی نوظهور، جلوگیری کنند. برای درک کامل برهمکنش ها بین روایت ها در طی تدوین داستان و روایت، پژوهش های بیشتری لازم است، اما بنظر می رسد که استعاره کشش گرانشی گلیس (2012) یک نقطه آغازین خوب است.

Conclusion:
The use of stories to understand organizational change is not new; however, how stories obtain their narrative components has received little attention. This is unfortunate due to the omnipresence of personal narratives. Without properly understanding how stories obtain their narrative components, the interpretation of stories becomes problematic. The introduction of the story formulation model and surrounding discussion was intended to focus attention on this issue. Additionally, through the introduction of the story formulation model, the interactions among narratives and the storytelling context were explored. In particular, our review of narrative and story research reveals that personal narratives include fragments of collective narratives. This finding has not been commented on before, to our knowledge. Therefore, the role of the researcher in interpreting stories was discussed considering this finding. The interpretation of stories is dependent on contextualization and the incorporation of time. Attention was given to the impact the interviewer has on co-creating the story with the interviewee. Further, the centrality of the personal narrative was introduced with an urging to take a holistic approach to research in order to understand fully and report on the narratives revealed through story analysis. Our analysis also included a discussion of narrative interactions during story and narrative formulation. During the story formulation process, differing narratives are at odds with one another within the story. This pulling occurs because of storytelling context clues or because the interviewee is re-making sense of the event and adjusts the mix of narratives. The narrative formulation section drew from Corvellec and Hultman’s (2012) (this issue) analysis of societal and organizational narrative conflict. It was shown that organizational and personal narratives can prevent emerging societal narratives from taking hold. Additional research is needed to fully understand the interactions between narratives during story and narrative formulation, but it appears that Gelis’s (2012) (this issue) gravitational pull metaphor is a good starting point.