دانلود ترجمه مقاله فرآیند تصمیم گیری کارآفرینانه

عقلانیت کلاسیک یافته های بدست آمده حاکی از آن است که تا دهه 70، الگوی حاکم، الگوی انسان اقتصادی، " انسان اقتصادی منطقی" بوده است. نظریه کلاسیک انتخاب عقلانی حاکی از آن است که افراد در زمینه اقدامات و فعالیت های اقتصادی خود بواسطه عقلانیت محض هدایت می‌شوند، از اینرو در هر موقعیتی با دقت تقریباً ریاضیاتی، قادر به درجه بندی اولویت‌های خود و دستیابی به نتیجه بهینه است. به عبارتی می توان اینگونه عنوان کرد که، تصمیم گیری منطقی به معنای انتخاب از میان گزینه ها به نحوی است که "به درستی" با ترجیحات/ اولویت ها و باورهای یک فرد تصمیم گیرنده در تطابق باشد. همچنین، رفتار نیز تا حد زیادی تحت تأثیر شیوه ای است که در آن دنیای بیرونی در ذهن بازنمایی شده و از اعمال انتخاب فرد تأثیر می پذیرد (شاور و اسکات 1991). بنابراین، پس از شناسایی و مطالعه ویژگی های محیطی، رفتار بر مبنای رویکرد عقلانی و با فرض عقلانیت کامل به راحتی قابل پیش بینی می باشد (سایمون، 1979). بررسی های صورت گرفته حاکی از آن است که، نظریه انتخاب عقلانی در نیمه اول قرن بیستم شدیدا در حال گسترش بوده است. به خصوص اینکه تا حد زیادی، نظریه مطلوبیت مورد انتظار ذهنی و نظریه بازی به عنوان مدل های انتخاب عقلانی مورد پذیرش قرار گرفته اند. لازم به ذکر است که از طریق سنجش و نمایش ترجیحات، نظریه مطلوبیت مورد انتظار ذهنی، شاخه ای از نظریه تصمیم گیری محسوب می شود. مدل‌های مربوط به این نظریه در مقالات اقتصاد توسط جان فون نویمان و اسکار مورگنسترن (1944) تشریح شده است. شایان ذکر است که نظریه‌پردازان نظریه مطلوبیت مورد انتظار ذهنی، بر ترجیحات در تصمیم‌گیری عقلانی که در آن ترجیحات فرد با باورهایش مرتبط است، متمرکز هستند. " مطلوبیت"به مقیاسی اشاره دارد که ترجیح بر اساس آن مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرد. از اینرو، مطلوبیت عقلانیت، بر به حداکثر رساندن " مطلوبیت" اشاره دارد (دانشنامه علوم شناختی MIT1، 2002). نظریه بازی یک چارچوب ریاضی است که با هدف تحلیل تعامل بین چندین عامل که تصمیمات آنها بر یکدیگر تأثیر گذار است، طراحی شده است. در تحلیل نظریه بازی، یک موقعیت تعاملی، توصیفی انتزاعی از عاملان، دوره‌هایی از فعالیت و اقدامات آنها و همچنین ترجیحات آنها نسبت به نتایج احتمالی، به عنوان یک بازی توصیف می‌شود (دانشنامه علوم شناختی MIT، 2002). چارچوب نظری بازی بر این فرض است که عاملان از تصمیم‌گیری منطقی استفاده می‌کنند، یعنی به نحوی عمل می‌کنند که به نتایج مورد انتظار خود دست یابند. در واقع، ترجیحات از طریق ابزارهای عددی مدل‌سازی می‌شوند و عاملان به عنوان بیشینه سازهای مطلوبیت مورد انتظار ذهنی تلقی می شوند. یافته های بدست آمده حاکی از آن است که، در طی پنجاه سال اول قرن گذشته، نظریه‌های رسمی تصمیم‌گیری در حال ظهور بوده اند و جایی برای سایر چارچوب‌های توضیحی فرآیند تصمیم‌گیری وجود نداشته است. همچنین بر طبق بررسی های صورت گرفته می توان عنوان کرد که تصمیم‌گیری مدیریتی به معنای محاسبه خروجی این مدل‌های هنجاری می باشد، در حالیکه در واقعیت، با اینکه اکثر مدیران تلاش می‌کنند تا تصمیمات بهینه ای را اتخاذ کنند اما موانع متعددی وجود دارد که مانع اینکار می شود. همچنین، نظریه تصمیم گیری رفتاری و مقالات روانشناسی شناختی انحرافات متعددی را از رفتار کاملاً عقلانی مطرح کرده اند تورسکی و کانمن، 1986 و پولتون، 1994). یکی از این انحرافات این است که افراد احتمالات را به صورت خطی ارزیابی نمی کنند، بلکه تمایل دارند احتمالات جزئی را بیشتر از حد معمول و احتمالات زیاد را کمتر از حد معمول عنوان کنند (تورسکی و کانمن، 1992). این نوع نحوه سنجش در مورد احتمالات جزئی و احتمالات بزرگ، نشان دهنده کاهش حساسیت است. بنابراین، افزایش احتمال مثبت یک حرکت استراتژیک جدید ممکن است تبیین کننده اقدامات و فعالیت های کارآفرینانه با وجود دسترسی به نتایج منفی بسیار محتمل باشد.

Classical rationality:
