دانلود ترجمه مقاله راهبرد شرکتی، طرح ریزی و بررسی کارایی

مقدمه:
در مدیریت، استراتژی یک طرح ادغام شده، جامع و منحصر بفرد طراحی شده برای نیل به اهداف شرکتی است (گلوک، 1980: 9). با گذشت زمان، مفهوم و ماهیت برنامه ریزی استراتژیک در سراسر جهان پذیرفته شده و در همه بخش ها مورد قبول قرار گرفته است و این موضوع به دلیل سهم درک شده اثربخشی سازمانی می باشد. امروزه، سازمان هایی از بخش های دولتی و خصوصی، شیوه های برنامه ریزی استراتژیک را به طور جدی و در قالب ابزاری اتخاذ کرده اند که می تواند در ردگیری سریع تر اهداف و عملکردهای شان مفید بوده و مورد استفاده قرار گیرد. برنامه ریزی استراتژیک، جزء مهمی در اجرای مدیریت استراتژیک می باشد (رابرت و پیتر، 2012). هدف اصلی برنامه ریزی استراتژیک، هدایت یک شرکت در راستای تعیین اولویت ها و اهداف استراتژیکی و تمرکز روی تحقق اهداف می باشد (کوتر، 1996). برنامه ریزی استراتژیکی یک اقدام پیشرو بوده و همه مدیران باید در آن دخیل گردند و مشارکت کنند (اولابی و ماکینده، 2012). اگر طرح استراتژیک در دسترس بوده و به خوبی پیاده سازی گردد، یک سازمان هیچ چالشی را در زمینه مدیریت تغییرات خارجی نخواهد داشت و یا حداقل این چالش ها کمتر خواهند بود. به منظور بقای کسب و کارها، این طرح قادر خواهد بود تا به طور موفقیت آمیز در برابر فشارهای محیطی عمل کند، نیروهایی که ناپایدار و غیر قابل کنترل هستند و می توانند فرآیندهای تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار دهند. سازمان ها با اتخاذ فعالیت ها و برنامه های استراتژیکی در برابر این نیروهای محیطی سازگار خواهند شد. با استفاده از برنامه ریزی استراتژیکی یک سازمان می تواند تغییرات را در محیط پیش بینی کند و پیش فعالانه عمل کنند. (آدلک، اوگوندل و اوینگا، 2008؛ برایسون، 1998، یووا، 2005). شدت مشارکت مدیران در برنامه ریزی استراتژیکی وابسته به فاکتورهای مدیریتی (مانند مهارت های برنامه ریزی استراتژیک درباره روابط برنامه ریزی - عملکرد)، محیطی (مانند پیچیدگی و تغییر)، و سازمانی (مانند اندازه و پیچیدگی ساختاری) خواهد بود. تاثیرات این فاکتورها روی شدت برنامه ریزی استراتژیک در چندین مقاله ارائه شده است (کالمن و شاپیرو، 1990؛ یونی، 1990؛ رابینسون و پیارس، 1998؛ رابینسون و همکاران، 1998؛ واتس و اورسبی، 1990b).
