دانلود ترجمه مقاله توصیه هایی برای تمرین پلیومتریک بعد از فرآیند بازسازی ACL

خلاصه این تفسیر بالینی، یک برنامه پلیومتریک چهار مرحله ای را برای ورزشکار ACLR ارائه می نماید که می تواند به عنوان بخشی از توانبخشی مبتنی بر معیارها انجام گیرد. آموزش پلیومتریک باید یک مولفه اصلی فرایند بازیابی عملکرد را پس از ACLR شکل دهد. تمرینات پلیومتریک استفاده شده به صورت مکرر می توانند از افزایش ها در توان، کیفیت حرکت، عملکرد عصبی- عضلانی انفجاری و عملکرد ورزشی حمایت نماید. [30-27، 33، 34، 59، 60] شدت پلیومتریک بر مبنای شدت تلاشها یا ممان ها/سرعت های افقی قبل از ضربه، توانایی سیستم عصبی-عضلانی برای پذیرش این بارها، GCT، تطابق سطحی/ محیطی(مثلا زمین یا استخر) و کیفیت حرکت در طول کار است. تطبیق برنامه پلیومتریک با برنامه بازیابی عملکرد کلی ACL و وضعیت بازیابی عملکرد کلی ورزشکار حائز اهمیت است. باید یک افزایش تدریجی در شدت و اختصاصی بودن کار وجود داشته باشد و کل کارهای تمرینی باید برای آمادگی عصبی-عضلانی و یا آمادگی مجدد کنترل حرکتی بکار رود.

SUMMARY:
This clinical commentary presents a four-stage plyometric program for the ACLR athlete, which can be undertaken as part of criterion-based rehabilitation. Plyometric training should form a key component of the functional recovery process after ACLR. Used effectively, plyometrics can support enhancements in strength, movement quality, explosive neuromuscular function and athletic performance. [27–30,33,34,59,60] Plyometric intensity is based on the intensity of efforts, the vertical and or horizontal momentums/velocities prior to impact, the ability of the neuromuscular system to accept those loads, the GCT, the surface compliance/environment (e.g., land or pool) and movement quality during the task. It is important to align the plyometric program to the overall ACL functional recovery program and overall functional recovery status of the athlete. There should be a gradual increase in task intensity and specificity and all tasks should be used for neuromuscular and/or motor control re-conditioning.