دانلود ترجمه مقاله نقش دانش مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR) در بهبود عملکرد مالی

نتیجه گیری:
تنزل اعتبار سیستم بانکداری، ناشی از بحران subprime mortage و رشد NPL، پدیده های به هم مرتبطی هستند که افزایش توجه به مدل های تجاری بانکداری مسئولیت اجتماعی را ملزم می کنند. ریسک نیکنامی، فشار بر بانک ها را از نظر قابلیت برآورده کردن مسئولیت های اجتماعیشان را افزایش داده است. برای شرکت های بسیار نیازمند به دانش، مانند بانک ها، «خلق، تجمیع، اشتراک گذاری و خلق دانش» ، تکانه ها و مشوق هایی برای خلق ارزش شرکت و عملیات های پایدار می باشند» (شیح و همکاران، 2010؛ صفحه 75). در یک زمینه رقابت شدید، بانک های موفق به دسترسی به اطلاعات و خلق دانش به عنوان منابع اصلی رقابت پذیریشان اتکا می کنند. با این حال، اتصالات بین KM، رویکرد استراتژیک برای CSR داخلی و بیرونی و تاثیرشان بر عملکرد مالی یک بانک، موضوعات مرتبط اما بندرت بررسی شده می باشند (وو و شن، 2013؛ استبان-سانچز و همکاران، 2017). هدف مطالعه حاضر، پر کردن این خلاء بود. در مورد روابط درون استراتژی مشارکت CSR، زمان بندی مهم است. یعنی CSR داخلی، یک نقطه ورود خوب است که اثربخشی استراتژی CSR بیرونی را بهبود می بخشد. با بهره گیری از یک دیدگاه مبتنی بر دانش، این اثر را از طریق فرآیند یادگیری و تجمع دانش در زمینه ابتکار عمل های CSR داخلی، توضیح دادیم. یک رویکرد برپایه دانش نیاز به اینکه اعضای سازمان ارزش فعالیت هایی که در آنها مشارکت می کنند را تشخیص دهند، نشان می دهد. دانش منتقل شده، برای خود سازمان و برای ذینفعان بیرونی مانند جوامع محلی یا مشتریان، مفید می باشد. CK ضمنی به شکل افراد استخدام شده توسط سازمان وجود دارد و شکلی از اهرم برای برنامه های CSR موثرتر، هدایت شده به سمت طبقه های دیگر ذینفعان، می باشد. علاوه بر آن، از آنجایی که آبروی صنعت بانکداری در طی بحران مالی بدتر شد، عملکرد شهروندی برای بهبود وجهه و بخش بندی برند بانک ها، بسیار مهم تر شد. این مطالعه نشان می دهد که مدیران می توانند از این مزیت برای افزایش حاشیه وساطت و بهبود کیفیت وام استفاده کنند. CSR داخلی و عملکرد شهروندی شرکتی نیز همچنین از جنبه ذینفعان قابل توجیه است که این بخاطر ارتباطات مثبت با نتایج مالی است. هرچه بانک سرمایه گذاری بیشتری در CSR داشته باشد، بیشتر می تواند از روابط اعتماد داخلی و بیرونی که می توانند از اشتراک دانش درون و برون سازمان پشتیبانی کنند، بهره بگیرند. پیوندهای مشارکتی بین CSR و KM فرصت برای خلق دانش را افزایش می دهد و بنابراین رقابت پذیری بانک ها را بهبود می بخشد.

Conclusions:
The deterioration of the banking system’s reputation triggered by the subprime mortgage crisis and the growth of NPL are interconnected phenomena that call for increased attention to socially responsible banking business models. Reputational risk has increased the pressure on banks in terms of the capability to meet their social responsibilities. For knowledge-intensive companies such as banks, the “creation, accumulation, sharing, and integration of knowledge are the momentum for the creation of corporate value and sustainable operations” (Shih et al., 2010, p. 75). In a context of fierce competition, successful banks rely on access to information and knowledge creation as their major resources of competitiveness. Nevertheless, the connections between KM, the strategic approach to internal and external CSR, and their impact on a bank’s financial performance are relevant but rarely investigated topics (Wu and Shen, 2013; Esteban-Sanchez et al., 2017). The current study aimed to fill this gap. Relative to relationships within the CSR engagement strategy, timing is relevant. That is, internal CSR is a good entry point that improves the effectiveness of external CSR strategy. Drawing from a knowledge-based perspective, we explained this effect through the learning process and knowledge accumulation underlying internal CSR initiatives. A knowledge-based approach indicates the need for organizational members to recognize the values of the activities they are engaged in. Accrued knowledge is useful for the organization itself and for external stakeholders such as local communities or customers. Implicit CK exists in the form of people employed by the organization and is a form of leverage for more effective CSR programs directed toward other stakeholder categories. Moreover, as the reputation of the banking industry worsened during the financial crisis, citizenship performance has become more critical to enhance the image and brand differentiation of banks. This study demonstrates that managers can use this advantage to increase the intermediation margin and improve loan quality. Therefore, organizational arrangements to improve internal CSR and corporate citizenship performance may be justified also from the shareholders’ perspectives because of the positive connections with financial results. The more a bank invests in CSR, the more it can benefit from internal and external trust relationships that may support knowledge sharing within and outside of the organization. The synergistic linkage between CSR and KM increases opportunities for knowledge creation and thus improves the competitiveness of banks.