دانلود ترجمه مقاله ارتباط بین مالکیت دولتی و عملکرد شرکت ها

دلالت ها و نتیجه گیری:
این مطالعه رابطه مثبتی بین مالکیت SOH و عملکرد شرکت را مشاهده کرد. این اطلاعات بینش هایی را برای درک نحوه عملکرد شرکت های سرمایه دولتی ارائه می دهد. نتایج تجربی به دست آمده از این مطالعه تفاوت معناداری با مطالعات قبلی که در مورد مالکیت دولتی بحث می کردند، داشتند. این مطالعه کمک تجربی به مجموعه مقالات موجود در مورد تعارض های بین رئیس-رئیس در مسئله نمایندگی ارائه می دهد. مشابه با مدل سنگاپور-تماسک، که نشان داده بود حاکمیت بهتری وجود دارد، یافته‌های کنونی که ویتنام را به تصویر می‌کشد نشان داد که SOH می‌تواند به عنوان یک مدل مناسب برای کاهش مشکلات شرکت‌های سرمایه دولتی مورد استفاده قرار گیرد. از آنجایی که SLCها با عملکرد پایین مرتبط نبودند (پونیاک و واروتیل، 2014؛ لین و همکاران، 2020؛ بای و همکاران، 2004) بنابراین SOH را می توان به عنوان مکانیزمی برای حل تضاد منافع در نظریه نمایندگی، مورد ملاحظه قرار داد. SOH یک عامل واسطه است که مانند بازوی سرمایه گذاری مستقیم دولت کشور که سود محور است عمل می کند (سام، 2007؛ کیم و چانگ، 2018). با توجه به اینکه SOH یک ضربه گیر برای کاهش مشکل نمایندگی است (کیم و چانگ، 2018)، بنابراین می توان گفت که این مطالعه به نتایج تجربی کمک می کند و می تواند نقش SOH را در مجموعه موجود تثبیت کند. SOH، اول از همه، در نقشی شبیه به یک سرمایه گذار نهادی عمل می کند و انگیزه های قوی تری برای به بیشینه سازی ارزش های شرکت دارد. در نتیجه، مسائل نمایندگی ناشی از تعارض منافع می تواند به حداقل برسد (سام، 2013). علاوه بر این، SOH که به عنوان یک سرمایه گذار نهادی با مالکیت به اندازه کافی بزرگ عمل می کند، می تواند از حقوق خود برای اعمال فشار بر مدیران جهت بهبود حاکمیت شرکتی و شفافیت استفاده کند. این عمل می تواند مشکلات نمایندگی را کاهش دهد (سام، 2013). نتیجه این مطالعه به یک نتیجه تجربی از نظریه نمایندگی در دیدگاه نهادی کمک می کند. مدل SOH احتمالاً قادر به غلبه بر مشکلات نمایندگی موجود در شرکت های سرمایه دولتی باشد و همچنین به عنوان یک ارگان یک مرحله ای برای حل مشکلات مربوط به SLC های خود عمل می کند (کیم و چانگ، 2018).

Implications and Conclusions:
This study found a positive relationship between SOH Ownership and firm performance. This information offers some insights into understanding how state capital firms function. The empirical results drawn from this study differred significantly from previous studies arguing for state ownership. This study offers empirical contribution to the existing literature on principal-principal conflicts of agency problem. Similar to the case of the Singapore-Temasek model, which had shown that better governance exists, the current findings depicting Vietnam showed that SOH can be utilised as an appropriate model to mitigate the problems of state capital firms. Since SLCs were not associated with low performance (Bai et al., 2004; Hu, Tam & Tan, 2010; Cheng- Han, Puchniak & Varottil, 2014; Lin et al., 2020), then the SOH can be considered as a mechanism to resolve the conflict of interests in the agency theory. The SOH is an intermediary agent that acts like a direct investment holding arm of the country’s government who is profit oriented (Sam, 2007; Kim & Chung, 2018). Given that the SOH is a buffer for reducing the agency problem (Kim & Chung, 2018), it can thus be said that this study contributes empirical results which can consolidate the role of the SOH in existing literature. The SOH, first of all, would act in a role that is similar to an institutional investor, and it has stronger incentives to maximize firm values. As a result, agency problems due to the conflict of interests could be minimised (Sam, 2013). In addition, acting as an institutional investor with large enough ownership, the SOH can use its rights to place pressures on managers in improving corporate governance and transparency. This practice can lower the agency problems (Sam, 2013). The result of this study contributes to an experimental outcome of the agency theory on institutional perspective. The SOH model is presumably able to overcome the agency problems existing in state capital firmsl it also serves as a one-stop agency for resolving problems related to its SLCs (Kim & Chung, 2018).