دانلود ترجمه مقاله موضع گیری مدیریتی و مدیریت درآمد

ابقاء، مدیریت سود و ارزش شرکت:
اگرچه دو فرضیه‌ی قبلی نشان می‌دهند که دستکاری سود در میان مدیران ابقاء شده کمتر رایج است، حتی در شرایط فشار بازار سرمایه روی مدیریت، درجه‌ای از مدیریت سود را می‌توان مشاهده کرد. بنابراین پرسش این است که آیا سرمایه‌گذاران، واکنش متفاوتی نسبت به سیگنال‌های مدیریت سود، بسته به این که آیا مدیران اقاء شده‌اند یا نه، نشان خواهند داد. این که آیا ابقاء مدیریت دارای تاثیر روی ادراک بازارهای سرمایه از مدیریت سود است مساله‌ای است که در تحقیقات قبلی پاسخ داده نشده است. با این حال، دو دیدگاه رقابتی را می‌توان از تحقیقات موجود به دست آورد. از یک سو، بخشی از تحقیقات استدلال می‌کنند که ابقاء مدیریت منجر به تخصیص ناکارامد منابع شرکت‌ها می‌شود (شلیفر و ویشنی، 1989). بنابراین، تحت این دیدگاه، انتظار می‌رود که ارزش شرکت، پس از براورده ساختن یا تضعیف معیارهای سود توسط مدیریت سود مدیرعاملان ابقاء شده، کاهش یابد، زیرا سرمایه‌گذاران می‌توانند تفسیر کنند که مدیران ابقاء شده دارای تاثیر روی سود گزارش شده برای اهداف به دست آوردن اجاره خواهند بود. با این حال این تفسیر بعید به نظر می‌رسد زیرا همانطور که محققان نظریه‌ی نمایندگی پیش از این اشاره کرده‌اند (به عنوان مثال، جنسن و رابک، 1983؛ شلیفر و ویشنی، 1989)، مدیران ابقاء شده می‌توانند از روش‌های مستقیم‌تری، در مقایسه با مدیریت سود، برای سلب مالکیت ارزش سهامدار (به عنوان مثال، بهره بردن از یک زندگی کامل، بیش از حد کار کردن، ساخت امپراطوری‌ها، بهره‌گیری از مصرف متعالی، دزدی از شرکت) استفاده کنند. یک استدلال رقابتی و محتمل‌تر، از «فرضیه‌ی سود بلند-مدت» که در بالا ذکر شد پیروی می‌کند. همانطور که ادعا شد، مدیران ابقاء شده دارای دغدغه‌ی کمتری در مورد اهداف کوتاه مدت هستند و می‌توانند تمرکز بهتری روی راهکارهای طولانی مدتی داشته باشند که انتظار می‌رود در طولانی مدت، سودآورتر باشند. از این‌رو، تحت این دیدگاه، مدیریت سود ممکن است دارای مولفه‌ی آموزنده‌ای برای سهامداران شرکت باشد: سرمایه‌گذاران ممکن است اقدامات مدیرعاملان ابقاء شده برای افزایش سود به منظور براورده ساختن یا تضعیف معیارهای سود از طریق انتخاب‌های گزارش مالی و تصمیمات عملیاتی را به عنوان سیگنالی درباره‌ی انتظارات مثبت سود آینده، و در نتیجه، اصلاح قیمت‌ها در جهت بالا، تفسیر کنند. این سازگار با تحقیقاتی است که نشان می‌دهند که در موارد خاص، مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی می‌تواند آموزنده و نه لزوما زیان‌آور برای ارزش شرکت باشد (هالتاوسن، 1990؛ سابرامانایام، 1996؛ گای و همکاران، 1996؛ سانکر و سابرامانایام، 2001). این همچنین سازگار با آموزنده بودن (آگاه کننده بودن) مدیریت سود واقعی در سناریوهای خاص است (گانی، 2010).

Entrenchment, earnings management and firm value:
Although the previous two hypotheses suggest that the manipulation of earnings is less prevalent among entrenched managers, even in contexts of scant capital market pressure over management some degree of earnings management can be observed. The question is, therefore, if investors will react differently to signals of earnings management depending on whether managers are entrenched or not. Whether managerial entrenchment affects capital markets perception of earnings management is an issue that has not been tackled in prior research. However, two competing views can be derived from extant scholarship. On the one hand, part of the literature argues that CEOs’ entrenchment leads to an inefficient allocation of firms’ resources (Shleifer and Vishny, 1989). Thus, under this view, firm value is expected to decrease after entrenched CEOs’ earnings management to meet/beat earnings benchmarks because investors could interpret that entrenched managers would influence reported earnings for rent extraction purposes. This interpretation seems unlikely, however, because, as agency researchers have already suggested (e.g., Jensen and Ruback, 1983; Shleifer and Vishny, 1989), entrenched managers can make use of more direct ways of expropriating shareholder value (e.g., enjoying a quiet life, overstaffing, building empires, enjoying perquisite consumption, stealing from the firm) than managing earnings. A more likely, competing argument follows from the “long-term benefit hypothesis” mentioned above. As suggested, entrenched managers are less concerned about short-term objectives and can better focus on long-term strategies, which are expected to be more profitable on the long-run. Accordingly, under this view, earnings management may have an informative component for firm shareholders: investors may interpret entrenched CEOs’ attempts to increase earnings to meet/beat earnings benchmarks through financial reporting choices and operational decisions as a signal about positive future earnings expectations, thereby revising prices upwards. This is in line with the literature that suggests that, in certain cases, accruals-based earnings management can be informative and not necessarily detrimental to firm value (Holthausen, 1990; Subramanyam, 1996; Guay et al., 1996; Sankar and Subramanyam, 2001). It is also in line with real earnings management being informative in certain scenarios (Gunny, 2010).