دانلود ترجمه مقاله راهبردهای بازاریابی اجتماعی در راستای گذار از انرژی های تجدیدپذیر

مقدمه:
انتقالات به انرژی تجدید پذیر تداوم دارد تا توجه محافل علمی را جلب کند (برای مثال بنگرید Araújo، 2014؛ Markard، Raven & Truffer، 2012). انتقال انرژی نشان دهنده تغییر در سیستم های اجتماعی-فنی است (Geels، 2004)، جایی که این تغییر در طول مدت زمان طولانی گسترش می یابد و نیازمند تغییرات وسیع در ابعاد مختلف از جمله تکنولوژیکی، سازمانی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی است (Markard et al.، 2012). اگر چه روش های زیادی برای تعریف این مفهوم وجود دارد، انتقال انرژی در پژوهش جاری به عنوان یک تغییر ساختاری بلند مدت سیستم های انرژی (شامل تولید، توزیع و استفاده) از یک سیستم مبتنی بر سوخت فسیلی به یک سیستم مبنی بر انرژی تجدید پذیر تعریف شده است. علاوه بر این، مطابق با سیاست دولت در بسیاری از کشورها، انرژی تجدید پذیر به عنوان انرژی تعریف می ‌شود که از منابع طبیعی، مانند خورشیدی یا بادی به دست می ‌آید، که پیوسته جبران می ‌شود (آژانس انرژی تجدیدپذیر استرالیا ، بدون ذکر تاریخ). از نظر بین المللی، رشد انرژی تجدیدپذیر در سال 2015 در 8.3 درصد، بالاترین میزان ثبت شده است که نشان دهنده افزایش چشمگیر ظرفیت طی پنج سال گذشته است (آژانس بین المللی انرژی های تجدید پذیر، 2015).
ادعاهایی به طور فزاینده ‌ای در حال شکل گیری است که کشورها باید به سیستم‌ های انرژی پایدارتر و تجدیدپذیر انتقال یابند. این امر عمدتا به این دلیل است که تولید انرژی مبتنی بر سوخت ‌های فسیلی، اثرات منفی فراوان زیست ‌محیطی مانند انتشار کربن و اثرات تغییرات آب و هوایی را دارد (Fouquet and Pearson, 2012; Friand Savitz, 2014; Grubler, 2012; Schultz et al., 2015). تولید برق در استرالیا طبق ادعاها می شود که موجب 38 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای به دلیل استفاده از سوخت های فسیلی در تولید برق می باشد (Byrnes et al., 2013). داده های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) نشان می دهد که سرانه میزان انتشار گاز در استرالیا در هر 34 کشور OECD بدترین است (سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD، 2015). با این حال پیش بینی های اخیر دولت برای سال 2050، تغییرات در تولید انرژی در استرالیا با رشد متوسط سالانه انرژی تجدیدپذیر (1.5٪) گسترش سریعتر از منابع انرژی سنتی مانند زغال سنگ (0.8٪)، گاز (-0.1٪) و نفت (0.0٪) را نشان می دهد (Syed, 2014). با تقاضای جهانی برای برق پیش بینی می شود که تا سال 2050 دو برابر شود (Dunn et al.، 2011)، تحقیقات بیشتر برای درک اینکه چگونه کشورها می توانند انتقال انرژی موثر داشته باشند، مورد نیاز است.

Introduction:
Transitions to renewable energy continue to attract academic attention (see, for example, Araújo, 2014; Markard, Raven & Truffer, 2012). Energy transitions represent a shift in socio-technical systems (Geels, 2004), where this shift unfolds over a long time-span and requires far-reaching changes along different dimensions including technological, organisational, political, economic and sociocultural (Markard et al., 2012). Although there are many ways to define the concept, an energy transition is defined in the current work as a long term structural change of energy systems (incorporating generation, distribution and use) from a fossil-fuel-based to a renewable energy-based system. Furthermore, consistent with government policy in many countries, renewable energy is defined as energy that is obtained from natural resources, such as solar or wind, that are continually replenished (Australian Renewable Energy Agency, undated). Internationally, the growth of renewable energy in 2015, at 8.3 per cent, is claimed to be the highest on record, which reflects the significant growth in capacity over the last five years (International Renewable Energy Agency, 2015).
Claims are increasingly being made that nations must transition to more sustainable, renewable energy systems. This is primarily because fossil fuel-based energy generation is deemed to have substantial negative environmental effects such as carbon emissions and associated climate change impacts (Fouquet and Pearson, 2012; Fri and Savitz, 2014; Grubler, 2012; Schultz et al., 2015). Electricity generation in Australia is claimed to account for 38 per cent of greenhouse gas emissions, due primarily to the use of fossil fuels in electricity generation (Byrnes et al., 2013). Data from the Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD) show that Australia’s per capita emissions rate remains the worst of all 34 OECD countries (Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD, 2015). Recent government projections to 2050, however, portray a shift in energy generation in Australia with average annual growth of renewable energy expanding faster (1.5%) than traditional energy sources, such as coal (0.8%), gas (−0.1%) and oil (0.0%) (Syed, 2014). With global demand for electricity predicted to double by 2050 (Dunn et al., 2011), more research is needed to understand how nations can achieve effective energy transitions.