دانلود ترجمه مقاله بهبود جاذبه های فرهنگی و اوقات فراغت در مراکز شهری

اتخاذ خط مشی فضایی مناسب:
از نظر توزیع فضایی تاسیسات فرهنگی واوقات فراغت، بحث هایی در زمینه استراتژی محل فرهنگی پراکنده و محله فرهنگی متمرکز وجود دارد. بحث مربوط به محلات پراکنده درباره کلوب ها و میخانه ها، در اقتصاد شبانه می باشند (بروملی و همکارانش 2000). تمرکز، اجتناب از چنین فعالیت هایی را امکان پذیر می سازد، درحالیکه پراکندگی در مرکز شهر، فضاهای مرده و تقسیم شده ای را ایجاد می کند (توماس و بروملی 2000). با این حال، الگوی پراکنده توسعه فرهنگی و اوقات فراغت در مرکز شهر بطور کل پایدار بوده و پتانسیل بالایی برای بخش داوطلب در زمینه فضای مناسب و کافی در قبال هزینه مناسب فراهم می آورد. در سایه شواهد سوانزی، و موقعیت فعلی مرکز شهر، به نظر می رسد که مناسب ترین خط مشی، توسعه محله های فرهنگی منسجم تر باشد – شبیه نمونه های بین المللی مطرح شده توسط موماس (2004) و مونت گومری (2004). توزیع فعلی فعالیت های فرهنگی و اوقات فراغت در سوانزی به خاطر توسعه تصادفی و تایخی جذابیت ها پراکنده است که توسعه و بازاریابی محله فرهنگی را مشکل آفرین می سازد. یک مشکل این است که جذابیت های فرهنگی و اوقات فراغت حداقل در دو محله ابتدایی پراکنده شده اند، در بخش شمالی فرهنگ آموزشی قدیمی در مرکز آموزش عالی سوانزی متمرکز اشت و در بخش جنوبی، ماهیت کلوب و میخانه های بازارمحور و پست مدرن متمرکز است. تحقیق ما از پتانسیل توزیع دوگرهی تسهیلات فرهنگی و اوقات فراغت مرکز شهر حمایت می کند که به اندازه تک محله فرهنگی با گره غالب و گره تابع موثر است. چنین رویکردی را می توان در برنامه ریزی شهری بکار برد که مستلزم اقدامات مسئولین محلی برای تعیین مناطقی جهت توسعه فرهنگی و اوقات فراغت می باشد- بویژه برای شکوفایی شرکتهای فرهنگی کوچک. در موقعیت سوانزی، گره غالب برای Old Town جنوبی و محلات Maritime مناسب است، درحالیکه گره تابع در کوریدور شمالی قرار داشت و با مرکز آموزش عالی سوانزی در ارتباط است. سیاست فضایی مناسب در مرکز شهر نیازمند محلات فرهنگی نسبتا کوچک جهت انعکاس ماهیت محدود نیاز بازار می باشد، اگرچه مونت گومری (2004) بیان می دارد که شهرهای کوچکتر می توانند از یک چنین مکانی حمایت کنند: برای مثال، پایتخت منطقه ای عمده همچون منچستر نسبت به سوانزی دارای بازار و پتانسیل بالا می باشد. یافته های این تحقیق، بطور مساوی قابل اعمال به سرمایه منطقه ای کوچکتر و کلان شهر عظیم نیستند.

Adopting an appropriate spatial policy:
In terms of the spatial distribution of leisure and cultural facilities, there are some arguments in favour of dispersal and others in favour of a concentrated `cultural quarter' strategy. Such dispersal versus segregation arguments have been debated in terms of pubs and clubs in the nighttime economy (Bromley et al, 2000). Concentra- tion enables avoidance of such activities, whereas dispersal across the whole city centre creates spatial fragmentation and dead spaces (Thomas and Bromley, 2000). However, a diffuse pattern of leisure and cultural development might be more `sustainable' for the city centre as a whole, and offer greater potential to the voluntary sector for sufficient suitable space at an appropriate cost. In light of the Swansea evidence, and the current situation in the city centre, it would seem that the most appropriate policy is to develop more coherent cultural quarters-resembling the international examples cited by Mommaas (2004) and Montgomery (2004). In Swansea, the current distribution of leisure and cultural activities is diffuse because of the historical `accidental' development of attractions which makes the development and marketing of a cultural quarter problematic. One difficulty is that leisure and cultural attractions are spread over at least two incipient quarters, with the northern focus driven by a `traditional' educational culture spin-off from the Swansea Institute of Higher Education, whereas the southern concentration is more of a `postmodern', market-led pub and club entity. Our research suggests support for the potential of a binodal distribution of leisure and cultural facilities in the regional city centre being as effective as a single cultural quarter with a dominant node and subdominant node. Such an approach could be incorporated in planning policy, and requires proactive local authority action to set aside areas for leisure and cultural development-particularly for smaller cultural enterprises to flourish. In the Swansea situation the dominant node is most appropriate in the southern Old Town and Maritime Quarters, whereas the subdominant node could usefully be situated in the northern corridor and could develop associations with the Swansea Institute for Higher Education. An appropriate spatial policy in the regional city centre may only require relatively small culture quarters to reflect the more limited nature of market demand, although Montgomery (2004) argues that smaller towns and cities can only support one such place: for example, a major regional capital such as Manchester has a greater market and potential than does Swansea. Clearly, the findings from this research are not equally applicable to larger metropolitan and smaller regional capitals.