دانلود ترجمه مقاله مطالعه ای بر سرمایه ذهنی و بهره وری مالی در بخش بانکی

مقدمه:
جوامع چهار مرحله مختلف اجتماعی-اقتصادی در طول تاریخ را تجربه کرده اند که عبارتند از جامعه ابتدایی، جامعه کشاورزی، جامعه صنعتی و جامعه اطلاعاتی که در حال حاضر در آن زندگی می کنیم. در طی این دوره ها، سلسله مراتب در میان عوامل تولید از یک سازمانی به سازمان دیگر متفاوت بود. در حالی که قبل از جامعه اطلاعاتی، تمرکز بر فاکتورهای سنتی (کار، سرمایه، منابع طبیعی و کارآفرینی)، قرار داشت، پس از تشکیل جامعه اطلاعاتی، دانش، فناوری اطلاعات و عوامل سرمایه فکری، اولویت بندی شدند (کاندمیر، 2008؛ کیان و آلکان، 2005 ؛ یالاما 2013). سرمایه فکری می تواند به عنوان دارایی های نامشهود تعریف شود که به صراحت در ترازنامه های شرکت ذکر نشده است، اما تأثیر مثبتی بر عملکرد آن دارد، در نتیجه رابطه بین کارکنان، ایده ها و اطلاعات و اندازه گیری آنچه که اندازه گیری نمی شود (ادوینسون، 1997) را آشکار می سازد. معمولا ترازنامه ها تلاش نمی کنند اطلاعاتی درباره ارزش واقعی یک شرکت را ارائه دهند؛ در عوض، آنها برای اهداف گزارش آماده هستند. علاوه بر این، ارتباط بین داده های به دست آمده از گزارش های مالی (که مطابق با سیستم های حسابداری سنتی تولید می شود) و ارزش شرکت، ضعیف است. علاوه بر این، سیستم های حسابداری سنتی قادر به نشان دادن دارایی های نامشهود و ایجاد ارزش در شرکت ها (کانیبائو، گارسیا آیوسو و سانچز، 2000؛ لاپاچان، 2010) نیستند. بنابراین، کارایی داده های حسابداری به دست آمده از گزارش های مالی کاهش یافته است (لو و زاروپیچ، 1999).

Introduction:
Societies have experienced four different socio-economic phases throughout history which include primitive society, agricultural society, industrial society, and information society in which we currently live. During these periods, hierarchy among production factors varied from one enterprise to another. While prior to the information society, the focus was on traditional factors (labor, capital, natural resources, and entrepreneurship), knowledge, information technologies and intellectual capital factors took priority after the information society emerged (Kandemir, 2008; Kayacan & Alkan, 2005; Yalama, 2013). Intellectual capital can be defined as the intangible assets which are not listed explicitly on a firm's balance sheets, but positively impact the performance of it, thereby revealing the relationship between employees, ideas, and information and measure what is not measured (Edvinsson, 1997). It is common knowledge that balance sheets do not attempt to provide information on the actual value of an enterprise; instead, they are prepared for reporting purposes. Moreover, the relationship between the data obtained from financial reports (which are produced in line with the traditional accounting systems) and the value of an enterprise has weakened. In addition, traditional accounting systems fail to reflect intangible assets creating value in enterprises (Canibao, Garcia-Ayuso, & Sanchez, 2000; Lhaopadchan, 2010). Thus, practicality of the accounting data obtained from financial reports has been diminishing (Lev & Zarowin, 1999).