دانلود ترجمه مقاله بررسی مسائل مرتبط با انتقال تکنولوژی در سازمان های R&D

روش‏های مقابله با موانع انتقال فناوری:
تشخیص یکپارچه و هماهنگ موانعی که ممکن است با توجه به توسعه و کاربرد فناوری خاص و روش ‏های تضعیف و حذف آنها به وجود بیایند؛ از اهمیت بالایی برخوردار است. این رویکرد باید قبل از تصمیم‏ گیری در مورد توسعه فناوری (تشخیص پیشین) و در طول فرایند توسعه (پسین) انجام شود. با توجه به نوع مانع (راهبردی؛ تاکتیکی؛ عملیاتی؛ فنی؛ اقتصادی/ سازمانی و سیستمی) فعالیت‏ها باید به شکل فردی در سطح سازمانی و به صورت مشترک با نهادهای دیگر انجام شود. انجام فعالیت در سطح راهبردی به معنی ثبات در برنامه؛ قانون ‏گذاری و مالی است. توسعه مسیرهای برنامه ‏ریزی شده در مقیاس ملی باید به طور موثر به مرحله اجرا درآید. همچنین این اطمینان باید به وجود آید که مکانیزم‏ های پیشنهادی برای دستیابی به پروژه‏ های دولتی یا پروژه‏ هایی که از نظر ساختاری مبتنی بر کمک‏ های مالی دولت هستند؛ ثابت است؛ به ‏طوری‏که کارکنان و گروه‏ های ذینفع در پروژه تحقیقاتی به محض آنکه بر جنبه‏ های رسمی تسلط یافتند؛ می‏ توانند بر اصل پروژه به مدت چندین سال به جای تغییر ثابت جنبه ‏های سازمانی و رسمی تمرکز کنند. به طور طبیعی؛ توسعه علم و نوآوری به سیستم اجازه ثبات مداوم را نمی‏ دهد؛ به عبارت دیگر موجب تغییر در آن می ‏شود. در اینجا باید خاطرنشان ساخت که سیستم باید به صورت مداوم به وسیله حمایت کارکنان و محتوای تحقیقاتی قوی تغذیه شود و صرفا نمی‏توان بر تغییرات ثبات بدون دلایل محکم تمرکز کرد. استفاده از مکانیزم‏ های ثابت برای ایجاد مسیرهای تحقیقاتی امری ضروری است؛ برای مثال می‏ توان به این موارد اشاره کرد: روش‏ های پیش‏بینی فناوری در آینده؛ مکانیزم ‏های ایجاد مشخصه‏ های ملی؛ منطقه‏ ای و بخشی از نظر ماهیت واقعی و جنبه ‏های اقتصادی/ سازمانی؛ توسعه زیرساخت‏ های ابزاری، آزمایشگاهی و نمایشی؛ پرورش کارکنان متخصص و ایجاد یک جامعه علمی که قادر به دستیابی به موفقیت و توسعه کسب و کارهای نوظهور است.

Methods of dealing with technology transfer barriers:
It is of key importance to recognise, in a systematic way, barriers that may occur with regard to a particular technology development and application and to develop ways of weakening or eliminating them. This approach should be applied both before the decision of developing the technology is made (ex-ante recognition) and in the course of its development (on going). Depending on the type of a barrier (strategic, tactic and operational as well as technical, organisational-economic, system) activities should be undertaken individually at an organisational level or jointly with other institutions. Carrying out the work at the strategic level primarily means program, legislative, and financial stabilisation. The development directions programmed at the national scale should be effectively implemented and enforced. It should be ensured that the proposed mechanisms for the acquisition of government or structural-fund subsidised projects are stable, so that research staff and beneficiaries of these programs, once they have mastered the formal aspects, can focus on the substance of their projects for many years, rather than on their constantly changing organisational and formal aspects. Naturally, the development of science and innovation does not allow for too extensive stabilisation of the system, but it should be remembered that the system needs to be systematically improved by basing it on solid research and staff support, and not on constant changes without significant substantive reasons. It is necessary to have stable mechanisms for the generation of research directions, including the use of technological foresight methods; the mechanisms for the generation of national, regional, and sectoral specialisations both in the substantive and organisational-economic aspects; the development of instrumental, experimental, demonstration infrastructure; the advancement of training specialist personnel; and, the construction of a scientific community that is able to take on breakthrough and emerging undertakings.