دانلود ترجمه مقاله نقش تعامل منابع در راهبردهای مدیریت اختلالات زنجیره تامین

نتیجه گیری و پیامدها:
در پژوهش حاضر، اهمیت منابع در مدیریت اختلالات زنجیره تامین تشریح شده است. همچنین، بازنگری جامعی از مقالات SCRM و SCRs برای بررسی دیدگاه های آنها در مورد منابع و نحوه ارتباط سازمان ها با یکدیگر انجام شده است. همچنین تحلیل مفروضات کلیدی در مورد منابع و نحوه ارتباط عاملان با یکدیگر در مقالات SCRM و SCRes مبنای بحث در مورد پیامدهای RIA برای اهداف ما بوده است. ما با ارائه مفروضات کلیدی در RIA به بحث خود ادامه اده و سپس تفاوت‌ها و شباهت‌های اصلی بین مفروضات کلیدی آشکار شده در بررسی مقالات و در RIA را که در جدول 3 ارائه شده است، مورد بحث قرار گرفته است همچنین با طرح سه قضیه که مبنایی برای یک رویکرد جایگزین برای استراتژی‌های مدیریت اختلالات زنجیره تامین بر اساس RIA است، بحث به پایان می رسد. پژوهش حاضر از دو نظر به مقالات موجود کمک می کند. اولا، با تاکید بر اهمیت تعامل منابع در سراسر مرزهای سازمانی در استراتژی‌های مدیریت اختلالات زنجیره تامین، در غنی سازی مقالات مدیریت اختلالات زنجیره تامین موثر است. روابط بین سازمانی از این نظر از اهمیت بالایی برخوردار بوده و ممکن است با ارزش ترین منابع یک سازمان تلقی شود. از اینرو، برخلاف دیدگاه‌ها در بسیاری از متون SCRM و SCRs، مباحث مطرح شده حاکی از آن است که وابستگی‌های متقابل و همکاری در تمامی این استراتژی‌ها اساسی هستند و در نتیجه، این همکاری نمی‌تواند به عنوان جایگزینی برای سایر استراتژی‌ها تلقی شود. همچنین این استدلال به درخواست‌های اخیر در مقالات موجود برای تمرکز قوی‌تر بر استراتژی‌های مشارکتی و روابط بین سازمانی پاسخ می دهد (بیر و همکاران، 2020؛ فرایدی و همکاران، 2018؛ نورمن و ویلند، 2020). در مرحله دوم، مطالعه حاضر به درک زمینه بین سازمانی منابع و تعامل منابع منجر می شود. از اینرو با نمایش ارتباط دیدگاه برای درک نحوه مدیریت اختلالات زنجیره تامین، به مقالات موجود در RIA کمک می کند. شایان ذکر است که این زمینه های تجربی قبلاً موضوع مورد توجه در مقالات RIA نبوده است، اما در مقالات اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این بحث همچنین نشانگر نحوه اتکاء مدیریت اختلالات زنجیره تامین بر تعامل منابع در تقاطع بین زمینه‌های بین‌سازمانی موقت و دائمی متکی است. در مقالات گسترده‌تر IMP، وابستگی به منابع در زمینه‌های موقت از نظر پروژه‌ها، اما عمدتاً در زمینه های سنتی مبتنی بر پروژه، از جمله ساخت‌وساز و پروژه‌های تحقیقاتی مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین این مطالعات اهمیت ارتباطات پنهان بین سازمان ها و منابع آنها را که می تواند در پروژه های جدید تجهیز شوند را مورد تاکید قرار می دهد. مقالات SCRM اساساً بر زمینه های دائمی متمرکز شده است، اما وضعیت فعلی مستلزم افزایش سازماندهی موقت است. بنابراین، مطالعه ما به درخواست اخیر سودی و تانگ (2021) برای دیدگاه‌های جدید پاسخ داده و حاکی از آن است که شرایط شدید امروزی ماهیت دائمی زنجیره‌های تامین را به چالش می‌کشد.

Conclusions and implications In this paper, we have elaborated on the importance of resources in managing supply chain disruptions. We started with an integrative review of SCRM and SCRes literatures to scrutinize their views on resources and how organizations are assumed to relate to each other. The analysis of the key assumptions on resources and how actors are assumed to relate to each other in the SCRM and SCRes literatures formed the basis for discussing the implications of the RIA for our purposes. We continued by presenting key assumptions within the RIA and then discussed the main differences and similarities between the key assumptions revealed in the literature review and in the RIA, as summarized in Table 3. We concluded the discussion by offering three propositions forming the basis for an alternative approach to strategies for managing supply chain disruptions based on the RIA. The paper makes two overall contributions to extant literature. Firstly, it contributes to the literature on managing supply chain disruptions by highlighting the importance of resource interaction across organizational boundaries in strategies for managing supply chain disruptions. Inter-organizational relationships are key in this respect and might be considered an organization’s most valuable resources. Thus, in contrast to views in much of the SCRM and SCRes literatures, our discussion suggests that interdependencies and collaboration are fundamental in all these strategies and, consequently, that collaboration cannot be regarded as an alternative to other strategies. This argument addresses recent calls in extant literature for a stronger focus on collaborative strategies and inter-organizational relationships (e.g. Bier et al., 2020, Friday et al., 2018, Norrman and Wieland, 2020). Secondly, the paper adds understanding of the inter-organizational context of resources and resource interaction. As such, it contributes to the extant literature on RIA by showing the relevance of the perspective for understanding how to manage supply chain disruptions. Such empirical settings have not previously been a subject of interest in the RIA literature, but have been called for in recent literature (Bocconcelli et al., 2020). The discussion also highlights how managing supply chain disruptions relies on resource interaction at the intersection between temporary and permanent inter-organizational contexts. In the broader IMP literature, resource dependence has been studied in temporary contexts in terms of projects, but primarily in traditional project-based settings, including construction (Bankvall et al., 2010) and research projects (Lind, 2015). These studies have highlighted the importance of latent ties between organizations and their resources, which can be mobilized in new projects. The SCRM literature has primarily focused on permanent contexts, but the current situation has entailed a rise in temporary organizing. Hence, our study answers the recent call by Sodhi and Tang (2021) for new perspectives acknowledging that today’s extreme situations challenge the permanent nature of supply chains.