دانلود ترجمه مقاله واکنش به پیچیدگی سازمانی در یک فدراسیون ملی ورزشی

نتیجه گیری:
مشارکت های نظری، اطلاعات در مورد مکان پیچیدگی و پاسخ به آن را افزایش می دهد. این مطالعه یکی از اولین مطالعاتی است که پیچیدگی و پاسخ های چند سطحی را مورد بررسی قرار می دهد. اکثرا مطالعات پیچیدگی بر پیچیدگی نهادی به عنوان یک پیچیدگی خارجی متمرکز شده‌اند که هنگامی رخ می‌دهد که الزامات متضاد چندین منطق میدان نهادی در جریان باشد (گرین‌وود و همکاران، 2011؛ راموس، واکارو، و بروسونی، 2017؛ رینارد، 2016). یافته های این تحقیق وجود سطوح دیگری از پیچیدگی را نشان می دهد که عبارتند از: سطح بینابینی، زمانی که سازمان های وابسته در فدراسیون منافع متفاوتی از سازمان اصلی را ارائه می دهند. و پیچیدگی داخلی، زمانی که برنامه های سازمانی مختلف دارای نیازهای متضاد هستند (شکل 2). این تحقیق حاکی از آن است که آشفتگی محیطی ناشی از رویدادهای حیاتی، از جمله ورشکستگی و ورود به برنامه المپیک، نیازمند یک واکنش خاص سازمان به یک پیچیدگی فزاینده چند سطحی است (راموس و همکاران، 2017). استدلال ما این است که پیچیدگی چند سطحی چالش‌هایی را برای مدیریت به وجود می آورد و نیازمند پاسخ‌های مناسب به آن است. تا به امروز، مقالات در زمینه پاسخ های سازمانی به پیچیدگی چند سطحی سکوت اختیار کرده اند. پاسخ‌ها شامل متمرکز کردن (بشاروف و اسمیت، 2014) و هم ترازی جزئی دستور کارها، مدل‌ها و منطق می باشد (راموس و همکاران، 2017). بنابراین، یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که فرآیند تمرکز، پیچیدگی را تقویت می‌کند، اما همچنین فرصت‌هایی را نیز برای پرداختن به آن با ارائه پاسخ‌های خلاقانه و ترکیبی برای حفظ مشروعیت و دسترسی به منابع از ذینفعان خارجی، وابستگان داخلی و موفقیت در پرداختن به مأموریت خود ایجاد می‌کند.

Conclusion:
The theoretical contributions extend knowledge on the location of complexity and responses to it. This study is among the first to examine multi-level complexity and responses. Most complexity studies have focused on institutional complexity as an external complexity, which occurs when conflictive requirements of several institutional field logics are at play (Greenwood et al., 2011; Ramus, Vaccaro, & Brusoni, 2017; Raynard, 2016). The findings of this investigation suggest the presence of other levels of complexity: interstitial level, when affiliated organisations within the federation present different interests from the main organisation; and internal complexity, when different organisational agendas have conflictive needs to be solved (Fig. 2). This investigation has shown that environmental turbulence caused by critical events, including near insolvency and entrance into the Olympic program, necessitated an organisation specific response to an increasingly multi-level complexity (Ramus et al., 2017). We argued that multi-level complexity represents challenges to management and require appropriate responses to it. To date, literature has been silent about organisational responses to multi-level complexity. The responses incorporated centralising (cf. Besharov & Smith, 2014) and partially aligning agendas, models, and logics (cf. Ramus et al., 2017). Thus, the research findings revealed that the centralisation process amplified complexity but also created opportunities to address it by opening the available repertoire of creative and hybrid responses to retain legitimacy and access resources from external stakeholders, internal affiliates and to be successful in addressing its mission.