دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر مفهوم جمع سپاری و کنترل نام تجاری

جمع سپاری و انبوه مردم:
از نظر تاریخی، یک جمعیت، به صورت گروه خودسازماندهی شده ای از مردم تعریف می شود که برای هدف مشترکی دور هم جمع می شوند(پراپیک، شوکلا، کیتزمن و مک کارتی 2015). این هدف مشترک اغلب حول یک رویداد یا مقصود خاصی است که پس از آن، گروه متفرق می شود(کزینتس، همتسبرگر و اسچوا 2008). جمعیت به عنوان عامل تغییری عمل می کند که می تواند مثبت یا منفی تلقی شود(پراپیک و همکاران 2015). اغلب اوقات، هدف متحد کننده جمعیت، ظرفیت آن جمعیت را تعیین می کند. برای مثال، فعالیت های گروهی مانند رقابت، ساخت یک ویدئوی جمعی، سازمان دهی تظاهرات یا دادخواست یا تحریم سازمان ها به عنوان تجلی های مثبت جمعیت تلقی می شود(کزینتس و همکاران 2008، پراپیک و همکاران 2015). بالعکس، طغیان گران و آشوب گران، جمعیت هایی هستند که پرتوهای منفی تلقی می شوند(پراپیک و همکاران 2015). زمانی که جمعیت سپاری در تجارت، کشش کسب کرد، قدرت، نفوذ و تاثیر جمعیت به عنوان نیروی مثبت برای همکاری دیده شد(کزینتس و همکاران 2008، پراپیک و همکاران 2015). هدف از جمع سپاری، مهار کردن ارزش، دانش جمعی و خلاقیت گروهی از مردم است. همان طور که عنوان شد، جمع سپاری در اصل، به صورت "گرفتن کار، زمانی که توسط کارمندان انجام شده و برون سپاری آن به شبکه تعریف نشده (و عموما بزرگ) ای از مردم به صورت یک دعوت عمومی" تعریف شده است(هاو 2006). ایده ای که در پس تعریف اصلی جمعیت سپاری وجود داشت این بود که سازمان ها می توانند به منظور ارتقای محصولات، از مصرف کنندگان و غیرمتخصصان چیزهای بسیاری بیاموزند. در حالت ایده آل، دانش جمعی گروه، قوی تر از افراد کمی درون سازمان است. امروزه، جمع سپاری تعریف گسترده تری دارد(چو، ریبیرو- سوریانو و گنازالز- گارسیا 2015). اگرچه تعریف های بسیاری وجود دارد، جمع سپاری نوعاً، عمل استفاده از گروهی از مردم برای تصمیم گیری، نوآوری و حل مشکلات درنظر گرفته می شود(بودریو و لاخانی 2013، دیزاین کراود 2016، هاو 2006). الگوهای دسته بندی بیشماری برای درک بهتر جمع سپاری و تفاوت های ظریف آن وجود دارد. یک روش، انواع مختلف جمع سپاری را به صورت رقابتی یا مشارکتی تعریف می کند (بلام، لیمیستر و کرمار 2013). با استفاده از این طبقه بندی، جمع سپاری رقابتی بر گردآوری و ارتباط راه حل ها تمرکز دارد درحالی که جمع سپاری مشارکتی بر محور کار گروهی برای تولید یک راه حل واحد است(بلام و همکاران 2013). برخی بحث کرده اند که اگر بنگاه ها بتوانند به طور کافی از هر دوی این روش های جمع سپاری استفاده کنند، موفق تر خواهند بود(ژائو و زو 2014).

Crowdsourcing and the crowd:
Historically, a crowd has been described as a selforganized group of people who come together for a common purpose (Prpic´, Shukla, Kietzmann, & McCarthy, 2015). This common purpose is often focused around a specific goal or event, after which the group disperses (Kozinets, Hemetsberger, & Schau, 2008). Crowds act as change agents that can be perceived as either positive or negative (Prpic´ et al., 2015). Often, the unifying purpose of the crowd determines the valence of that crowd’s meaning. For example, group activities such as competing, creating a video collectively, organizing rallies, or petitioning or boycotting organizations would be seen as positive crowd manifestations (Kozinets et al., 2008; Prpic´ et al., 2015). Conversely, mobs and riots are crowds that can be seen in a negative light (Prpic´ et al., 2015). As crowdsourcing has gained traction in business, the power, influence, and impact of the crowd has been seen as a positive force for corporations (Kozinets et al., 2008; Prpic´ et al., 2015). The purpose of crowdsourcing is to harness the collective knowledge, value, and creativity of a group of people. As stated, crowdsourcing was originally defined as ‘‘taking a function once performed by employees and outsourcing it to an undefined (and generally large) network of people in the form of an open call’’ (Howe, 2006, p. 1). The idea behind the original definition of crowdsourcing was that organizations could learn a great deal from non-professionals and consumers in order to improve products and offerings. Ideally, the collective knowledge of the group would be stronger than that of a few individuals within an organization. Today, crowdsourcing is defined more broadly (Xu, Ribeiro-Soriano, & Gonazalez-Garcia, 2015). Although many definitions exist, crowdsourcing typically is considered the act of using a group of people to make decisions, innovate, and solve problems (Boudreau & Lakhani, 2013; Design Crowd, 2016; Howe, 2006). Numerous categorization models are available to better understand crowdsourcing and its nuances. One method categorizes different types of crowdsourcing as either competitive or collaborative (Blohm, Leimeister, & Krcmar, 2013). Using this categorization, competitive crowdsourcing focuses on gathering and communicating solutions, while collaborative crowdsourcing centers on the group working together to generate a single solution (Blohm et al., 2013). Some have argued that firms will be more successful if they can adequately implement both of these types of crowdsourcing methods (Zhao & Zhu, 2014).