دانلود ترجمه مقاله ارتباط بین مدیریت کیفیت فراگیر و ترویج دانش

نتیجه گیری:
این تحقیق به بررسی رابطه بین TQM، انتقال دانش و انتشار دانش در دانشگاه شیراز ایران می پردازد. یافته های مبتنی بر تحلیل همبستگی، رابطه مثبت و معنی داری بین متغیرهای وابسته "انتقال دانش و انتشار دانش" و "شیوه های TQM (یادگیری، بهبود دائمی، تکمیل کارمندان، رضایت دانشجویان، خودمختاری و مدیریت فرایند)" نشان دادند. حداکثر همبستگی در رابطه بین انتشار دانش و انتقال دانش (r=0.687) دیده شد، درحالیکه حداقل همبستگی در رابطه بین مدیریت فرایند و یادگیری (r=0.274) بدست آمد. با توجه به اینکه رابطه بین تمام شیوه های TQM و انتشار دانش و انتقال دانش مثبت و معنی دار است، سوالات جالب بیشتری می توانند الهام بخش تحقیقات آینده و با هدف حذف شکاف های موجود باشند. بهبود TQM از طریق ارائه زمینه های مطلوب در دانشگاه، بویژه به وسیله درونی سازی انتشار دانش در جوامع و صنایع، می تواند نویدبخش آینده روشن برای فعالیت های انتقال دانش دانشگاهی- صنعتی باشد. نتایج SEM نشان داد که انتقال دانش (β=0.53) قوی ترین تاثیر را بر انتشار دانش متغیر دارد. بعلاوه، یافته ها نشان داد که متغیرهای خودمختاری (γ=0.37) و یادگیری (γ =0. 21) از میان شیوه های TQM بر انتقال دانش تاثیرگذارند. حقیقت جالب این است که دو متغیر یادگیری (γ =0.16) و تکمیل کارمندان (γ =0.26) تاثیر مستقیم بر انتشار دانش دارند. با توجه به نتایج، نقش قابل توجه TQM در انتقال دانش و انتشار دانش مورد تاکید است. در نتیجه، به سیاستگذاران دانشگاه توصیه می شود تا طرح عملیاتی بلندمدت را برای تقویت اساتید و دانشجویان در زمینه انتقال دانش اجرا کنند. بعلاوه، دانشجویان دانشگاه ها را می توان از طریق آگاه سازی آنها نسبت به اهمیت و ارزش انتقال دانش دانشگاهی جهت بهبود سیستم تولید، به تمرکز پروژه های تحقیقی خود بر نیازهای اجتماعی در دوره های ویژه ترغیب کرد.

Conclusion:
This research investigated the relationship between TQM, knowledge transfer and knowledge diffusion in Shiraz University, Iran. The findings, which were based on correlation analysis, showed a positive and significant relationship between the dependent variables “Knowledge Transfer and Knowledge Diffusion” and TQM practices (learning, continuous improvement, Employee Fulfillment, student satisfaction, autonomy, and process management). The maximum correlation was found in the relationship between Knowledge Diffusion and Knowledge Transfer (r=0.687), whereas the minimum correlation was found in the relationship between Process Management and Learning (r=0.274). Given that the relationships between and among all of the TQM practices and Knowledge Diffusion and Knowledge Transfer were found to be positive and significant, further interesting questions could inspire future studies, especially with the purpose of filling the existing gaps. Improving TQM through providing favorable grounds in universities, especially by internalizing knowledge diffusion in societies and industries, can promise a bright future for university-industry knowledge transfer activities. The results of the SEM revealed that knowledge transfer (β=0.53) had the strongest impact on the variable knowledge diffusion. Furthermore, the findings showed that among TQM practices, the two variables Autonomy (γ=0.37) and Learning (γ =0. 21) influenced knowledge transfer. The interesting fact was that the two variables Learning (γ =0.16) and Employee Fulfillment (γ=0.26) directly (without the mediatory role of knowledge transfer) influenced knowledge diffusion. Considering the results, the significant role of TQM in achieving knowledge transfer and knowledge diffusion was emphasized. As a result, universities’ policy-makers are recommended to implement long-term operational plans for empowering professors and students in the field of knowledge transfer. Additionally, university students can be motivated to focus their research projects on social needs by making them aware, in special courses, of the significance and value of academic knowledge transfer in improving the production system.