دانلود ترجمه مقاله ارائه چارچوبی برای شناسایی تقلب در اظهارنامه های مالی

استفاده از نسبت های مالی در کشف تقلب:
در مطالعات پژوهشی (فروز و همکاران، 1991؛ استیک و همکاران، 1991؛ پرسونس، 1995؛ ولس، 1997؛ فاننینگ و کوگر، 1998؛ بنیش، 1999؛ اسپاتیس و همکاران، 2002؛ لنارد و آلم، 2008؛ راویسانکار و همکاران، 2011) تحلیل نسبت ها به عنوان یکی از روش های تعیین تقلب انتخاب می شود. بعد از تحقیق نظری، نسبت های صورت وضعیت های مالی استفاده شده در مقالات علمی، به 5 گروه و زیر گروه های نسبت های صورت وضعیت های مالی (جدول 1) دسته بندی شدند. این تایید می کند که محققان مختلف، نسبت های مالی متفاوتی برای بررسی تقلب انتخاب می کنند. پیچیدگی های مالی ممکن است برای مدیران انگیزه ی ارتکاب به فعالیت های متقلبانه به حساب آید. طبق نظر فیننگ و کوگر (1998)، کارکاس و همکاران (2007)، راویسانکار و همکاران (2011)، سطوح بالای بدهی ممکن است احتمال صورت وضعیت های مالی متقلبانه را افزایش دهد. اکثراً نسبت های زیر در کارهای تحقیق کشف تقلب مورد استفاده قرار می گیرند. نسبت بدهی کل به دارایی های کل (TD/TA) (کارکاس و همکاران، 2007؛ گاگانیس، 2009؛ سن و ترزی، 2012؛ دالنیال و همکاران، 2014) یا نسبت بدهکاری به دارایی های کل (TL/TA) (لنارد و آلم، 2009)؛ نسبت بدهی کل به دارایی خالص (TD/Eq) (اسپاسیس و همکاران، 2002؛ کارکاس و همکاران، 2007؛ دالنیال و همکاران، 2014). نقدینگی پایین می تواند برای مدیر یک انگیزه برای درگیر شدن در صورت های وضعیت های مالی متقلبانه باشد. اغلب نقدینگی به وسیله نسبت سرمایه در گردش به کل دارایی (WC/TA)، نسبت دارایی جاری به بدهی جار (CA/CL) اندازه گیری می شود (لنارد و آلم، 2009؛ راویسانکار و همکاران، 2011). طبق نظریه سانگ و همکاران (2014)، استیس و همکاران (1991)، انگیزه دیگر برای مدیران شرکت حفظ رشد است. محققان به منظور یافتن این موضوع که آیا یک شرکت رشد خود را حفظ کرده است، از نسبت های ترکیبی فعالیت، سودبخشی، دارایی برای کشف تقلب استفاده کردند: نسبت های فروش به دارایی کل (SAL/TA)، نسبت سود خالص به فروش (NP/SAL)، نسبت سود خالص به دارایی کل (ROA)، نسبت دارایی جاری به کل دارایی (CA/TA)به صورت مکرر استفاده شدند. کارکاس و همکاران (2007) ادعا می کنند که سود ناخالص مستعد دستکاری است. مولفان از نسبت های زیر برای کشف تقلب استفاده کردند: نسبت سود خالص به فروش (GP/SAL)، نسبت سود خالص به کل دارایی (GP/TA).

The use of financial ratios in fraud detection:
In research studies (Feroz et al., 1991; Stice et al., 1991; Persons, 1995; Wells, 1997; Fanning & Cogger, 1998; Beneish, 1999; Spathis et al., 2002; Lenard & Alam, 2009; Ravisankar et al., 2011) the analysis of ratios is chosen as one of the methods to determine fraud. After theoretical research, the financial statement ratios used in scientific literature were grouped into 5 groups and subgroups of financial statement ratios (Table 1). This confirms that different scholars choose different financial ratios for fraud investigation. Financial difficulties may be motivation for managers to engage in fraudulent activities. According to Fanning & Cogger (1998), Kirkos et el. (2007), Ravisankar et al. (2011), the higher levels of debt may increase the probability of the fraudulent financial statements too. The following ratios are mostly used in research works with regard to fraud detection: the total debt to total assets (TD/TA) ratio (Kirkos et al., 2007; Gaganis, 2009; Sen & Terzi, 2012; Dalnial et al., 2014) or the total liabilities to total assets (TL/TA) ratio (Lenard & Alam, 2009); the total debt to equity (TD/Eq) ratio (Spathis et al., 2002; Kirkos et al., 2007; Dalnial et al., 2014). Lower liquidity may be an incentive for managers to engage in fraudulent financial statements. Mostly liquidity is measured by the working capital to total assets (WC/TA), the current assets to current liabilities (CA/CL) ratio (Lenard & Alam, 2009; Ravisankar et al., 2011). According to Song et al. (2014), Stice et al. (1991), another fraud motivation for the company managers is to keep growing. In order to find out whether the company kept growing, researchers used activity, profitability, asset composition ratios to detect fraud: the sales to total assets (SAL/TA) ratio, the net profit to sales (NP/SAL) ratio, the net profit to total assets ratio (ROA), the current assets to total assets (CA/TA) ratio were frequently used. Kirkos et al. (2007) claim, that the gross margin is also prone to manipulation. The authors used the following ratios for fraud detection: the Gross profit to Sales (GP/SAL) ratio, the Gross profit to Total Assets (GP/TA) ratio.