دانلود ترجمه مقاله بررسی ارتباط عدالت، بازدهی و مدیریت دولتی نوین

نتیجه گیری:
در این مقاله، رابطه بین{رویکرد} مدیریت دولتی نوین و دو ارزش هنجاری، یعنی عدالت و کارآیی، را بطور آزمایشی بررسی نمودم تا برخی از مسائل مهم مورد اختلاف را برجسته سازم. با توجه به اینکه تحقیقات نظری درباره این موضوع کمیاب است، بحث خود را بر مطالعه آرِلانو- گولت (2010) که وی نیز خواستار بررسی رابطه فوق بوده است، متمرکز نمودم. نتیجه نخست اینکه، امیدوارم توانسته باشم بطور کامل نشان دهم که هرچند تلاش های آرِلانو- گولت برای به نقد کشیدن{رویکرد} مدیریت دولتی نوین از نقطه نظر عدالت مبنا، درخور تمجید و در مواردی، متقاعدکننده است، اما این تلاش ها، عمدتاً، ناکام بوده اند. عدم شفافیت مفهومی در ارتباط با شالوده های هنجاری{رویکرد} مدیریت دولتی نوین و برداشت وی از کارآیی که مهم ترین بخش این رویکرد را تشکیل می دهد، دلیل اصلی ناکامی آرِلانو- گولت بوده است. هنگامی که این مسائل توضیح یابد، اثبات خواهد شد که هَم دیدگاه کلّی و هَم بیشتر اعتراضات خاصی که علیه این رویکرد مطرح گردیده است، دارای عیب و ایراد می باشد. در سطح کلّی تر، استدلال نمودم که، ظاهراً، پیوند دادن{رویکرد} مدیریت دولتی نوین با یک روایت خاص از عدالت، به دو دلیل، یک اقدام نویدبخش نیست. نخست اینکه، هرگاه معانی مختلف کارآیی از یکدیگر تفکیک گردد، مشخّص می شود که {رویکرد} مدیریت دولتی نوین، با مَعنای فنّی و تولیدی کارآیی مرتبط است، و نَه با معنای اجتماعی یا توزیعی آن. بدین ترتیب،{رویکرد} مدیریت دولتی نوین، لزوماً با سودگرایی پیوند ندارد، زیرا کارآیی سودگرا ( یا، از آن بابت، کارآیی پارتویی) با درک شدن این مورد اخیر توصیف می گردد. دوم اینکه، {رویکرد} مدیریت دولتی نوین، لزوماً با هیچ یک از نظریه های دیگر عدالت نیز ارتباط ندارد، زیرا عمدتاً یک دیدگاه درباره نحوه طراحی کردن فرآیندها و ساختارهای درونی سازمان های دولتی است، تا اینکه دیدگاهی درباره نحوه ارزیابی خروجی های توزیعی باشد. اگر هسته اصلی{رویکرد} مدیریت دولتی نوین بدرستی شناخته شود، دیدگاه های سودگرایی، مساوات طلبانه لیبرال، اختیارگرا، یا هر خانواده دیگری از دیدگاه ها به عدالت، می تواند با این رویکرد سازگار باشد، زیرا اهداف سیاست های عمومی، هیچ شیوه خاصی برای محقّق شدن آنها را تعیین نمی کند، درحالیکه {رویکرد} مدیریت دولتی نوین، عمدتاً، این جنبه اخیر را مدّ نظر دارد. با اینحال، از آنجائیکه تحقیقات درباره عدالت و رویکردهای مدیریت دولتی هنوز در مراحل ابتدایی خود است، این نتیجه گیری های کلّی نباید به عنوان نتایج قطعی و نهایی تفسیر گردد، بلکه باید به منزله شرح های مقدّماتی که نیازمند توسعه و بررسی بیشتر است، تلقّی شود.

Concluding Remarks:
In this article I have tentatively explored the link between NPM and two normative values, namely justice and efficiency, seeking to highlight some of the main issues at stake. As the theoretical literature on this topic is scarce, I focused the discussion on the study of Arellano- Gault (2010), which also seeks to examine the above-mentioned link. As a first conclusion, I hope to have thoroughly shown that while Arellano-Gault’s efforts to criticise NPM from a justice-based standpoint are praiseworthy and on occasions convincing,13 they largely fail. The main reason for this failure can be traced to a lack of conceptual clarity with respect to both the normative underpinnings of NPM and the conception of efficiency which is central to this approach. When these issues are clarified, both his general view and most of the specific objections raised against NPM are proven to be faulty. At a more general level, I argued that linking NPM to a specific account of justice appears to be an unpromising venture, because of two reasons. First, when the different meanings of efficiency are disentangled, it becomes apparent that NPM is concerned with the technical or productive sense, rather than the social or distributive sense. Thus, NPM is not necessarily linked to utilitarianism, because utilitarian (or, for that matter, Paretian) efficiency is captured by the latter understanding. Second, NPM is not necessarily linked to any other theory of justice either, because it is primarily a view on how to design the internal processes and structures of public organizations, rather than a view on how to evaluate distributive outputs. If the core of the NPM approach has been correctly identified, then utilitarian, liberal egalitarian, libertarian, or any other family of views about justice can therefore be compatible with this approach, because the goals of public policies do not dictate any particular way in which they should be brought about, and NPM primarily targets this latter aspect. Because the literature on justice and approaches to public administration is still in its infancy, however, these general conclusions should not be interpreted in definitive terms, but rather as preliminary expositions in need of further development and examination.