دانلود ترجمه مقاله تحول دیجیتال در بخش دولتی

نتیجه گیری:
مطالعه موردی ما یک الگوی سیاست محور برای نزدیک شدن به تحول دیجیتال با امواجی از حرکات که به شیوه بالا به پایین پخش می شود، ارائه کرده است. در مطالعه موردی ما، دولت استانی ابتدا با آماده سازی زیرساخت در سطح استانی، جنبش های تحول دیجیتال را رهبری کرد، سپس خدمات تک مرحله ای جدیدی با چند دولت در سطح ولایت به طور آزمایشی انجام شد و در نهایت تحول خدمات در همه سطوح به دولت ها گسترش یافت. پیشرفت تحول دیجیتال شامل تغییرات اساسی یا تدریجی در فناوری، فرایند، ساختار و در نهایت عنصر مردم دولت هاست. در این رابطه، تحول دیجیتال در دولت همانند امواجی در دوره های مختلف، عناصر سازمانی و سطوح بوروکراتیک پخش می شود. در این مطالعه، تلاش های مربوط به ایجاد انعطاف پذیری در تحول دیجیتال در دوره های مختلف، عناصر سازمانی و سطوح بوروکراتیک را مشاهده و آنالیز کردیم، با توجه به چالش درک تاثیر مقطعی در بوروکراسی سلسله مراتبی، TEF را به منظور بررسی تاثیر ترتیبات نهادی برای اجراء ZPG و استفاده از فناوری های دیجیتال به کار گرفتیم. TEF با چارچوب الماس و دامنه معماری سازمانی همراه با هم به منظور درک بیشتر سازگاری ها در عناصر سازمانی ساختار، مردم، فناوری و فرایند هماهنگ با هم استفاده کردیم. این ترکیب منجر به ایجاد مدل مفهومی شد که آنالیز زمانی این سازگاری ها را تسهیل بخشید. بر اساس یافته ها، ماتریس سازگاری به منظور آنالیز انعطاف پذیری ایجاد شد. یافته های مطالعه موردی ما نشان داد که ایجاد انعطاف پذیری با پیشرفت تحول دیجیتال افزایش می یابد. ایجاد انعطاف پذیری بسته به مرحله و عناصر سازمانی مربوطه می تواند فناوری محور یا سیاست محور باشد. انعطاف پذیری به تنهایی ایجاد نمی شود. پی بردیم که انعطاف پذیری زیرساخت می تواند از ایجاد انعطاف پذیری فرایند پشتیبانی کند، در حالی که ایجاد انعطاف پذیری شبکه، انعطاف پذیری سازمانی و انعطاف پذیری کارگری و نیروی کار ارتباط نزدیکی با هم دارند. ایجاد انعطاف پذیری وابسته به سطوح بوروکراتیک نیز است، چون متوجه شدیم که انواع بیشتری از انعطاف پذیری در سطح استانی نسبت به سطح کشوری، به ویژه آنهایی که با تغییرات اساسی سروکار دارند، ایجاد می شود.

Conclusion:
The case study presents a policy-driven pattern to approaching DT with the waves of movements spreading in a top-down manner. In our case, the provincial government led the DT movements by first preparing the infrastructure at the provincial level, then piloting new one-stop shop services with a few governments at the prefectural level, and finally extending the service transformation to the governments at all levels. The progress of DT involved radical or incremental changes in the technology, process, structure, and eventually the people element of the governments. In this sense, DT in government spreads like waves across different periods, organizational elements, and bureaucratic levels. In this study, we observed and analyzed efforts to create flexibility in DT relating to different periods, organizational elements, and bureaucratic levels. Given the challenge of understanding the crossing-level influence in hierarchical bureaucracy, we employed TEF to investigate the impact of intuitional arrangements on ZPG's implementation and the use of digital technologies. We aligned TEF with the diamond framework and EA scope together to further understand the adaptations in the organizational elements of structure, people, technology, and process. This combination results in a conceptual model that facilitates the chronological analysis of these adaptions. Based on the findings, an adaptation matrix was created to analyze flexibility. The findings from our case study indicate that the creation of flexibility increases with DT progress. Flexibility creation can be technology- enabled or policy-enabled, depending on the stage and related organizational elements. Flexibility is not created in isolation. We found that infrastructure flexibility can support the creation of process flexibility, while the creation of network flexibility, organizational flexibility, and worker and labor flexibility are closely related. The creation of flexibility also depends on the bureaucratic levels, as we found that more types of flexibility are created at the provincial level than at the country level, especially those dealing with fundamental changes.