دانلود ترجمه مقاله ارزیابی انتقادی مقالات حسابداری مالی

اسلوب شناسی حسابداری مالی، داوری مقالات، و روند ویراستاری مقالات:
بحث و بررسی فوق برروی چند حوزه اصلیِ پژوهش های حسابداری مالی تمرکز داشت. در این بخش، می خواهیم موارد کلی تری را بررسی کنیم که به فرایند داوری در مقالات حسابداری اشاره دارند. موارد مشابهی نیز در گذشته توسط Lee (1995) و Williams and Rodgers (1995) ارائه شده است. بعقیدۀ اینجانب، اینکه پژوهش در زمینۀ حسابداری مالی را مبتنی بر رضایت از وضعیت کنونی می دانیم، زمانی مشهود تر می شود که فرد زمینه هایی هم ریشه همچون امور مالی (و امور اقتصادی) را بررسی کند. پژوهش های مربوط به حسابداریِ مالی، ظاهراً از روش های ضعیف علمی رنج می برند. چند مقاله حسابداری سراغ داریم که پدیده ای را مدلسازی کرده باشد و سپس به آزمایش مدل پرداخته باشد ؟! افسوس من از این حقیقت است که برعکس حسابداری مالی، مقالات موجود در ژورنال های متعبر مالی اغلب (ولی نه همیشه) پدیده ای را در مورد موضوعی مدلسازی می کنند، از این مدلها برای کشف فرضیات تجربی استفاده می کنند و سپس صحت این مدل را بطور دقیق با آزمایش فرضیه می سنجند. مقالاتی درارتباط با قیمت گذاریِ دارایی، که بارها ذکر شده اند، ازجمله، Easley et al. (2002)، Bansal and Yaron (2004)، و Pa´ stor and Veronesi (2003) نمونه هایی از مقالات مهمی هستند که قیمت های دارایی را مدلسازی و سپس مدل را بطور تجربی آزمایش می کنند. نمونه های بسیارِ دیگری نیز وجود دارد ! برعکس، مقالات مربوط به حسابداریِ قیمت گذاریِ داراییها، با بطور نظری و یا تجربی کار می کنند ولی بندرت این دو حالت (نظری و تجربی) را با هم بررسی می کنند. عدم توام بودنِ تئوری و عمل در پژوهش های مربوط به حسابداری مالی اغلب به فرضیاتی تجربی منجر می شوند که یا براساس درک شهودی هستند یا حتی اینکه بدتر، براساس مدلهایی هستند که به غلط از آنها استفاده شده و نمی توانند پدیدۀ تجربیِ مورد مطالعه را توصیف کنند. درواقع به ندرت می توان یک مقاله حسابداری یافت که هم مدل و هم کار تجربی داشته باشد. شاید، این یک اتفاق نباشد. بنابر تجربیاتِ من، فرایند داوریِ مقالاتی از این نوع، مهلت کوتاهی می برد زیرا کسانی که این مقالات را داوری می کنند، نمی توانند فعل و انفعالات میان مدلهایی را که برای کشف فرضیات قابل آزمایش و آنالیز تجربی مورد استفاده قرار می گیرند، درک کنند. معمولاً مقالاتی که هم تئوری و هم عمل دارند، توسط نظریه پردازان و متخصصین تجربی ارزیابی شده اند. داوران نظریه پرداز (تئوریسیون ها)، نوعاً می خواهند شاهد ظرافت های بیشتر در مدلها باشند و اگر مقاله را رد کنند برآن اساس این کار را می کنند، بااین حال، معمولاً آنان بخاطر تلاشی که صرف مقاله شده نسبت به متخصصین تجربی، دلسوزتر هستند زیرا می دانند که ظرافت اغلب به دنبالِ کشف فرضیاتِ صریح و درست می آیند. برعکس، تشخیص من این است که داورانی که تجربه را ارجح می دانند (متخصصین تجربی)، در درک کامل اینکه هر مدل، نمودی از واقعیت است، با شکست مواجه می شوند و بنابراین همانطور که قبلاً از Milton Friedman و سایرین آموختیم، فرد نمی تواند یک مدل را بواسطۀ فرضیات آن - که لزوماً “غیرواقعی” هستند - مورد قضاوت قرار دهد. بلکه وی مدل را با قراردادنِ نتیجه گیری آن درمعرضِ آزمایش تجربی و نه با قضاوت دربارۀ فرضیات آن مورد داوری قرار می دهد. ارزیابی های انجام شده توسط این دو نوع داور که هریک دارای جهان بینیِ منحصر بفرد خود هستند، منجر به پیامد عدم پذیرش مقاله می گردد. مسئلۀ اصلی آن است که تعداد بسیار اندکی از محققان حسابداری یا ویراستاران، هم با تئوری و هم با اصول تجربی راحت هستند. بطور جالب توجه، حوزه های هم ریشۀ ما ظاهراً دچار این ضعف نیستند. اغلب اوقات از این حقیقت ناراحت می شوم که محققین حسابداری تجربه نگر برروی مدل های رگرسیون خطی تمرکز کرده اند. داوران فقط به دنبال تناسب در مقاله هستند. در اینجا دو مسئله وجود دارد. نخست اینکه، باوجوداینکه مقالات حسابداری اغلب پر از آزمون های مربوط به استحکام مدل هستند، تعداد نادری از آنها صورت هایی از رگرسیون خطی هستند که مشخصات آنها بطور برجسته ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته باشد، حتی تنها درحدِ برآورد یک فرم خطی لگاریتمی! دوم اینکه، روشهای دیگر تحلیل تجربی همچون شبیه سازی مونته کارلو، آنالیز بیزی (MCMC)، آنالیز مسیر، رگرسیون غیرخطی، برنامه نویسی خطی و غیرخطی، آنالیز دادۀ مطالعه موردی / کمّی، و غیره چه شد ؟! کافی است فقط به سراغ مقالات مربوط به امور مالی و خصوصاً اقتصادی بروید تا ببینید ابزارهای تجربی مورد استفاده توسط این رشته هیات علمی درمقایسه با ما چقدر متنوع است !