بسیاری از محققین در زمینه مدیریت استراتژیک اعتراف کرده اند که این زمینه توسط مدیریت شرکت ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است. مدیران غالبا اهمیت رویکرد استراتژیک را برای کسب و کارها درک نکرده و قادر به ایجاد و پیاده سازی آن نیستند. آنها غالبا با وظایفی عملیاتی مواجه هستند که ناشی از شیوه های روزمره کسب و کاری و چشم اندازی برای دیدن اهداف و چالش های پیش رو می باشد. علاوه بر این، آنها غالبا قادر به انجام تحلیل های مدیریتی ضروری نخواهند بود (اسکوکان کارل، پاولیزک آدام، پیسزور رادومیر، 2013). با این حال یک سری مقالات نتیجه گیری کرده اند که رابطه مثبتی بین برنامه ریزی استراتژیکی و عملکرد شرکتی وجود دارد (سیلورمن، 2000؛ پیارس و رابینسون، 2007). هیل، جوتز و گالوین (2004) دانسو (2005)، وسکاسری، چان و پولارد (2007) معتقدند که بدون داشتن استراتژی تعریف شده واضح، یک کسب و کار، پایه پایداری برای خلق و حفظ مزیتی جامع در صنعت نخواهد داشت. همچنین اعتقاد بر این است که برنامه ریزی موثر و پیاده سازی کارا در این زمینه سهمی مثبت در عملکرد مالی سازمان ها دارد. آرمو (2000) اظهار داشته اند که برخی از سازمان های کسب و کاری نیجریه ای بدون برنامه ای رسمی، بدون پیوستن به آنها عمل خواهند کرد (آکینگبید، دادو، و آکینلابی، 2010). هدف بررسی مقالات ایجاد رابطه ای بین برنامه ریزی استراتژیک و عملکرد شرکتی و نشان دادن اهمیت مدیریت و برنامه ریزی راهبردی می باشد.

Introduction:
In management, strategy is a unified, comprehensive, and integrated plan designed to achieve a firm’s objectives (Glueck 1980:9). Over time, the concept and practice of strategic planning has been embraced worldwide and across sectors because of its perceived contribution to organizational effectiveness. Today, organizations from both the private and public sectors have taken the practice of strategic planning seriously as a tool that can be utilized to fast track their performances. Strategic planning is arguably important ingredient in the conduct of strategic management (Robert and Peter 2012). The primary goal of strategic planning is to guide a firm in setting out its strategic intent and priorities and focus itself towards realizing the same (Kotter, 1996). Strategic planning is a forward-looking exercise and all managers should be involved with it (Owolabi and Makinde, 2012). If strategic plan is available and well implemented, an organization will have little or no challenge in managing external changes. For businesses to survive, it should be able to operate successfully with environmental forces that are unstable and uncontrollable and which can greatly affect decision making process. Organizations adapt to these environmental forces as they plan and carry out strategic activities. It is through strategic planning that an organization can predict changes in the environment and act pro-actively. (Adeleke, Ogundele and Oyenuga, 2008; Bryson, 1988 in Uvah, 2005). The intensity with which managers engage in strategic planning depends on managerial (e.g., strategic planning expertise and beliefs about planning-performance relationships), environmental (e.g., complexity and change) and organizational (e.g., size and structural complexity) factors. The effects of these factors on strategic planning intensity have been suggested by several studies (Kallman and Shapiro, 1990; Unni, 1990; Robinson and Pearce, 1998; Robinson et al., 1998; Watts and Ormsby, 1990b).
Many researchers in the field of strategic management confess that this area is still paid by company management little attention. Managers often do not realize the significance and importance of strategic approach for business or they are not able to establish it. They are often overloaded by operational tasks that arise from everyday business practices and the bird’s eye view to see the goals and challenges they face in a broader context is withdrawn from them. Moreover they are often not able or competent to carry out necessary inner-outer management analyses (Skokan Karel, Pawliczek Adam, Piszczur Radomír, 2013). However, several studies have concluded that there is a positive relationship between strategic planning and corporate performance. (Silverman (2000) Pearce and Robinson (2007). Hill, Jones and Galvin (2004) Danso (2005), Veskaisri, Chan and Pollard (2007) posited that without a clearly defined strategy, a business will have no sustainable basis for creating and maintaining a competitive advantage in the industry where it operates. They are also of the opinion that effective planning and implementation has positive contribution to the financial performance of organizations. Aremu (2000) states that some Nigerian business organizations are without formal plans or where there are formal plans, organizations operate without adhering to them (Akingbade, Dauda, and Akinlabi 2010). Reviewing a cursory of literatures, the study therefore, aims at establishing the relationship between strategic planning and firm performance and showing how important strategic management and planning are.