دانلود ترجمه مقاله مطالعه انتقادی ایدئولوژیکی ژیژکیانی در زمینه معیارهای مدیریت گرایی

نتیجه گیری:
آنچه که بدگمانی ایدئولوژیک در کوتاه مدت انجام می دهد، چشم انداز هرگونه چالش اساسی است که برعلیه واقعیت های ادعا شده آشکار شده بوسیله داده های سازمانی و همچنین مشروعیت و اختیار استفاده شده برای توجیه آن واقعیت ها هنگام ترسیم شده توسط مدیریت گرایی به شکل کاربردی خود ، بیان می شود، می باشد. ادراکات مبتین بر بازار آن، دیدگاه مطلوبیت طلبی رفتار انسانی، منطق ابزاری و روش های مبتنی بر علم ، به آسانی با تجربیات زنده و بیان های اجرایی زندگی کاری تشدید می شوند، حتی اگر داده های جمع آوری شده و سنجش شده آنها را در خود تعبیه نمی کنند. این شکاف بین این دو حیطه ای برای درک عینی در هر دو طرف تقسیم بندی سازمانی فراهم می کند تا دلایل داوطلبانه برای حفظ یک نقاب سازگاری، فراهم می کند. بنابراین مادامی که همگی نقش خود در رفتار را ایفا می کنند، سیستم ایمن حفظ می شود تا مرتبط با بازیگرانی باشد که کاراکترهای خود را دور از خود ایفا می کنند، جایی که اقدام همه چیز است و دانستن هیچ چیز. در انجام چنین کاری، همگی از توهمات ایدئولوژیک استفاده می کنند تا از ادعای این اجتناب کنند که «امپراطور هیچ لباسی ندارد» (ژیژک، [1989] 2008، صفحه 25). جریان های بدگمانی ایدئولوژیک که حول سرزمین های مورد نزاع روابط کار احاطه دارند، بنابراین بوسیله واقعیت های شناخت شناسی علم گرایی که تحت آن مدیریت گرایی عمل می کند، تولید می شوند، همراه با اینکه تعامل توهم ها یک قسمت یکپارچه از خود واقعیت سازمانی است هنگامی که در معرض شکل های کاربردی مدیریت گرایی قرار گیرد. در واقع، این توجه انتخاب آزاد ارائه شده توسط این تعامل است که مدیریت گرایی را حفظ می کند و یک اساس و بنیان بسیار ژرف فراهم می کند که براساس آن ، شکل هایی را بکار گرفته است که بوسیله اعضای سازمانی در رفتار محیط کارشان، پذیرفته می شوند و به روش هایی غیرمتفاوت با آنچه که تمهیدات سیاستی یوگسلاوی را با توجه به مثال ذکر شده در قبل حفظ کرده است، بود. در واقع، در غیراینصورت بود که اعضای سازمانی که این توهم را نداشتند، به صورت ماشین های بی فکر کار می کنند؛ هویتهایشان آنچنان بوسیله واقعیت های ادعا شده زندگی سازمانی مصرف شوده بود که هرگونه تکانه خلاقانه یا مستقل احتمال اندک پدیدار شدن را داشتند، که بسیار کمتر شکوفا شده بودند. سازمان هایی که به این صورت مدیریت شده بودند، به صورت درک شدنی مشخصات مشابهی را در مشارکت خود با جهان نشان می دهد که این مشابه با گرگ هایی است که در میان بره ها قدم می زنند، همراه با همه تبعات مشهودی که بعد از آن می آید.

Conclusion:
What ideological cynicism does is short-circuit the prospects of any substantive challenge being mounted against the proclaimed truths revealed by organisational data, as well as the legitimacy and authority used to justify those truths when portrayed by managerialism in its applied form. Its market-based understandings, utilitarian view of human behaviour, instrumental logic and sciencebased methods resonate easily with the lived experiences and performative utterances of working life, even if the data gathered and gauged does not encapsulate themall. This gap between the two provides scope for subjective understandings on both sides of the organisational divide to find voluntary reasons to retain a mask of compliance. So long as all play their role in behaviour the system remains secure, akin to actors playing characters distant from their own, where doing is everything and knowing is nothing. In so doing, all deploy ideological fantasies to avoid declaring the ‘emperor has no clothes’ (Žižekian, [1989]2008, p.25). The currents of ideological cynicism that whirl around the contested terrain of workplace relations are thus generated by the very epistemological realities of scientism under which managerialism operates, with the interplay of fantasies being an integral part of organisational reality itself when subject to managerialism's applied forms. Indeed it is the illusion of free choice afforded by this interplay that sustains managerialism and provides the very foundation upon which its applied forms are accepted by organisational members in their workplace conduct; and inways no different to what sustained Yugoslavian political arrangements given in the example mentioned earlier. Indeed,were it otherwise, organizational members lacking in illusion would act in the manner of automatons; their identities so consumed by the proclaimed realities of organisational life that any creative or independent impulse would have little possibility of emerging, much less flourish. The organisations so managed would understandably display similar characteristics in their engagements with the world, akin to wolves walking amongst lambs, with all the obvious consequences to follow.