دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر موضوعات مربوط به تکنولوژی های پایه ای در ایران

بحث و بررسی:
کندمیر و هالت (2004) بیان کرد که سرمایه گذاری های مشترک، انتقال و جذب دانش ضمنی را موفق می سازد. هرچند، تحقیق ما، انتقال دانش های مختلف و تلاش های انتقال دانش میان فریسینت و آزران را مطالعه کرد و یافته های ما نشان می دهد که انتقال دانش ضمنی و صریح میان شرکاء، در این مورد دشوار است. تحقیق ما در تقویت مطالعات تجربی موجود در مجموعه های ایرانی سهم دارد (مدنی و همکاران، 2012؛ محمدی و همکاران، 2014؛ چو و همکاران، 2014؛ پول و همکاران، 2014؛ مهرعلیان و همکاران، 2014؛ جعفری و همکاران، 2013؛ قاضی نوری و صوفی، 2012؛ اخوان و همکاران، 2013؛ درویش و همکاران، 2012؛ رنجبرفرد و همکاران، 2013). به منظور درک عدم توانایی برای یکپارچه سازی دانش ضمنی و صریح و توانایی فریسینت برای یکپارچگی دانش ضمنی، ما دلایل این تفاوت ها را به لحاظ ظرفیت جذب بررسی کردیم. مشارکت ویژه فریسینت و آزران در سرمایه گذاری مشترک، سهمی در بررسی های بیشتر این نوع از همکاری استراتژیک در بستر ایران داشته و به ادبیات موجود افزوده می شود (مدنی و همکاران، 2012؛ جعفری و لاو، 2013؛ عاشقیان، 1982؛ سیمیار، 1983). همانطور که لوباتکین و همکاران(2001) مطرح کردند، فریسینت و آزران قبلا در همسویی استراتژیک به هم مشارکت داشته اند – اما این شراکت میان شرکاء به عنوان فرستنده و دریافت کننده دانش، مکمل زیادی ایجاد نمی کند. آشنایی آن ها در همکاری استراتژیک پیشین، ازران را برای نفع بردن از روتین های تسهیم دانش، ترغیب نکرد. ما در تحقیقات بیشتر درباره روج استاد- شاگردی که توسط لان و لوباتکین(1998) توسعه یافت، سهم داشتیم. ما بیان کردیم که ویژگی های شرکت، تاثیر مهمی بر توانایی آن در یادگیری از شرکت دیگر دارد. ما تاثیر ماهیت دانش(ضمنی، صریح)، تفاوت میان شرکا (ظرفیت جذب بالا و پایین) و آشنایی میان آن ها (برحسب پروژه تسهیمی قبلی) بر توانایی یادگیری فریسینت و آزران از یکدیگر در حل مسئله را مطالعه کردیم. ابتدا، طرح های یادگیری ناموفق که فریسینت تلاش کرد تا به ازران اموزش دهد را بررسی کردیم و سپس، طرح یادگیری معکوس که استاد تلاش کرد تا با شاگر منطبق شود، مطالعه شد. با اشاره به تعریف کوهن و لوینتال (1990) از ظرفیت جذب، آزران قادر به تشخیص ارزش دانشی که فریسینت تلاش کرد تا انتقال دهد، ترکیب آن از طریق یادگیری و بکارگیری آن در اهداف تجاری نبود. با تمرکز بر توانمندی ترکیب، ما مشاهده کردیم که آزران، مزیت دانش موجود از فریسینت را بدلیل عدم وجود روتین های یادگیری رسمی در ساختار و ماهیت خود، کسب نمی کند. برخلاف یافته های تجربی در بخش های ایرانی از قبیل مراقبت از بهداشت، تولید، پتروشیمی، خدمات و توریسم(بهادری و همکاران، 2012؛ توحیدی و همکاران، 2012؛ موسایی و همکاران، 2006؛ شریفی فرد، 2011؛ احمدی و همکاران، 2014)- مطالعه تجربی ما، مشکلات آزران در توسعه روتین های یادگیری سازمانی را شناسایی می کند.

Discussion:
Kandemir & Hult (2004) argue that joint ventures enable the successful transfer and absorption of tacit knowledge. However, our research studied various knowledge transfers and transfer attempts between Freyssinet and Azaran, and our findings indicate that the transfer of both tacit and explicit knowledge between partners was difficult in this case. Our research contributes to strengthening existing empirical studies in Iranian settings (Madani et al., 2012; Mohammadi et al., 2014; Chu et al., 2014; Pool et al., 2014; Mehralian et al., 2014; Jafari et al., 2013; Ghazinoory & Soofi, 2012; Akhavan et al., 2013; Darvish et al., 2012; Ranjbarfard et al., 2013). To understand Azaran's inability to integrate tacit and explicit knowledge and Freyssinet's ability to integrate tacit knowledge, we investigated the reasons for these differences in the light of absorptive capacity. The specific involvement of Freyssinet and Azaran in a joint venture contributes to further investigate this specific type of strategic alliance in the Iranian context, again adding to the existing literature (Madani et al., 2012; Jafari & Love, 2013; Asheghian, 1982; Simiar, 1983). Freyssinet and Azaran had previously collaborated together in a strategic alliance - as recommended Lubatkin et al. (2001) - but this partnership did not create much complementarity between the partners as knowledge senders and receivers. Their familiarity in being involved in a past strategic alliance did not encourage Azaran to benefit from knowledge-sharing routines. We contribute to further investigating the “student-teacher pairing”, as developed by Lane & Lubatkin (1998).We argue that a firm's characteristics have a significant impact on its ability to learn from another firm. Specifically, we studied the impact of the nature of knowledge (tacit vs. explicit), the differences between the partners (high vs. low absorptive capacity), and the familiarity between them (based on a shared past project) on Freyssinet's and Azaran's ability to learn from each other to solve problems.We first studied the ‘unsuccessful learning dyad’ by which Freyssinet attempted to teach Azaran, and then the ‘reverse learning dyad’ in which the teacher tried to adapt to the student. Referring to Cohen & Levinthal's (1990) definition of absorptive capacity, Azaran was unable to recognize the value of the knowledge Freyssinet tried to transfer, to assimilate it by learning, and to apply it to its commercial ends. Focusing on assimilation capability, we observe that Azaran did not take advantage of the knowledge available from Freyssinet because of the absence of formal learning routines in its structure and nature. Contrary to the empirical findings in various Iranian sectors - such as health care, manufacturing, petroleum, services, and tourism (Bahadori et al., 2012; Tohidi et al., 2012; Mousaei et al., 2006; Sharifirad, 2011; Ahmadi et al., 2014) - our empirical study highlights Azaran's difficulties in developing an organizational learning routine.