دانلود ترجمه مقاله عوامل تعیین کننده انتخاب رویکردهای مدیریت ریسک اعتباری در بانک ها

نتیجه گیری:
در این مقاله، دو عامل مهمی که باعث پیچیدگی مدیریت ریسک اعتباری می شوند را شناسایی می کنیم. در وهله ی دوم پیش بینی های نظری را به صورت تجربی تایید می کنیم. ما بانکی را مدلسازی می کنیم که پورتفولیویی از دو دارایی ریسکی را نگهداری می کنند. فرض این است که وام ها از بخش های صنعتی مختلف نشات می گیرند.بانک با اجرای مدل پورتفولیوی اعتباری، همبستگی درونی پورتفولیوهای وام را کشف می کند و بافرها یا ساختارهای سرمایه را با توجه به ساختارهای پورتفولیو دقیقاً تنظیم می کند. علاوه بر این، بانک می تواند با تعویض نیمی از پورتفولیوی وام با پورتفولیوی وام بانکی دیگر، وارد فرایند انتقال ریسک اعتباری شود.بانک ها از طریق انتقال ریسک اعتباری، پورتفولیوی خود را متنوع می کنند. در حالت کُلی، بانک ها با پیاده سازی هر دو ابزار مدیریت ریسک (مدیریت ریسک پیشرفته)، پورتفولیو را با دقت تنظیم و متنوع می کنند. ما متوجه شدیم که وقتی رقابت بالاتر است، مدلسازی پورتفولیوی اعتباری مطلوب تر است، همچنین برای تمرکز بخش بالاتر هم مطلوب تر است. وقتی رقابت بالا باشد و تمرکز بخش کمتر باشد، انتقال ریسک اعتباری مطلوب تر می شود. وقتی رقابت و تمرکز بخش بالا باشند، پیاده سازی هر دو ابزار مدیریت ریسک از طریق مدیریت ریسک پیشرفته مطلوب است.

Conclusion:
In this paper, we have identified two major forces driving the sophistication of credit risk management and second confirmed our theoretical predictions empirically. We have modeled a bank that holds a portfolio of two risky assets, assuming that loans can come from different industrial sec-tors: and if they are from the same sector, then they are perfectly correlated. By implementing a credit portfolio model, banks dis-cover the correlation within their loan portfolios and can fine-tune their buffers or capital structures to their portfolio structures. Furthermore, banks can engage in credit risk transfer by swapping half of their loan portfolio for the loan portfolio of another bank. Through risk transfer banks can diversify their portfolios. Typically, by implementing both risk management instruments (advanced risk management), banks can diversify and fine-tune their port-folios. We find that credit portfolio modeling is more desirable when competition is high; it is also more desirable for higher sector concentration. Credit risk transfer is more desirable when competition is high and more desirable for lower sector concentration. Implementing both risk management instruments, advanced risk management, is desirable when competition is high and it is also desirable for a higher sector concentration.