دانلود ترجمه مقاله پشتیبانی مالی از بنگاه های خرد و کوچک

نتیجه گیری و بحث و بررسی:
یافته های این مقاله پیشنهاد داد که هنگامی که وام ها بسیار بزرگ است، منحنی های تراکم مقدار تولید شرکت ها و دستمزد کل به سمت چپ در مقایسه با منحنی های تراکم بدون این شرایط پیش خواهد رفت. با این حال، این مساله بیانگر این نیست که افزایش وام ناموفق بوده و یا همه شرکت ها باید از سرمایه گذاری خرد پرهیز کنند. با این حال، نیاز به مدیریت منابع مالی پایدار را مورد تاکید قرار می دهد. شواهد در این مقاله نشان می دهد که وام ها در ابتدا مفید بوده و افزایش وام مقدار تولید و دستمزد مختلف شرکت ها را تحت تاثیر قرار می دهد، اما این تاثیر با رسیدن مقدار وام به یک نقطه خاص کاهش خواهد یافت. این مقاله یک چارچوب تحلیلی از تخصیص منابع مالی را ایجاد کرده که به منظور متعادل سازی مزیت اقتصادی و مسئولیت اجتماعی و به حداکثر رساندن مسئولیت اجتماعی هنگام بدون تغییر ماندن مزیت اقتصادی مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله نشان می دهد که وام ها در 336 میلیون RMB دارای بیشترین تاثیر بر مزیت اقتصادی است، در حالی که وام ها در 576 میلیون RMB دارای بیشترین تاثیر بر مسئولیت اجتماعی است. وام دهی در 208 میلیون RMB نقطه تاثیر برای رشد هر دوی مزیت اقتصادی و مسئولیت اجتماعی است. بنابراین، این مقاله دارای چندین پیامد سیاسی است. اول، نیاز به انتخاب موثرترین شرکت ها در مزیت اقتصادی ثابت با مجموع مقدار وام بدون تغییر می باشد. دوم، بعد از مقایسه وزن شرایط وام، قضاوت درباره این که آیا شرکت ها نیازمند افزایش یا کاهش مقدار وام هستند، ضروری است. در نهایت، مزیت اجتماعی می تواند تا 81/3 درصد از طریق تخصیص مجدد منابع وام ها به این شرکت ها افزایش یابد. پی برده شده که مقدار افزایش وام به شرکت ها در تصمیمات آن ها برای کاربرد منابع مالی تاثیر چندانی ندارد که این مساله سازگار با یافته های وازیوزام و نوردین (2019) است. امری (2020) از حاکمیت خوب به عنوان متغیر شرطی به منظور افزایش توسعه مالی برای تاثیر بر شرکت های رسمی و غیررسمی استفاه کرد. با این حال، باید اشاره کرد که این مقاله بر روی رابطه مستقیم بین وام دهندگان و وام گیرندگان متمرکز است، در حالی که اثرات زنجیره تامین را نادیده می گیرد (سونگ، یو و لیو، 2018). عواملی مانند نوع صنعت، شدت دانش و محدوده بین المللی می تواند نقش مهمی در درک بحران ها در شرکت ها ایفاء کند (وتکو، رولینک و پلونی، 2019). بنابراین کارهای آینده باید به توسعه مدل موجود با آنالیز بخش ها و مناطق متعدد و با در نظر گرفتن عوامل بیشتری که مزیت اقتصادی و مسئولیت اجتماعی را تحت تاثیر قرار می دهد با هدف درک بهتر تخصیص وام مالی MSEs بپردازد. با این حال، این مطالعه نه تنها شواهد تجربی برای حمایت مالی از MSEs را ارائه کرده، بلکه مهم تر از آن حمایت از تصمیم جایگزین را برای طراحی سیاست نیز ارائه می دهد.

Conclusions and discussion:
The findings of this paper suggest that when loans are very large, the density curves of the enterprise output value and total wages move to the left compared to the density curves with no conditions; however, this does not imply that increasing the loan is a failure or that all enterprises should eschew microfinance. It does, however, underscore the need for sustainable financial resource management. The evidence of this paper shows that loans are helpful at first and that increasing loans affects enterprises in different output value and wage ranges but that the effect diminishes as the loan amount reaches a certain point. This paper constructs an analytical framework of financial resource allocation, which is used to balance economic benefit and social responsibility and to maximize social responsibility when economic benefit remains unchanged. This paper shows that loans at 336 million RMB have the largest impact on economic benefit, whereas loans at 576 million RMB have the largest impact on social responsibility. Lending at 208 million RMB is a point of inflection for both economic benefit and social responsibility growth. This paper therefore has several policy implications. First, there is a need to select the most affected enterprises at a fixed economic benefit, with the sum of the loan amount unchanged. Second, after comparing the weight of loan conditions, it is important to judge whether it is necessary for enterprises to increase or decrease the loan amount. Ultimately, the social benefit can increase by 3.81% through the reallocation of loans among these enterprises. The amount of increased lending to enterprises is found to be nonsignificant in influencing their decisions to apply for financing, which is consistent with the findings of Wasiuzzaman and Nurdin (2019). Omri (2020) used good governance as a conditional variable that enhances financial development to influence both formal and informal entrepreneurship. It must be noted, however, that this paper focused on the direct dyadic relationship between lenders and borrowers, while neglecting supply chain effects (Song, Yu, & Lu, 2018). Factors such as type of industry, knowledge intensity, and international scope could play a crucial role in understanding crises in companies (Vojtko, Rolínek, & Plevný, 2019). Future work should therefore extend the existing model by analyzing multiple sectors and regions and by considering more factors that affect economic benefit and social responsibility, with the aim of better understanding financial loan allocation of MSEs. However, this study not only provides empirical evidence for financial support to MSEs, but also more importantly provides alternative decision support for policy design.