Financial accounting methodology, ournal referees and the editorial process:
The discussion above focused on a few central areas of financial accounting research. In this section. I would like to discuss more general concerns that have implications for the refereeing process in accounting journals. Similar concerns were raised in the past by Lee (1995) and Williams and Rodgers (1995) among others.' In the opinion of this author, characterizing the field of financial accounting research as being complacent becomes more obvious as one surveys cognate fields such as finance (and economics). Financial accounting research seems to suffer from poor scientific methodology. How often do we see accounting papers that model a phenomenon and then proceed to test the model? I am struck by the fact that in contrast to financial accounting, papers in top finance journals often (but not always) model the phenomenon at issue, use these models to drive the empirical hypotheses and then validate these models rigorously by testing the hypotheses. The highly cited asset pricing papers by Easley et al. (2002), Bansal and Yaron (2004), and Pastor and Veronesi (2003) are prime examples of important papers that model asset prices and then test the model empirically. There are many others. In contrast, the accounting asset pricing literature does theory and empirical work but rarely the two together. The absence of integration between the theory and the empirics in financial accounting research often leads to empirical hypotheses that are either based on intuitive hand-waving or, worse yet, on misapplied models that cannot describe the empirical phenomenon being studied. It is rare indeed to see an accounting paper that has both a model and empirical work Perhaps, this is no accident. In my experience, papers of this sort get short shrift from the accounting refereeing process because accounting referees fail to appreciate the subtle interplay between the models that can be used to derive testable hypotheses and the empirical analysis. Usually, papers with both theory and empirics are evaluated by both a theorist and empiricist. Theorist referees typically want to see more elegance in the models and will reject on that basis, although on balance they are more sympathetic to the endeavor than empiricists because they realize that elegance often comes at the expense of deriving clear cut hypotheses. By contrast. I find that empiricist referees fail to fully appreciate that every model is an abstraction from reality and, therefore, as we learned long ago from Milton Friedman and others, one cannot judge a model by its assumptions which are necessarily -unrealistic". Rather, one j udges a model by subjecting its conclusion to rigorous empirical testing, and not byjudging its assumptions. Evaluation by these two referee types operating in their own world view results in the usual rejection outcome. The heart of the problem is that very few accounting scholars, or editors for that matter, are comfortable with both theory and empirics. Interestingly, our cognate fields seem not to suffer from this weakness. I am often struck by the fact that financial accounting empiricists are fixated on linear regression models. Referees just follow suit There are two problems here. First, although accounting papers are often replete with robustness tests, rarely are the linear regression forms themselves subjected to much specification analysis, even as simple as estimating a log linear form instead Second, whatever happened to other methods of empirical analysis such as Monte-Carlo simulation, Bayesian (MCMC) analysis, path analysis, non-linear regressions, linear and nonlinear programming, case study/qualitative data analysis, and so on? One only has to go to the finance and, especially, the economic literatures to see how varied are the empirical tools used by these discipline as compared to ours.