Until the 70s the ruling paradigm was the one of homo economicus, the ‘rational economic man’. The classic theory of the rational choice suggests that people are driven in their economic actions by pure rationality, hence are able in every given situation to rank with almost mathematical precision their preferences and to pursuit the optimal outcome. Rational decision-making is choosing among alternatives in a way that ‘properly’ accords with the preferences and beliefs of an individual decision-maker. Behaviour is influenced by the way in which the external world is represented in the mind, and by the individual’s exercise of choice claim Shaver and Scott (1991). Hence, according to the rational approach, once the characteristics of the environment are identified and studied, behaviour is easily predictable having the assumption of perfect rationality (Simon, 1979). The theory of rational choice was developing intensively during the first half of the 20th century. Especially the theory of subjective expected utility and the game theory have been largely accepted as models of rational choice. The utility theory is a branch of the decision theory concerned with measurement and representation of preferences. Models of this theory were elaborated in the literature of economics by John von Neumann and Oskar Morgenstern (1944). Utility theorists focus on accounts of preferences in rational decision-making, where an individual's preferences cohere with associated beliefs and actions. ‘Utility’ refers to the scale on which preference is measured, thus the utilitarian definition of rationality is the maximisation of ‘utility’ (MIT1 encyclopaedia of Cognitive science, 2002). Game theory is a mathematical framework designed for analysing the interaction between several agents whose decisions affect each other. In a game-theoretic analysis, an interactive situation is described as a game: an abstract description of the players (agents), the courses of actions available to them, and their preferences over the possible outcomes (MIT encyclopaedia of Cognitive science, 2002). The game-theoretic framework assumes that the players employ rational decision-making, that is, they act so as to achieve outcomes that they prefer. Typically, preferences are modelled using numeric utilities, and players are assumed to be expected utility maximizers. Thus, over the first fifty years of the last century, the formal theories of decision-making were flourishing leaving no space for other explicative frameworks of the decision process. The managerial decision-making was considered to comprise nothing more than calculating the output of these normative models. While, in reality, the vast majority of managers do attempt to make optimal decisions, however, there are numerous impediments preventing them from actually doing so. The behavioural decision theory and cognitive psychology literatures have outlined numerous deviations from perfectly rational behaviour (Tversky and Kahneman, 1986 and Poulton, 1994). One of these deviations is that people do not weight probabilities linearly but tend to overweight small and underweight large probabilities (Tversky and Kahneman, 1992). This overweighting of small and underweighting of large probabilities implies diminishing sensitivity. Hence, increasing the positive probability of a new strategic move may explain the entrepreneurial actions despite the availability of obviously highly probable negative outcomes.